"หัดอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงซะบ้างสิ!!!"

ทุกครั้งที่ได้ยินประโยคแนว ๆ นี้

ผมก็ได้แต่สงสัยทุกครั้งว่า

"อะไรคือโลกแห่งความเป็นจริง?"

ผมเองมีความเชื่อว่า

โลกนี้ไม่มีความจริง

มีแต่ความเชื่อที่เราอยากจะเชื่อว่ามันจริงเท่านั้น

เราเติบโตมาพร้อมกับกรอบและบรรทัดฐานทางสังคม

ที่คอยหล่อหลอมสอนเราว่าทำอย่างนั้นได้ ทำอย่างนี้ไม่ได้

ซึ่งส่วนใหญ่หลายพันหมื่นแสนล้านครั้ง

ที่เราได้ยินแต่คำห้ามปรามว่า "อย่าทำอย่างนู้นนะ อย่าทำอย่างนี้นะ"

สุดท้ายเราก็เริ่มเชื่อว่า "ความเชื่อนี้คือความจริง"

โลกแห่งความเป็นจริงของเรา

ก็เลยเป็นโลกที่เต็มไปด้วยคำว่า "ทำไม่ได้"

โลกแห่งความจริงของเราก็เลยเป็นโลกที่

อย่าเสี่ยงเลย อย่าหวังสูง ระวังตกมาเจ็บ ระวังคนจะหัวเราะเยาะเอา

ก็ไม่รู้สินะ

ผมไม่รู้ว่าเรื่องราวของคนที่ฝันจะบินได้บนท้องฟ้า

แล้ววันนึงเขาก็ทำได้ ใช่! สองพี่น้องตระกูลไรท์ทำให้คนบินได้

แบบนี้เรียกว่าสองพี่น้องนี้ไม่อยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงหรือเปล่า?

ก็ไม่รู้สินะ

ผมไม่รู้ว่าเรื่องราวของเด็กติดเกมคนนึง เรียนไม่ค่อยจะรอด

แต่ฝันจะเป็นเจ้าของธุรกิจ แล้ววันนึงเขาก็เป็นเจ้าของสาหร่ายพันล้าน

ใช่! ต๊อบ เถ้าแก่น้อยเป็นเจ้าของธุรกิจพันล้านในวัย 20 กว่าปี


แบบนี้เรียกว่าเด็กติดเกมคนนี้ไม่อยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงหรือเปล่า?

แน่นอนผมไม่ได้หมายถึงการให้ฝันเฟื่องโดยไม่มีวิธีการมารองรับ

หรือบ้าบิ่นเอาชีวิตเข้าแลกโดยไม่มีการวางแผน

แต่การคิดโดยไม่มีคำว่า "เป็นไปไม่ได้" มาจำกัดกรอบ

มันจะทำให้เราไปได้ไกลกว่าการมานั่งคิดว่า

"หัดอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงเสียบ้างสิ!!!"

ถ้าใครมาบอกคุณด้วยประโยค

"หัดอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงเสียบ้างสิ!!!"

ผมว่าคุณอาจต้องคิดให้ดีว่า

"ความจริง" ของเขา

ไม่จำเป็นต้องเป็น "ความจริง" ของเรา

มีชีวิตอยู่บนความเชื่อ

เชื่อว่าความฝันจะเป็นความจริง

"หัดอยู่บนโลกแห่งความฝันเสียบ้าง!!!"

จะเป็นไรไป จริงมั้ยครับ?








Facebook : Boy's Thought