หลิงหลิงเป็นคนที่ชอบ จินตนาการและเพ้อฝัน หลิงหลิงนรักที่จะอยู่ในโลกแห่งความฝันมากกว่าโลกแห่งความเป็นจริง.... เพราะแบบนี้หลิงหลิงเลยเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงมากกกกกกกกก หลิงหลิงชอบอยู่คนเดียวมากกว่าอยู่กับเพื่อนหรือที่ที่มีคนเยอะๆ พอหลิงหลิงอยู่ในที่ที่มีคนเยอะมากๆหลิงหลิงจะรู้สึกรำคาญและปวดหัวทันที ยิ่งคนเยอะมากเท่าไหรหลิงหลิงจะหงุดหงิดง่ายมาก ทำให้หลิงหลิงต้องแยกตัวออกไป ไม่งั้นหลิงหลิงอาจจะทำร้ายคนได้ ครั้งหนึ่งหลิงหลิงเคยตบเพื่อนหลิงหลิงที่มันชอบมาเจ๊าะแจ๊ะกับหลิงหลิงด้วยถาด ทำให้เพื่อนคนนั้นเลิกคบกับหลิงหลิงไปเลย... เพราะแบบนี้หลิงหลิงถึงเกลียดที่ที่มีคนเยอะๆ ยิ่งคนเยอะมันยิ่งวุ่นวาย ทำให้หลิงหลิงปฏิเสธที่จะอยู่กับพวกเขา.. หลิงหลิงมีเพื่อนสนิทแค่สองคนแต่พวกเธออยู่ที่ประเทศไทย ตอนนี้หลิงหลิงมาเรียนต่อที่ประเทศสวีเดน เพราะคุณแม่ของหลิงหลิงแต่งงานใหม่กับฝรั่งคนหนึ่ง ฝรั่งคนนี้มีลูกติดแต่โตและแยกย้ายกันออกไปหมดแล้ว ในบ้านจึงมีแค่หลิงหลิง คุณแม่ ป๋า และสุนัขอีกหนึ่งตัว  ตอนนี้หลิงหลิงอาศัยอยู่ที่นี้มา 3 ปีแล้ว พูดภาษาของที่นี้ก็ถือว่าค้องแล้ว หลิงหลิงมีเพื่อนคนไทยอยู่ที่นี้ 4 คน ผู้ชาย 3 คน ผู้หญิง 1 คน ถ้ารวมหลิงหลิงด้วยทั้งหมดก็ 5 คน พวกเราเพิ่งรู้จักกันเมื่อตอนเปิดเทอมนี้เอง สำหรับพวกเพื่อนๆผู้ชายแล้วหลิงหลิงคบด้วยง่ายไม่มีปัญหา แต่ผู้หญิงนี่ลำบากพอควร เพราะอะไรนะหรอ? ก็เพราะเธอเป็นคนหนึ่งที่ถือว่าป็อบมากในหมู่ผู้ชาย เธอชอบอยู่กับพวกนั้น และพวกผู้ชายเหล่านั้นก็มีกันตั่ง 5-6 คน ซึ่งหลิงหลิงไม่ชอบอย่างแรง ยิ่งเป็นพวกฝรั่งแล้วด้วยละก็ยิ่งน่ารำคาญเขาไปใหญ่ หลิงหลิงจึงหาข้ออ้างทุกครั้งที่เธอจะชวนหลิงหลิงไปไหน ล่าสุดเธอชวนหลิงหลิงไปกินงานปาร์ตี้เคาท์ดาวที่บ้านของเธอ ถึงจะมีพ่อแม่ของเธออยู่ด้วย แต่ขึ้นชื่อว่างานปาร์ตี้ยอมมีคนเยอะอยู่แล้วใช่ไหมละ หลิงหลิงจึงบอกกับเธอไปว่าหลิงหลิงต้องไปต่างจังหวัดเพื่อพบปะกับครอบครัวของป๋า เพราะแบบนั้นจึงทำให้เธอโกรธจนไม่ยอมคุยกับหลิงหลิงเลย.. ไม่ใช่หลิงหลิงไม่ชอบงานปาร์ตี้น่ะ ก็ชอบ แต่ชอบแบบงานปาร์ตี้ที่มีแต่คนรู้จักมากกว่า ครั้งหนึ่งหลิงหลิงเคยไปงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนเก่าในห้องเรียนตอนอยู่ประเทศไทย ที่บ้านของมันมีคนเยอะมาก เยอะจนเวลาที่หลิงหลิงมองถึงกับตาลาย ทำให้หลิงหลิงอยู่ไม่ถึง 20 นาที ทั้งๆที่งานเพิ่งเริ่มเอง.. เวลาที่หลิงหลิงเห็นคนเยอะมากๆ หลิงหลิงจะเห็นเหมือนมีหนอนยั่วเยี้ยแยอะแยะเต็มไปหมด เพราะแบบนั้นจึงทำให้หลิงปวดหัวมากๆ หลิงหลิงจึงเรี้ยงที่จะไปรวมงานปาร์ตี้กับคนที่หลิงหลิงไม่รู้จัก เพราะแบบนี้ทำให้ใครหลายๆคนที่ไม่รู้จักหลิงหลิงดี มักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า 'หลิงหลิงหยิ่งมากก' แต่จริงๆแล้วหลิงหลิงไม่ใช่คนหยิ่งน่ะ หลิงหลิงเป็นคนเฟรนลี่(ไม่)กับทุกคน เพราะโดยส่วยตัวแล้ว หลิงหลิงเป็นคนพูดมาก หากได้พูดก็จะพูดจนกว่าหลิงหลิงจะไม่อยากพูดแล้ว แต่จะเป็นแบบนี้กับคนที่สนิทกันจริงๆเท่านั้น... หลิงหลิงเลือกที่จะคบคน เพราะผู้คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ เมื่อก่อนหลิงหลิงเป็นคนเฟรนลี่มากกก(อีกพันตัว) รู้จักใครยังไม่ถึง 5 นาทีก็บอกทุกอย่างกับคนคนนั้นจนหมดเปลือก ตอนนั้นหลิงหลิงคิดว่ามีเพื่อนเยอะเป็นสิ่งที่วิเศษมาก หลิงหลิงจึงเฟรนลี่กับทุกคนตลอด ขออะไรก็ให้ ใช้ให้ไปทำอะไรก็ทำ โดยไม่สงสัยอะไรเลย.... สุดท้ายทุกอย่างมันก็แค่เรื่องหลอกลัว ความลับที่หลิงหลิงเคยบอกกับพวกนั้น มันกลับแผร่กระจายออกไปสู่โลกภายนอก ทำให้หลายๆคนต่างหัวเราะเยาะว่าจริงๆแล้วหลิงหลิงไม่ใช่คนเฟรนลี่อะไรหรอก หลิงหลิงเป็นคนโง่ต่างหากละ คนโง่ที่ยอมทุกอย่างเพื่อเพียงอยากมีเพื่อยเยอะๆ... สุดท้ายแล้วหลิงหลิงก็เข้าใจว่า โลกนี้ใบมันช่างโหดร้าย ตั่งแต่ตอนนั้นหลิงหลิงก็เริ่มที่จะปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอก อยู่แต่บ้าน เพื่อนสนิทชวนไปไหนก็ไม่ไป ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา จนคนในตระกลูเดียวกันเริ่มเกลียดหลิงหลิง.. ตอนนั้นหลิงหลิงอายุ 12 ปี แต่ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา หลิงหลิงไม่ได้ไปเกเรใครน่ะ แต่ไม่ยุ่งกับใครเลยต่างหาก หลิงหลิงไม่ยุ่ง ไม่พูด ไม่คุย ไม่เล่นกับใครทั้งนั้นแม้แต่เพื่อนสนิททั้งสองคนของหลิงหลิงที่คบกันตั่งแต่ ป.2 หลิงหลิงก็ไม่คุยด้วย พ่อและย่าของหลิงหลิงกังวลมาก เพราะหลิงหลิงไม่เคยเป็นแบบนั้นเลย พวกท่านกลัวว่าหากเป็นแบบนี้ต่อไป หลิงหลิงอาจจะเป็นบ้าก็ได้.... ตอนนั้นในสมองของหลิงหลิงคิดอะไรอยฺู่? แค้น? โกรธ?.... ไม่ใช่เลยค่ะ หลิงหลิงเสียใจต่างหาก.... เสียใจที่ทุกอย่างมันต่างจากที่หลิงหลิงวาดไว้มากมาย.... โลกที่หลิงหลิงเคยวาดไว้คือโลกที่มนุษย์ทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข โลกที่เต็มไปด้วยความรัก โลกที่ทุกคนคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และ โลกที่มีแต่ความอบอุ่น.... 'หึ! เพ้อฝันสิ้นดี' คำพูดที่อยู่ในสมองของหลิงหลิงในตอนนั้น.. หลิงหลิงไม่ใช่คนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นอะไร.. แค่ผิดหวังเป็นอย่างมากก็เท่านั้น! โลกที่หลิงหลิงเคยวาดไว้นั้นหายไปในพริบตา.. เหลือแต่ความเป็นจริงที่โหดร้าย....โลกที่ทุกคนแก่นแย่งชินดีชินเด่น โลกที่มีแต่คนโลภมากใฝ่สูง โลกที่ทุกคนกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว โลกที่ทุกคนยอมฆ่าผู้บริสุธน์เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง... และ โลกที่มีแต่คนหลอกลัว.. สำหรับหลิงหลิงแล้ว ตอนนั้นหลิงหลิงยังอ่อนต่อโลกมากนัก เด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งที่วาดโลกของตัวเองไว้ และหวังว่าทุกอย่างมันจะเป็นเหมือนสิ่งที่เธอวาดฝัน..... สุดท้ายแล้วทุกอย่างมันก็แค่ 'การเพ้อฝันแบบเด็กๆ'... แต่แล้ววันหนึ่ง หลิงหลิงก็ได้พบคนคนหนึ่งที่เข้ามาเปลี่ยนความคิดของหลิงอีกครั้งว่า บางครั้งโลกใบนี้ไม่ได้โหดร้ายเสมอไป.... ทุกคนคงรู้จักกันสิน่ะค่ะ 'รักครั้งแรกนะ' เขาเป็นรุ่นพี่ที่ของหลิงหลิง พี่คนนี้เคยอยู่บ้านเดี่ยวกันกับหลิงหลิง แต่พอพี่เขาได้งานที่กรุงเทพพี่เขาจึงย้ายออก และย้ายไปอยู่ในกรุงเทพกับเพื่อนพี่เขา พี่เขาอายุมากกว่าหลิงหลิงตั่ง 8 ปีแนะ พี่เขาเป็นลูกชายของน้องชายของย่าหลิงหลิง(--) พี่เขาไม่รู้หรอกน่ะว่าหลิงหลิงแอบชอบพี่เขาน่ะ พี่เขาเป็นคนเดี่ยวที่หลิงหลิงเปิดอกคุยทุกอย่างได้อย่างไม่อาย พี่เขาเป็นคนอบอุ่น ใจดี และนิสัยดีมาก หลิงหลิงชอบพี่เขามากๆ.... แต่แล้วทุกคนก็ดับวูบไปอีกครั้ง... เพราะการหลับมาครั้งนี้ของพี่เขาคือ.... เขามาบอกว่าเขาจะแต่งงาน..... บอกตามตรงตอนนั้นหลิงหลิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรักคืออะไร มันเป็นยังไง และรู้สึกยังไง รู้แต่ว่า... หลิงหลิงเสียใจมากที่ได้ยินแบบนั้น.... และสุดท้ายแล้ว 'โลกใบนี้ก็ยังโหดร้ายอยู่ดี'

ตอนนี้หลิงหลิงอายุ 16 ปีแล้วค่ะ ที่ผ่านมาหลิงหลิงได้เรียนรู้อะไรอะไรหลายๆอย่าง ได้รู้จักกับคำว่ารัก ได้รู้จักกับคำว่ามิตรภาพ ได้รู้จักกับคำว่าเสียใจ ได้รู้จักกับคำว่าสูญเสีย ได้รู้จักกับคำว่าเจ็บปวด และได้รู้จักกับโหดร้าย .... ที่ผ่านมากหลิงหลิงได้รับความเจ็บปวดมากมายจากโลกใบนี้.... แต่ในความเจ็บปวดนั้น.... หลิงหลิงกลับรู้สึก มีความสุข.. แต่ถึงยังไงหลิงหลิงยังคงคิดว่าโลกใบนี้มันโหดร้ายอยู่ดีนั้นแหละค่ะ เพราะแบบนี้หลิงหลิงจึงโสดมาจะครบครึ้งปีละ เพราะไม่ได้สนใจอะไรเลย (นอกจากเรื่องเรียนค่ะ) ขนาดเพื่อนหลิงหลิงยังไม่ค่อยแคร์เลย ตอนนี้หลิงหลิงกำลังมีความสุขมากกับการดูซีรี่จีน และมโนว่าตัวเองเป็นนางเอกค่ะ ><



เพราะแบบนี้หลิงหลิงแหละหลิงหลิงจึงเหมือนคนเย็นชาไปแล้วT-T ไม่สนใจอะไรใครเลย ปิดเทอมหน้าหนาวทั้งทีหลิงหลิงอยู่แต่บ้าน เพื่อนชวนออกไปไหนก็ไม่ไป...



คนคนนั้นได้กล่าวไว้ คนคนนั้นบอกว่าหากหลิงหลิงลองทำมันดูละก็หลิงก็จะพบความสนุกที่แท้จริงในการมีชีวิต....
NO WAY! ค่ะ ทำไมหลิงหลิงต้องทำอะไรที่โหดร้ายแบบนั้นด้วยละ หลิงหลิงรักที่จะอยู่ในโลกแห่งความฝันมากกว่าที่จะไปทำให้ชีวิตของตัวเองวุ่นวาย โลกที่หลินหลินยืนอยู่ตอนนี้คือ โลกแห่งจริงอันโหดร้าย และ โลกแห่งความฝันที่มีความสุข โลกแห่งความฝันที่หลิงหลิงเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเอง หลิงหลิงรู้น่ะค่ะว่าตอนนี้ทุกคนกำลังคิดว่าหลิงหลิงใช่บ้าไม่ก็ปัญญาอ่อนใช่ไหมละค่ะ? เชิญคิดไปเลยยยยยยค่ะ อย่างน้อยเวลาที่หลิงหลิงรู้สึกเสียใจ เจ็บปวด ทรมาน โลกแห่งความฝันก็สามารถทำให้หลิงหลิงมีความสุขได้อีกครั้ง ถึงจะแค่ชั่วคราว.... แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เราลืมสิ่งเลวร้ายพวกนั้นไปได้ชั่วขณะหนึ่ง แต่พอลืมตาแล้ว.. ก็ต้องเผชิญกับความจริงอีกครั้ง ความจริงอันแสนเจ็บปวด ความจริงที่เกินจะรับไหว ความจริงที่แสนจะโหดร้าย



#ใครอ่านจบนี่น่ารักมากๆเลยน่ะค่ะ #ช่วยเป็นกำลังใจให้หลิงหลิงด้วยน่ะค่ะ #ชอบไม่ชอบยังไงช่วยเม้นนิสหนึ่งน่ะค่ะ #แล้วมาเจอกับหลิงหลิงได้อีกน๊าา