คือเราเลิกกับแฟนคนนึงได้ประมาณ 2 เดือนกว่าแล้วค่ะ  ทะเลาะกันเพราะต่างคนต่างน้อยใจกัน  ช่วงทะเลาะกันก็แรงนะคะ
แต่ตอนบอกเลิกแบบแยกทาง ค่อนข้างพูดดี เขาบอกว่าถ้าตัวเองมีความสุขเขาก็จะปล่อยตัวเองไป
เราเองก็บอกว่าก็ไม่อยากให้เราทะเลาะกันอีกแล้วเหมือนกัน

ปกติเราไม่ค่อยจมอยู่กับอดีตนะคะ เดือนกว่าๆเราก็ลืมแล้ว ในกรณีถ้าอีกฝ่ายบอกเลิกเรา หมดรัก รึไปมีคนใหม่
เราจะลืมเร็วมากๆ เพราะเราจะยอมรับความจริง
แต่กับคนนี้ เรายังไม่พร้อมจะลืมเลยค่ะ ซ้ำยังเรียนมหาลัยที่เดียวกันต้องเจอหน้ากัน
เรายิ่งไม่รู้เลยว่าจะเอาเวลาไหนไปลืม เศร้า.. เราอยากไปง้อนะ
แต่ว่าเราทำไม่ได้ เพราะ มันมีข้อเสียของทั้งคู่ที่ทำให้ทะเลาะกัน เราทั้งคุ่ยังปรับไม่ได้เรากลัวต้องทะเลาะกันอีก
แต่พอออกมาแล้วมันก็เศร้ามากมันฝังใจ

ก็ยังคิดถึงอยู่ทุกวัน ปกติเราจะไปต่อเร็วมาก ไปมีคนใหม่แล้วลืมคนเก่าจนหมดใจ แต่กับคนนี้เลิกแบบนี้
มันทำให้เราไม่พร้อมจะไปมีใครใหม่ จนถึงขั้น
บอกตัวเองว่า เพื่อชดใช้ที่ทำความรักพังไป เราเป็นคนบอกเลิกนะคะ  เราสัญญากับตัวเองว่า
เราจะไม่มีแฟนจนกว่าจะเรียนจบ แล้วเราก็รอเค้าถึงรู้ว่า
อาจจะเป็นไปไม่ได้ แต่เราอยากให้เค้ารู้ว่าวันนึง ที่เค้าเปลี่ยนตัวเองได้เราด้วย ทั้งคุ่เป็นผู้ใหญ่ค่อยกลับมาคบกัน
เราคิดว่าการตั้งใจเรียนดี ทำอะไรดีๆ

ไม่ต้องมานั่งเศร้ามาก รึทำร้ายชีวิตตัวเอง อาจจะทำให้เราเจอไรดีๆ รึเค้ากลับมาก็ได้ในกรณีถ้าเค้าเป็นคู่เราจริง
แต่ถ้าไม่เราก็ทำใจไว้แล้ว ช่วงที่เราคบกันก็ทะเลาะกันบ่อยด้วยความที่นิสัยความคิดต่างกันแต่รักกันมากนะ
มันเลยไปด้วยกันไม่ได้ แต่เวลาที่ดีต่อกันก็ดีมากเราเอาใจใส่เค้าทุกอย่าง แล้วเราเป็นแฟนเค้าคนเดียวในชีวิต
ที่ไม่เคยนอกใจเค้าเลยค่ะ แฟนเก่าเค้าทุกคนนอกใจเค้าทุกคนเลย จนเค้าท้อกับความรักมากๆแล้วพอมาเจอเรา
เค้าก็ชอบเรามากๆบอกเราสเป็คเค้า แล้วเราเป็นผู้หญิงคนแรกที่เค้ารู้สึกว่าจริงใจ เค้าเลยถึงขั้นกล้ามีความรัก
กล้ามาจีบเรา ทั้งๆที่เค้าบอกว่า ท้อเรื่องการมีความรักไปแล้ว  

ถามคนที่เคยเลิกกับแฟนแนวๆนี้หน่อยค่ะ  ว่าคุณลืมเขาได้ไหม ฝังใจนานไหม ? รึไม่เคยลืมเลย รึว่าได้กลับมาคบกันไหมคะ?
แล้วช่วงเวลาที่เฮิร์ทๆอยู่นี่ ทำยังไงให้ใจเราสงบลงเพ้อถึงเค้าน้อยลง ขอบอกเลยว่าเราไม่อยากลืมเค้านะแต่เราแค่อยากนึกถึงเค้าน้อยลง T^T