เกริ่นก่อนนะคะจะได้ทราบถึง Background.....
ปัจจุบันเราทำงานที่บริษัทชั้นนำของประเทศเพื่อนบ้านค่ะ อายุ 35 ค่ะ เงินเดือนอย่างเดียวประมาณ 2 แสน หลังหักหนี้ ค่าใช้จ่ายแล้ว เหลือเก็บประมาณเกือบแสนค่ะ โดยที่เรามีลูกสาว อายุ 1 ขวบต้นๆมาด้วย พร้อมตากับยาย (พ่อแม่เรา) มาช่วยเลี้ยงหลานและทำกับข้าวค่ะ ส่วนงานบ้าน เราจ้างแม่บ้านมาทำวันเว้นวันค่ะ ตอนนี้เราตั้งท้องได้ 3 เดือนเศษแล้วค่ะ
คุณยาย (แม่เรา) เป็นโรคผู้สูงวัยค่ะ จะเจ็บข้อแขน มือนิ้วล้อค และเจ็บหัวเข่า อุ้มหลาน หรือเดินขึ้น-ลงบันไดมากๆจะไม่ไหว ส่วนมากจะทำกับข้าว 3 มื้อ กับข้าวหลาน ป้อนเข้าหลาน คุมแม่บ้านทำงานบ้าน งานจุกจิกค่ะ
คุณตา (พ่อเรา) จะรับผิดชอบเกี่ยวกับหลานทั้งหมดค่ะ ตั้งแต่ตื่น ถึง เข้านอน และขับรถไปรับ-ส่งเราที่ออฟฟิศทุกวันค่ะ
สามีเราทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆที่กทม. ค่ะ เป็นเงินหมุน รายได้ไม่แน่นอนค่ะ และเราสองคนใช้เงินแยกกระเป๋ากันค่ะ ส่วนเรื่องลูกก็แบ่งๆกัน ถ้าแฟนไม่พอ เราจะจ่ายให้ค่ะ เพราะเรารายได้มากกว่าและมั่นคงกว่า
เรื่องงานปัจจุบัน เราดูแลในส่วนทีมการตลาดและทีมขายค่ะ ซึ่งจริงๆไม่ชอบงานขายค่ะ ถนัดงานการตลาด วิเคราะห์ ทำ Strategy มากกว่า
ตอนท้องน้องคนแรก เราก็ออกจากงานเพื่อมาทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ ออกมาได้ 2 เดือนก็ท้องค่ะ แพ้ท้องหนักมาก ไม่สามารถเข้าร้านได้เลย ก็ต้องปิดร้านไป เงินเก็บมาทั้งหมด ก็ลงไปกับร้าน ถึงขั้นหมดตัวค่ะ ทำให้ช่วงที่ตั้งท้องน้องคนแรก เกิดมีหนี้สินค่ะ เพราะไม่มีรายได้ จนเราคลอดน้องได้ 6 เดือนจึงได้เริ่มงานใหม่ค่ะ รายได้ แสนเกือบกลางๆค่ะ ทำได้เกือบครึ่งปี บริษัทต่างชาติที่ทำอยู่ปัจจุบัน ก็จีบมาทำที่ปัจจุบันค่ะ สาเหตุที่ตัดสินใจมาก็เพราะ อยากเก็บเงินสักก้อนมาใช้หนี้ที่มีอยู่ค่ะ คิดว่าจะทำสักปีครึ่ง - 2 ปี แล้วกลับ แต่ดันท้องเสียก่อน เลยคิดจะเปลี่ยนแผนค่ะ
เข้าเรื่องเลยนะคะ...
ตัวเราเองจะคลอดประมาณกลางปีหน้าค่ะ ซึ่งเราอยากกลับไทยเลยตอนนั้น เนื่องจากเหตุผลดังนี้ค่ะ
1) เราต้องการเลี้ยงลูกเองช่วงแรก เพราะเราให้ลูกดูดนมแม่ค่ะ ไม่ชอบจ้างคนอื่นเลี้ยงค่ะ แม่บ้านที่ไทยอยู่กันมานาน ช่วยอุ้มช่วยหยิบจับได้ ไว้ใจได้ค่ะ น้องคนแรกเราก็เลี้ยงเองค่ะ ไม่มีเงิน ประหยัดหน่อย แต่มีความสุขมากค่ะ
2) หมอเด็กที่ดูแลลูกเราอยู่ไทยค่ะ เราต้องบินกลับทุกเดือน (ปัจจุบันก็บินทุกเดือนค่ะ) เด็กอ่อนบินกลับทุกเดือนคงไม่ไหว รพ ที่นี่แย่มากค่ะ บอกเลย จะให้ไป รพ ที่ชายแดนฝั่งไทยก้ได้ค่ะ แต่เราไม่ค่อยโอเค เพราะคุณหมอประจำที่เราคุยกัน แนะนำ เข้าใจกันดีค่ะ
3) ตา และยาย คงไม่สามารถดูแลเด็ก 2 คนได้ในเวลาเดียวกันค่ะ แค่คนเดียวก็ทะเลาะกันบ้านแตกแล้วค่ะ เพราะนางซนมากกกกกก
4) บุพพการีของตาและยาย เจ็บออดแอด เริ่มช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้วค่ะ ดูตาและยายก็คงอยากกลับไปดูแลทดแทนบุญคุณในช่วงสุดท้าย แต่ติดที่อยากให้ลูกทำงานที่นี่ มีเงินเก็บเยอะๆ ไปใช้หนี้ เลยไม่กล้าพูดอะไร
5) สามีคงอยากอยู่กับลูก โดยเฉพาะคนเล็กที่กำลังจะเกิด เพราะคนโตเค้าก็ช่วยกันเลี้ยงจนเกือบขวบเราถึงย้ายมา
6) เราไม่ค่อยชอบงานแผนกขาย จะถนัดงานการตลาด วางแผน ยิ่งต้องออกไปขายของปิดดีลช่วยลูกน้อง ยิ่งมีความรู้สึกอึดอัด ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ นายฝรั่งก็จะตามเยอะ เพราะเค้าต้องการ treat ลูกค้าอย่างดี ซึ่งเราไม่ถนัดงานจุกจิกแบบนี้ค่ะ อยากทำสายการตลาด วางแผนอย่างเดียวเหมือนเดิมมากกว่า
7) คิดถึงเมืองไทย อาหารไทย ช้อปปิ้งมอลล์ให้เดินเปิดหูเปิดตาค่ะ (ไม่ช้อปนะคะ เดิน และซื้อขนมกินอย่างเดียว ประหยัดค่ะ) ที่นี่ไม่มีเลยค่ะ เดินสวนสาธารณะ จน ตา ยาย หลาน(ลูก) เบื่อกันไปตามๆกัน ขลุกกันอยู่แต่ในบ้าน ไม่รู้จะไปไหน อาทิตย์ก็ไปกินข้าวนอกบ้านสักครั้ง
เราคำนวณแล้ว ถ้าเราเก็บเงินจนถึงตอนลาคลอดแล้วกลับ เราจะสามารถใช้หนี้ได้ส่วนนึง และเหลือเก็บไว้ใช้ในช่วงหางานได้ประมาณ 6 เดือนค่ะ ถ้าหลังจากนั้นยังไม่ได้งาน ก็คงจะเหนื่อยหน่อยค่ะ
ส่วนความคิดเห็นของตาและยาย และเพื่อนๆเรา คือไม่อยากให้กลับ เสียดายงานและเงิน อยากให้หาพี่เลี้ยงเด็กมาช่วยตาและยายเพิ่มที่นี่ แล้วเราไปทำงานเหมือนเดิม สามีก็จะได้เจอลูกตอนเรากลับไปเยี่ยมทุกเดือนค่ะ
ส่วนสามี เค้าไม่ขอออกความคิดเห็นใดๆค่ะ เพราะถ้าเกิดเราลาออก แล้วหางานได้ช้า เงินเก็บหมด เดือดร้อนเรื่องเงิน เค้าจะช่วยเราไม่ได้ แล้วจะผิดใจกันค่ะ
ทั้งหมดทั้งปวง ทำให้เราไม่มั่นใจค่ะ ว่าการที่เราตัดสินใจกลับนี่ เราคิดถูก หรือ ผิด ค่ะ อยากได้ความเห็นจากผู้อื่นบ้าง มาประกอบการตัดสินใจค่ะ
รบกวนแนะนำกันเข้ามาเยอะๆนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ
รบกวนปรึกษาว่า เราควรออกจากงานที่เงินเดือนสูงๆที่ ตปท มาคลอด-เลี้ยงลูกและหางานใหม่ที่ไทยไหมคะ
ปัจจุบันเราทำงานที่บริษัทชั้นนำของประเทศเพื่อนบ้านค่ะ อายุ 35 ค่ะ เงินเดือนอย่างเดียวประมาณ 2 แสน หลังหักหนี้ ค่าใช้จ่ายแล้ว เหลือเก็บประมาณเกือบแสนค่ะ โดยที่เรามีลูกสาว อายุ 1 ขวบต้นๆมาด้วย พร้อมตากับยาย (พ่อแม่เรา) มาช่วยเลี้ยงหลานและทำกับข้าวค่ะ ส่วนงานบ้าน เราจ้างแม่บ้านมาทำวันเว้นวันค่ะ ตอนนี้เราตั้งท้องได้ 3 เดือนเศษแล้วค่ะ
คุณยาย (แม่เรา) เป็นโรคผู้สูงวัยค่ะ จะเจ็บข้อแขน มือนิ้วล้อค และเจ็บหัวเข่า อุ้มหลาน หรือเดินขึ้น-ลงบันไดมากๆจะไม่ไหว ส่วนมากจะทำกับข้าว 3 มื้อ กับข้าวหลาน ป้อนเข้าหลาน คุมแม่บ้านทำงานบ้าน งานจุกจิกค่ะ
คุณตา (พ่อเรา) จะรับผิดชอบเกี่ยวกับหลานทั้งหมดค่ะ ตั้งแต่ตื่น ถึง เข้านอน และขับรถไปรับ-ส่งเราที่ออฟฟิศทุกวันค่ะ
สามีเราทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆที่กทม. ค่ะ เป็นเงินหมุน รายได้ไม่แน่นอนค่ะ และเราสองคนใช้เงินแยกกระเป๋ากันค่ะ ส่วนเรื่องลูกก็แบ่งๆกัน ถ้าแฟนไม่พอ เราจะจ่ายให้ค่ะ เพราะเรารายได้มากกว่าและมั่นคงกว่า
เรื่องงานปัจจุบัน เราดูแลในส่วนทีมการตลาดและทีมขายค่ะ ซึ่งจริงๆไม่ชอบงานขายค่ะ ถนัดงานการตลาด วิเคราะห์ ทำ Strategy มากกว่า
ตอนท้องน้องคนแรก เราก็ออกจากงานเพื่อมาทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ ออกมาได้ 2 เดือนก็ท้องค่ะ แพ้ท้องหนักมาก ไม่สามารถเข้าร้านได้เลย ก็ต้องปิดร้านไป เงินเก็บมาทั้งหมด ก็ลงไปกับร้าน ถึงขั้นหมดตัวค่ะ ทำให้ช่วงที่ตั้งท้องน้องคนแรก เกิดมีหนี้สินค่ะ เพราะไม่มีรายได้ จนเราคลอดน้องได้ 6 เดือนจึงได้เริ่มงานใหม่ค่ะ รายได้ แสนเกือบกลางๆค่ะ ทำได้เกือบครึ่งปี บริษัทต่างชาติที่ทำอยู่ปัจจุบัน ก็จีบมาทำที่ปัจจุบันค่ะ สาเหตุที่ตัดสินใจมาก็เพราะ อยากเก็บเงินสักก้อนมาใช้หนี้ที่มีอยู่ค่ะ คิดว่าจะทำสักปีครึ่ง - 2 ปี แล้วกลับ แต่ดันท้องเสียก่อน เลยคิดจะเปลี่ยนแผนค่ะ
เข้าเรื่องเลยนะคะ...
ตัวเราเองจะคลอดประมาณกลางปีหน้าค่ะ ซึ่งเราอยากกลับไทยเลยตอนนั้น เนื่องจากเหตุผลดังนี้ค่ะ
1) เราต้องการเลี้ยงลูกเองช่วงแรก เพราะเราให้ลูกดูดนมแม่ค่ะ ไม่ชอบจ้างคนอื่นเลี้ยงค่ะ แม่บ้านที่ไทยอยู่กันมานาน ช่วยอุ้มช่วยหยิบจับได้ ไว้ใจได้ค่ะ น้องคนแรกเราก็เลี้ยงเองค่ะ ไม่มีเงิน ประหยัดหน่อย แต่มีความสุขมากค่ะ
2) หมอเด็กที่ดูแลลูกเราอยู่ไทยค่ะ เราต้องบินกลับทุกเดือน (ปัจจุบันก็บินทุกเดือนค่ะ) เด็กอ่อนบินกลับทุกเดือนคงไม่ไหว รพ ที่นี่แย่มากค่ะ บอกเลย จะให้ไป รพ ที่ชายแดนฝั่งไทยก้ได้ค่ะ แต่เราไม่ค่อยโอเค เพราะคุณหมอประจำที่เราคุยกัน แนะนำ เข้าใจกันดีค่ะ
3) ตา และยาย คงไม่สามารถดูแลเด็ก 2 คนได้ในเวลาเดียวกันค่ะ แค่คนเดียวก็ทะเลาะกันบ้านแตกแล้วค่ะ เพราะนางซนมากกกกกก
4) บุพพการีของตาและยาย เจ็บออดแอด เริ่มช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้วค่ะ ดูตาและยายก็คงอยากกลับไปดูแลทดแทนบุญคุณในช่วงสุดท้าย แต่ติดที่อยากให้ลูกทำงานที่นี่ มีเงินเก็บเยอะๆ ไปใช้หนี้ เลยไม่กล้าพูดอะไร
5) สามีคงอยากอยู่กับลูก โดยเฉพาะคนเล็กที่กำลังจะเกิด เพราะคนโตเค้าก็ช่วยกันเลี้ยงจนเกือบขวบเราถึงย้ายมา
6) เราไม่ค่อยชอบงานแผนกขาย จะถนัดงานการตลาด วางแผน ยิ่งต้องออกไปขายของปิดดีลช่วยลูกน้อง ยิ่งมีความรู้สึกอึดอัด ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ นายฝรั่งก็จะตามเยอะ เพราะเค้าต้องการ treat ลูกค้าอย่างดี ซึ่งเราไม่ถนัดงานจุกจิกแบบนี้ค่ะ อยากทำสายการตลาด วางแผนอย่างเดียวเหมือนเดิมมากกว่า
7) คิดถึงเมืองไทย อาหารไทย ช้อปปิ้งมอลล์ให้เดินเปิดหูเปิดตาค่ะ (ไม่ช้อปนะคะ เดิน และซื้อขนมกินอย่างเดียว ประหยัดค่ะ) ที่นี่ไม่มีเลยค่ะ เดินสวนสาธารณะ จน ตา ยาย หลาน(ลูก) เบื่อกันไปตามๆกัน ขลุกกันอยู่แต่ในบ้าน ไม่รู้จะไปไหน อาทิตย์ก็ไปกินข้าวนอกบ้านสักครั้ง
เราคำนวณแล้ว ถ้าเราเก็บเงินจนถึงตอนลาคลอดแล้วกลับ เราจะสามารถใช้หนี้ได้ส่วนนึง และเหลือเก็บไว้ใช้ในช่วงหางานได้ประมาณ 6 เดือนค่ะ ถ้าหลังจากนั้นยังไม่ได้งาน ก็คงจะเหนื่อยหน่อยค่ะ
ส่วนความคิดเห็นของตาและยาย และเพื่อนๆเรา คือไม่อยากให้กลับ เสียดายงานและเงิน อยากให้หาพี่เลี้ยงเด็กมาช่วยตาและยายเพิ่มที่นี่ แล้วเราไปทำงานเหมือนเดิม สามีก็จะได้เจอลูกตอนเรากลับไปเยี่ยมทุกเดือนค่ะ
ส่วนสามี เค้าไม่ขอออกความคิดเห็นใดๆค่ะ เพราะถ้าเกิดเราลาออก แล้วหางานได้ช้า เงินเก็บหมด เดือดร้อนเรื่องเงิน เค้าจะช่วยเราไม่ได้ แล้วจะผิดใจกันค่ะ
ทั้งหมดทั้งปวง ทำให้เราไม่มั่นใจค่ะ ว่าการที่เราตัดสินใจกลับนี่ เราคิดถูก หรือ ผิด ค่ะ อยากได้ความเห็นจากผู้อื่นบ้าง มาประกอบการตัดสินใจค่ะ
รบกวนแนะนำกันเข้ามาเยอะๆนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ