#เขียนหัวกท.ผิดค่ะ ไม่ทันมองคำเชื่อมเลยเยอะไปนิดนึง ขอโทษด้วยค่ะ55555#
สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ความรักของเราเอง ภาษาอาจจะไม่เหมือนกันบ้างบางทีเพราะว่าเราพิมพ์กันทั้งหมด 3 คนแต่เป็นเรื่องของเราคนเดียว เรื่องจะดูเป็นนิยายมากค่ะเพราะตัวเองก็รู้สึกว่าชีวิตจะน้ำเน่าอะไรได้ขนาดนี้ แต่ใครใคร่เชื่อเชื่อค่ะ ไม่เชื่อก็ไม่ห้ามค่ะ ขอสมมติชื่อตัวละครนะคะเพราะตัวละครทุกตัวมีอยู่จริงและไม่อยากพาดพิง บางสถานที่ก็จะมีความคลาดเคลื่อนนิดนึงเพราะไม่ต้องการให้ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องรู้ว่านี่คือเรื่องของใคร ที่สำคัญคือไม่ได้บอกแฟนก่อนมาตั้งกระทู้ เจ้าของกระทู้ขอแทนตัวเองว่ารินนะคะ เริ่มเลยละกัน!
ประเด็นแรกที่เราจะพูดคือ เราไม่ใช่คนหุ่นดี ขาว สวย หมวย เอ๊กซ์ เหมือนนางเอกนิยายนะคะ ส่วนแฟนเราก็ไม่ใช่แบบหล่อล่ำปล้ำง่าย เหมือนพระเอกนิยายอะไรงี้ ไม่ได้เป็นแนวแบดบอยแบบนิยาย เห้คือเห้โดยกมลสันดาน ก็เป็นมนุษย์เดินดินปกติทั่วไปทั้งคู่ค่ะ ขอเข้าเรื่องเลยละกัน เราเป็นคนนิสัยแมนๆ สมัยมัธยมจะมีแต่เพื่อนผช.หรือไม่ก็ทอมเป็นส่วนใหญ่ (ตอนนั้นเราเป็นดี้ค่ะ) ส่วนนุเป็นเพื่อนของจิ(เพื่อนเราคนนึงในกลุ่ม) ซึ่งแรกพบสบตาระหว่างสองเรานั้นความเกลียดล้วนๆ เกลียดแบบไม่มีเหตุผลอ่ะ ทุกครั้งที่เจอกันจะต้องมีการกล่าวถึงบุพการีตลอด ละเราก็มีความเกลียดกันไม่ชอบหน้ากันจริงๆ แต่ว่าเราก็ต้องเจอหน้ากันตลอดเพราะว่าเป็นกลุ่มเตะบอลของจิ เลยทำให้เราสนิทกับเพื่อนคนอื่นในกลุ่มของนุแต่ไม่ได้สนิทกับนุ ซึ่งเวลาที่จิไปหานุเราก็จะไปเล่นกับเพื่อนคนนึงในกลุ่มของนุ โดยเราสนิทกันจนสามารถเรียกว่าที่รักได้ทั้งๆที่ไม่คิดอะไร บางครั้งนุก็จะมีอาการแปลกๆ เช่น นั่งคุยกับเพื่อนนุอยู่ดีๆ นางก็จะมานั่งแทรกตรงกลาง ไม่ใช่การแทรกแบบค่อยๆให้เราขยับออกนะ คือนางนั่งทับขาเรากับขาคนนั้นให้แยกออกจากกัน เป็นต้น
มาพูดถึงแฟนทอมของเราบ้าง พี่เขาชื่อนุ๊กเป็นรุ่นพี่ในโรงเรียน ซึ่งเรากับพี่เขากับเราก็มีความไม่เข้าใจกันบ้าง เพราะพี่เขายังรักแฟนเก่า ตอนแรกๆก็ระบายกับเพื่อนแหละค่ะจนกระทั่งมีเทคโนโลยีที่เรียกว่าบีบีเข้ามาทำให้เรากับนุมีความเกลียดที่ใกล้ชิดกันมากขึ้น (ขอกล่าวถึงตอนที่นางเดินมาขอพินบีบีก่อนเลย เป็นความประทับใจที่หาจากไหนไม่ได้ ซึ่งตอนนั้นเรานั่งเล่นกับเพื่อนอยู่ที่พื้นในห้องเรียน นุก็เดินเข้ามาหาแล้วก็เตะหลังเรา ย้ำนะคะว่าหลัง! แล้วพูดด้วยเสียงนิ่งๆว่า "เอาพินมา" น่าประทับใจถูกมั้ยคะ)
จนวันนึงที่เราทนไม่ไหว ใครที่เคยเล่นบีบีจะเคยเห็นว่ามันจะมีการตั้งโชว์ชื่อเพลงที่ฟังอยู่ว่าเรากำลังฟังเพลงอะไร อินี่ก็ดราม่าเกลื่อนเลยค่ะ แต่ว่าพี่นุ๊กไม่ได้เล่นบีบีนะคะ ละคนที่เห็นก็คือนุเนี่ยแหละค่ะ นุก็เลยทักมาถามว่าเป็นอะไร คือตอนนั้นเสียใจจริงๆค่ะ คนที่เกลียดก็คนที่เกลียดเถอะถ้าเขาฟังเราอ่ะเราก็อยากจะเล่าเรื่องราวให้ฟัง เราก็เล่าเรื่องราวให้นุฟังเล่าไปร้องไปคือเสียใจจริงๆ จนมีประโยคที่เราพูดกับนุว่า "จะมีใครที่รักกูจริงๆมั้ยวะ" นุก็ตอบมาว่า "ก็กูไง ไม่รู้หรอ" อินี่ก็หยุดร้องไห้เลยค่ะ ละก็นิสัยผญ.อ่ะเนาะก็โทรหาเพื่อนเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็เลยบอกว่ามันก็คงปั่นแหละมั้ง
จนกระทั่งเช้ามาเจอกันที่โรงเรียน ก็ไปคุยกับนุส่วนตัวจนรู้ว่าเรื่องราวทุกอย่างเป็นความจริง เราจะทำไงได้ล่ะคะบางครั้งที่ผ่านมาก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกดี (ก็ไอที่มันทำตัวแปลกๆนั่นแหละค่ะที่ทำให้รู้สึกดี) มันก็มีไม่กี่ทางเลือกหรอก ซึ่งทางที่เราเลือกก็คือการคบซ้อนค่ะ คบซ้อนโดยที่นุรู้ว่าเรามีพี่นุ๊กอยู่ แต่เราก็ทำตัวเหมือนไม่ได้คบซ้อนนะคะเพราะพี่นุ๊กก็สนใจแฟนเก่ามากกว่าจนไม่รู้ว่าเราคบซ้อน เวลาส่วนมากก็จะเป็นของนุค่ะ เข้าโรงเรียนพร้อมกัน กลับบ้านพร้อมกัน กินข้าวด้วยกัน (ทุกคนก็น่าจะรู้นะคะว่าเวลากินข้าวของม.ต้นกับม.ปลายจะไม่ตรงกัน) ทุกอย่างก็เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆจนกระทั่งพี่นุ๊กเริ่มหันมาสนใจเรามากขี้น ซึ่งนั่นก็ทำให้นุเสียใจมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดนุก็เลือกที่จะเลิกกับเรา
*เรื่องราวในช่วงแรกๆ จะเป็นแบบย่อๆ รวบๆ เล่านะคะ เพราะว่าเรื่องผ่านมาหลายปีแล้วจำรายละเอียดไม่ค่อยได้ เดี๋ยวไว้จะเล่าเหตุการณ์ช่วงที่คบกันให้ฟังอีกทีนะคะ ตอนนี้เอาแค่เรื่องคร่าวๆไปก่อน
**เดี๋ยวค่ำๆจะมาต่ออีกทีค่ะ ตอนนี้ขกพิมพ์ต่อ 55555555
เมื่อแฟนเก่าที่ลืมไม่ได้ที่กลับมาเป็นแฟนใหม่
สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ความรักของเราเอง ภาษาอาจจะไม่เหมือนกันบ้างบางทีเพราะว่าเราพิมพ์กันทั้งหมด 3 คนแต่เป็นเรื่องของเราคนเดียว เรื่องจะดูเป็นนิยายมากค่ะเพราะตัวเองก็รู้สึกว่าชีวิตจะน้ำเน่าอะไรได้ขนาดนี้ แต่ใครใคร่เชื่อเชื่อค่ะ ไม่เชื่อก็ไม่ห้ามค่ะ ขอสมมติชื่อตัวละครนะคะเพราะตัวละครทุกตัวมีอยู่จริงและไม่อยากพาดพิง บางสถานที่ก็จะมีความคลาดเคลื่อนนิดนึงเพราะไม่ต้องการให้ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องรู้ว่านี่คือเรื่องของใคร ที่สำคัญคือไม่ได้บอกแฟนก่อนมาตั้งกระทู้ เจ้าของกระทู้ขอแทนตัวเองว่ารินนะคะ เริ่มเลยละกัน!
ประเด็นแรกที่เราจะพูดคือ เราไม่ใช่คนหุ่นดี ขาว สวย หมวย เอ๊กซ์ เหมือนนางเอกนิยายนะคะ ส่วนแฟนเราก็ไม่ใช่แบบหล่อล่ำปล้ำง่าย เหมือนพระเอกนิยายอะไรงี้ ไม่ได้เป็นแนวแบดบอยแบบนิยาย เห้คือเห้โดยกมลสันดาน ก็เป็นมนุษย์เดินดินปกติทั่วไปทั้งคู่ค่ะ ขอเข้าเรื่องเลยละกัน เราเป็นคนนิสัยแมนๆ สมัยมัธยมจะมีแต่เพื่อนผช.หรือไม่ก็ทอมเป็นส่วนใหญ่ (ตอนนั้นเราเป็นดี้ค่ะ) ส่วนนุเป็นเพื่อนของจิ(เพื่อนเราคนนึงในกลุ่ม) ซึ่งแรกพบสบตาระหว่างสองเรานั้นความเกลียดล้วนๆ เกลียดแบบไม่มีเหตุผลอ่ะ ทุกครั้งที่เจอกันจะต้องมีการกล่าวถึงบุพการีตลอด ละเราก็มีความเกลียดกันไม่ชอบหน้ากันจริงๆ แต่ว่าเราก็ต้องเจอหน้ากันตลอดเพราะว่าเป็นกลุ่มเตะบอลของจิ เลยทำให้เราสนิทกับเพื่อนคนอื่นในกลุ่มของนุแต่ไม่ได้สนิทกับนุ ซึ่งเวลาที่จิไปหานุเราก็จะไปเล่นกับเพื่อนคนนึงในกลุ่มของนุ โดยเราสนิทกันจนสามารถเรียกว่าที่รักได้ทั้งๆที่ไม่คิดอะไร บางครั้งนุก็จะมีอาการแปลกๆ เช่น นั่งคุยกับเพื่อนนุอยู่ดีๆ นางก็จะมานั่งแทรกตรงกลาง ไม่ใช่การแทรกแบบค่อยๆให้เราขยับออกนะ คือนางนั่งทับขาเรากับขาคนนั้นให้แยกออกจากกัน เป็นต้น
มาพูดถึงแฟนทอมของเราบ้าง พี่เขาชื่อนุ๊กเป็นรุ่นพี่ในโรงเรียน ซึ่งเรากับพี่เขากับเราก็มีความไม่เข้าใจกันบ้าง เพราะพี่เขายังรักแฟนเก่า ตอนแรกๆก็ระบายกับเพื่อนแหละค่ะจนกระทั่งมีเทคโนโลยีที่เรียกว่าบีบีเข้ามาทำให้เรากับนุมีความเกลียดที่ใกล้ชิดกันมากขึ้น (ขอกล่าวถึงตอนที่นางเดินมาขอพินบีบีก่อนเลย เป็นความประทับใจที่หาจากไหนไม่ได้ ซึ่งตอนนั้นเรานั่งเล่นกับเพื่อนอยู่ที่พื้นในห้องเรียน นุก็เดินเข้ามาหาแล้วก็เตะหลังเรา ย้ำนะคะว่าหลัง! แล้วพูดด้วยเสียงนิ่งๆว่า "เอาพินมา" น่าประทับใจถูกมั้ยคะ)
จนวันนึงที่เราทนไม่ไหว ใครที่เคยเล่นบีบีจะเคยเห็นว่ามันจะมีการตั้งโชว์ชื่อเพลงที่ฟังอยู่ว่าเรากำลังฟังเพลงอะไร อินี่ก็ดราม่าเกลื่อนเลยค่ะ แต่ว่าพี่นุ๊กไม่ได้เล่นบีบีนะคะ ละคนที่เห็นก็คือนุเนี่ยแหละค่ะ นุก็เลยทักมาถามว่าเป็นอะไร คือตอนนั้นเสียใจจริงๆค่ะ คนที่เกลียดก็คนที่เกลียดเถอะถ้าเขาฟังเราอ่ะเราก็อยากจะเล่าเรื่องราวให้ฟัง เราก็เล่าเรื่องราวให้นุฟังเล่าไปร้องไปคือเสียใจจริงๆ จนมีประโยคที่เราพูดกับนุว่า "จะมีใครที่รักกูจริงๆมั้ยวะ" นุก็ตอบมาว่า "ก็กูไง ไม่รู้หรอ" อินี่ก็หยุดร้องไห้เลยค่ะ ละก็นิสัยผญ.อ่ะเนาะก็โทรหาเพื่อนเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็เลยบอกว่ามันก็คงปั่นแหละมั้ง
จนกระทั่งเช้ามาเจอกันที่โรงเรียน ก็ไปคุยกับนุส่วนตัวจนรู้ว่าเรื่องราวทุกอย่างเป็นความจริง เราจะทำไงได้ล่ะคะบางครั้งที่ผ่านมาก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกดี (ก็ไอที่มันทำตัวแปลกๆนั่นแหละค่ะที่ทำให้รู้สึกดี) มันก็มีไม่กี่ทางเลือกหรอก ซึ่งทางที่เราเลือกก็คือการคบซ้อนค่ะ คบซ้อนโดยที่นุรู้ว่าเรามีพี่นุ๊กอยู่ แต่เราก็ทำตัวเหมือนไม่ได้คบซ้อนนะคะเพราะพี่นุ๊กก็สนใจแฟนเก่ามากกว่าจนไม่รู้ว่าเราคบซ้อน เวลาส่วนมากก็จะเป็นของนุค่ะ เข้าโรงเรียนพร้อมกัน กลับบ้านพร้อมกัน กินข้าวด้วยกัน (ทุกคนก็น่าจะรู้นะคะว่าเวลากินข้าวของม.ต้นกับม.ปลายจะไม่ตรงกัน) ทุกอย่างก็เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆจนกระทั่งพี่นุ๊กเริ่มหันมาสนใจเรามากขี้น ซึ่งนั่นก็ทำให้นุเสียใจมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดนุก็เลือกที่จะเลิกกับเรา
*เรื่องราวในช่วงแรกๆ จะเป็นแบบย่อๆ รวบๆ เล่านะคะ เพราะว่าเรื่องผ่านมาหลายปีแล้วจำรายละเอียดไม่ค่อยได้ เดี๋ยวไว้จะเล่าเหตุการณ์ช่วงที่คบกันให้ฟังอีกทีนะคะ ตอนนี้เอาแค่เรื่องคร่าวๆไปก่อน
**เดี๋ยวค่ำๆจะมาต่ออีกทีค่ะ ตอนนี้ขกพิมพ์ต่อ 55555555