เรื่องราวของเรามันเริ่มต้นจาก เราเข้าไปเรียนมหาลัยปี 1 เราได้เจอสังคมใหม่ เราเป็นเด็กตจว. ที่เข้ามาเรียนในกทม. ได้อยู่หอเป็นครั้งแรก ได้ลองไปร้านเหล้า ได้ใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง เราสนุกกับมันมาก แต่ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ เราอกหัก แฟนที่คบกันมาปีนึงเขาไปกับผู้ชายคนอื่น เราเสียใจมาก เราปล่อยตัวเองให้โทรม กินเหล้า แต่แล้วเราก็ต้องไปฝึกงาน มันทำให้เราได้เจอกับน้องคนนึง เขาชื่อว่า “นุ๊ก” นุ๊กเป็นเด็กตจว. ที่เข้ามาฝึกงานที่กทม. เหมือนกับเรา เราได้เจอกันที่ฝึกงาน เราชอบนุ๊กมาก แต่ใจเราก็ยังเสียใจกับรักครั้งเก่าอยู่ เราจึงทำได้แค่แอบมอง แอบช่วยเหลือเขาอยู่ห่างๆ แต่ความโรคจิตของเรา คือ เราแอบเอาชื่อจริงในตารางกะการทำงาน ไปค้นหาใน เฟสบุ๊ค แล้วเราก็เจอจนได้ เราเลยแอดเฟรนด์ไป เราเริ่มต้นด้วยการกดขำในสตอรี่เขาบ่อยๆ แล้วเขาก็ reply เรามา เราตกใจมาก แล้วก็ดีใจมากๆ เราไม่รู้ต้องคุยยังไง เราเลยชวนเขาไปกินหมูกะทะด้วยกัน (ตอนนั้นในใจเราคิดว่า ถ้าไปแสดงว่ามีใจ ไม่ไป น่าจะไม่ได้คิดไร) แต่แล้วเขาก็ไม่ไป 5555 เรารู้สึกเหมือนตัวเองอกหัก เราเลยไม่ยอมไปทำงาน เพราะรู้สึกว่าอายตัวเอง แต่แล้วแฟนเก่าเราก็ทักมาขอโทษ (เราสมมุติว่าแฟนเก่าเราชื่อ บี ) บีสนิทกับครอบครัวเรามาก ถึงขั้นมานอนบ้าน เข้าออกบ้านได้ตลอด บีเป็นคนพูดเก่ง เข้าหาคนเป็น ที่บ้านเราเลยรักบีและผูกพันกับบีมากๆ เราเองที่รู้สึกว่าตัวเองเฟลกับนุ๊ก เราเลยเลือกที่จะกลับไปคุยกับบี แล้วเวลามันก็ผ่านไปจนกะทั้งเราต้องย้ายร้านฝึกงาน เราเลยตัดสินใจซื้อของขวัญ เป็นกระเป๋าผ้าที่เราสืบมาแล้วว่านุ๊กชอบใช้ แต่เราเองก็ยังคุยกับบีเราเลยเลือกที่จะ แอบเอากระเป๋าไปให้นุ๊กโดยที่ไม่ให้นุ๊กรู้ เพราะตอนนั้นเราคิดแค่ว่า เดี๋ยวถ้าย้ายร้านเราก็คงไม่ได้เจอกันแล้ว ให้เป็นของขวัญอำลาละกัน แต่แล้วเรื่องมันกลับไม่ได้เป็นแบบนั้น นุ๊ก Dm เรามา บอกความรู้สึกว่านุ๊กเองก็ชอบเรามากๆ เหมือนกัน เราดีใจมาก สำหรับเราการชอบใครแล้วเขาชอบกลับ มันเป็นเรื่องที่ยากมากๆ เราเลยเลือกที่จะคุยกับนุ๊กโดยที่ไม่มีข้อโต้งแย้งใดๆ แล้วก็ถึงวันที่เราต้องย้ายร้าน เซอร์ไพรส์มากจ้าา นุ๊กโดนเรียกตัวมาร้านเดียวกับเรา มันทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับนุ๊กเริ่มพัฒนา แต่ในขณะเดียวกันเราก็เริ่มถอยห่างจากบี (แต่ไม่ว่าเราจะถอยห่างยังไง ที่บ้านเราเขาก็ยังอยากให้เราคบกับบีเท่านั้น) เราเลยต้องปิดความสัมพันธ์กับนุ๊กไว้ลับๆ จนเวลาผ่านไปมาถึงวันเกิดนุ๊ก เราได้ตั้งใจทำของขวัญ DIY ให้กับนุ๊ก (เพราะเราไม่มีตังแหละ) แล้วในของขวัญนั้นเราแปะโน๊ตขอเป็นแฟนไว้ แล้วนุ๊กก็ตกลง เราตั้งใจจะจริงจังและตัดขาดจากบีจริงๆ แต่แล้วเมื่อเราฝึกงานเสร็จ เราก็ต้องกลับตจว. แต่บีกลับมาหาที่บ้านในตอนที่เรากำลังหลับ บีเห็นข้อความที่นุ๊กทักเรามา จึงเกิดความโมโหแล้วตอบกลับไป โดยที่เราไม่รู้อะไรเลย จนเราตื่นขึ้นมาเจอกับบี เรารู้สึกผิดกับนุ๊กมาก เราไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ที่บ้านเราก็อยากให้เราคบกับบี แต่เราก็รักนุ๊กไปแล้ว เราเลยเลือกที่จะจบความสัมพันธ์ทั้งสองคน แล้วเราก็กลับมากินเหล้า เที่ยว เมา แต่แล้วใจเรามันก็ไม่ได้แข็งเหมือนคอ5555 เรากลับไปง้อนุ๊ก แต่ไม่ว่าจะทำยังไง นุ๊กบล็อกเราทุกทาง เราเลยเลือกที่จะทำเรียกร้องความสนใจที่โง่ที่สุดในชีวิต ด้วยการกินน้ำยางล้างห้องน้ำที่เราใส่น้ำเปล่า ถ่ายตอนเราดื่มและส่งไปให้เพื่อนนุ๊ก เพียงแค่หวังว่านุ๊กจะเป็นห่วงเรา แล้วเข้ามาดูเรา (พี่ขอโทษนะโฟส) เราคิดน้อยไปจริงๆ ในตอนนั้น แต่ไม่ว่าจะทำยังไงนุ๊กก็ไม่กลับมา จนเรากลับไปฝึกงาน ได้เจอกับนุ๊กอีกครั้ง เราได้ปรับความเข้าใจกัน จนกลับมาคุยกันในฐานะเพื่อน แต่คุยไปคุยมาเราก็เริ่มจริงจัง เราเริ่มไปเที่ยวด้วยกัน ไปดูหนัง ไปทำอะไรที่เหมือนแฟนกันเขาทำ โดยที่ไม่มีบีอีกต่อไป เราคบกันจริงจังคุยกันตลอด ถึงเวลาจะไม่ตรงกัน เราทั้งสองคนก็ไม่เคยท้อต่อความพยายามที่จะมีกันเลย จนเวลามันใกล้เข้ามาที่นุ๊กจะฝึกงานเสร็จในอีกสองเดือน เราเริ่มงอแง ถามหาสถานะ ความชัดเจน แต่แล้วเราก็ไม่เข้าใจกัน บวกกับสิ่งที่เราเคยทำ มันทำให้เพื่อนนุ๊กรู้สึกกลัวที่จะปล่อยนุ๊กไว้กับเรา มันทำให้เราไปต่อกันมันได้ เราเองที่รู้สึกว่าเต็มที่กับความรักครั้งนี้แล้ว เราเลยเลือกที่จะไม่ยื้อเขาไว้ แต่เราก็ทำผิดอีกครั้งด้วยการถามคำถามนึงไปว่า แล้วถ้าเรากลับไปคบกับบีล่ะนุ๊กจะรับได้ไหม (นุ๊กเป็นคนไม่ขี้หึงเลย แต่กับบีนุ๊กรู้สึกว่าหวงเรามาก เพราะรู้สึกว่าเหมือนเรากับแฟนเก่าผ่านอะไรมากันเยอะ) นุ๊กตอบตกลง แต่เราก็ดูออกว่านุ๊กเสียใจแค่ไหน เราเลือกที่จะประชด วันที่นุ๊กต้องกลับตจว. เราก็ไม่ไปส่ง เรากลับไปคบกับบี บีพยายามจะให้เราลงสตอรี่กับบีให้ได้ แต่เราไม่ยอมเพราะในใจเราก็รู้ดีว่าเราแค่ประชดนุ๊ก แต่แล้วก็แผนเดิม เราหลับบีแอบเอาโทรศัพท์เราไปลงสตอรี่ที่เราอยู่ด้วยกัน แล้วนั้นคงเป็นครั้งสุดท้ายที่นุ๊กเข้ามาดูสตอรี่เรา นุ๊กจากเราไปจริงๆ เราเสียใจมาก บวกกับตอนนั้น น้องสาวของเราตั้งท้อง แม่เราต้องขึ้นมาอยู่กทม. เพื่อเลี้ยงหลาน มันทำให้ครอบครัวเราขาดรายได้ เราต้องดรอปเรียน เพื่อนไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องดรอป เราทะเลาะกับเพื่อนจนตัดขาดจากกลุ่ม ละเราก็ต้องรู้ความจริงอีกอย่าง   เมื่อเราลองเข้าไปเช็คโทรศัพท์ของบี บีมีคนที่คุยที่ชอบอยู่แล้ว แล้วบีก็ขอเลิกเรา ทิ้งเราไว้กับความจมดิ่งที่เราไม่อาจจะคุยกับใครได้เลย เรารู้สึกเหมือนตัวเองไม่เหลือใคร สำหรับเราครอบครัวก็ไม่ได้จะคุยกันได้ทุกเรื่อง ยิ่งครอบครัวเราที่รักบี จนลืมความรู้สึกเราแล้ว เรายิ่งไม่รู้ว่าต้องเริ่มคุยยังไงเลย
เราไม่มีหน้าพอที่จะกล้ากลับไปหานุ๊ก ทั้งๆที่เราคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา และมันก็ยังเป็นเขาคนเดียว ที่ไม่ว่าเราจะเริ่มต้นใหม่อีกกี่ครั้ง เราก็ลืมเขาไม่ได้สักที ปัจจุบันอีก 4 เดือน ครบรอบ 2 ปี ที่นุ๊กจากเราไป เรายังส่องไอจีเขาทุกวัน ฝากเพื่อนส่องบ้าง ดูเองบ้าง แต่ไม่ว่าจะเป็นวันไหนๆ เราจะไม่มีวันลืมแกเลยเว้ยนุ๊ก สุดท้ายแล้ว ถ้านุ๊กได้อ่านโพสต์นี้ กูเองก็เป็นแค่เด็กผู้ชายคนนึงในตอนนั้นนะ  ที่ได้ลองสนุกกับชีวิตในวัยนั้น ขอโทษและขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ถ้าให้ย้อนเวลากลับไปแก้ไข กูก็คงไม่รู้หรอก ว่าต้องเดินทางไหนมันถึงจะมีเดินอยู่ด้วย แต่ตอนนี้เราในวัย 22 ปี ใกล้ 23 กำลังเป็นผู้ชายเต็มตัวที่ต้องทำงานทุกวัน กลับมาเรียนแล้ว หาตังส่งตัวเองเรียน ความคิด ทัศนคติ ตอนนี้มันอาจจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่กูอ้วนขึ้นว่ะ 55555 หน้าบวมมากเลยง่ะ คิดถึงนะเว้ย 💛 สักวันนึงถ้ากูน่ารักมากพอ กูจะไปตามหานะนุ๊ก ให้เวลามันพิสูจน์ว่ากูมั่นคงในการรอให้กลับมาจริงๆ ขอบคุณทุกๆ คน ที่อ่านมาถึงตอนนี้ จริงๆ เราอยากทำเป็นคลิปมากกว่า แต่เราพูดไม่เก่ง เราอยากให้ทุกคนที่อ่าน มองความผิดพลาดของเราเป็นตัวอย่าง เราเชื่อว่าทุกคนจะได้เจอคนๆนึง ที่ทำให้เราลืมเขาไม่ได้จริงๆ ถ้ามันไหว ลุยเลยโว้ย สวัสดีครับ