ผมมีแฟนครับ เรารักกันมาก แต่เธองี่เง่ามาก แต่เวลาอยู่ด้วยกันก็ไม่มีปัญหาอะไร จะมีก็เวลาห่างกันนี่ละ เธอจะงี่เง่า ขี้หึงจู้จี้จุกจิก เรื่องเยอะ นู่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ ขี้ระแวง ชอบบังคับ บงการ จนผม รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ที่จริงเธองี่เง่ากับผมตั้งแต่คบกันแรกๆแล้วแต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แรกๆผมก็ยอมแต่หลังๆเริ่มทนไม่ไหว รู้สึกไม่มีความสุข รู้สึกเบื่อ เลยบอกเธอไป เธอก็บอกจะปรับตัวให้ ผ่านไปสองวันเธอก็ปรับ ได้แค่นิดเดียว มาพักหลังๆนี้เธอชอบหาเรื่องทะเลาะผมบ่อยขึ้น เธอบอกว่าผมไม่ได้เอาใจใส่เธอเหมือนเมื่อก่อน ก็ยอมรับนะครับว่าช่วงนี้ผมติดเกมไม่ได้สนใจเธอจริงๆ แต่ผมก็ไม่สน ยังคงติดเกมต่อไป ผมขอเลิกเธอด้วยเหตุผลว่าไม่ชอบทะเลาะ ชอบอยู่แบบสงบๆ เธอบอกว่าที่ทะเลาะกันก็เพราะผมไม่สนใจเธอทั้งนั้น ผมบอกเธอว่าเลิกกันคงจะดีกว่า เป็นทางออกที่ดีที่สุด อยู่ไปก็ไม่รู้จะไปรอดมั้ย แต่เธอก็ไม่ยอมเลิก และก็ไม่ได้หาเรื่องทะเลาะผมแล้ว ทีนี้เรื่องที่เธองี่เง่าผมบอกเธอว่าไหนบอกจะปรับ ผ่านมาสองวันแล้วทำไมยังเหมือนเดิม เธอบอกว่าเธอก็พยายามอยู่ เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาในการปรับ แต่ผมก็ทิ้งเธอ ผมผิดมั้ยครับ ที่ทิ้งเธอ ผมก็รู้สึกว่าเธอรักผมมาก แบบว่ามากๆๆๆ เธอไม่เคยทิ้งผม เธอไม่เคยปล่อยมือผมแม้ในวันที่ผมไม่มีเงินสักบาท เธอสัญญว่าเธอจะไม่มีวันทิ้งผม ผมก็สัญญว่าจะไม่มีวันทิ้งเธอ เว้นแต่ว่าเธอจะเป็นฝ่ายทิ้งผมก่อน ผมสัญญาว่าจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต แต่ผมก็ทิ้งเธอไปแล้ว เพราะผมคิดว่าเลิกกันคงดีกว่า ผมผิดไหมครับ