สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรก อยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆทุกคน ถ้าพิมภาษาไทยผิดอย่างไร ต้องขออภัยด้วยค่ะ เราเรียนเขียนภาษาไทยเอง ไม่ได้เรียนในไทยค่ะ

ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ ตัวเราแต่งงานกับสามีมาหลายปีแล้ว (สามีเป็นคนต่างชาติ อายุ 30กว่าๆ ส่วนเรา 20กว่าๆค่ะ รู้จักกันตอนเราไปเที่ยวที่ประเทศของเค้า) ตอนนี้เพิ่งย้ายกลับมาอยู่ไทย ตัวเรานั้นแต่งงานตั้งแต่เรียนจบป.ตรีเลย ตอนนั้นด้วยความยังเด็ก อาจจะคิดน้อย หรือ ไม่ได้คิดอะไรเลย เลยแต่งงานกับสามี ทั้งๆที่รู้จักกันแค่สองเดือน สามีเป็นคนดีมากๆ ใจเย็น ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า ขยันทำงาน จวบจนทุกวันนี้ก็ยังเป็นเช่นเดิม แต่ไม่มีความเป็นผู้นำ เป็นลูกแหง่ของแม่ แม่เค้าทำให้เค้ามาทั้งชีวิต ถ้าป้อนข้าวแทนได้คงทำไปแล้ว อาจจะเป็นเพราะแบบนี้ สามีเลยไม่เคยต้องคิดที่จะทำอะไรเอง ลืมบอกไปค่ะ เรามาจากครอบครัวที่มีฐานะมากๆ แต่บ้านสามีนั้นยากจนค่ะ ตอนที่แต่งงานด้วยแรกๆ เรายังไม่รู้ว่าความลำบากคืออะไร คิดว่าแค่รักกันก็พอ พอชีวิตได้มาเจอความลำบาก ความยากจน เราต้องปรับตัวหลายอย่างมากๆ แต่เราก็ไม่เคยคิดจะทิ้งสามีไปไหน ครอบครัวเราตัดขาดจากเราตั้งแต่เราแต่งงานค่ะ เพราะเค้ารับไม่ได้ที่สามีเราจน

ผ่านมาหลายปี ตัวเราก้อพยายามปรับตัวอยู่แบบยากจนค่ะ พูดตรงๆเลย ลำบากมากๆ จากชีวิตที่เราเคยมีมา แต่ก้อพยายามสู้ค่ะ แต่หลังๆมานี้ เราเริ่มสังเกตุว่า ตัวสามีจริงๆแล้วเป็นคนไม่เอาไหนเลย ไม่คิดที่จะหางานที่ดีกว่านี้ ไม่คิดที่จะพัฒนาตัวเอง ไม่คิดที่จะทำให้ชีวิตดีขึ้นเลย ใครจะมาเอาเปรียบเท่าไหร่ เค้าไม่เคยปริปากบ่น เค้าบอกว่า ชีวิตเค้าดีอยู่แล้ว ดีกว่าใครหลายๆคน ญาติต่างพากันอิจฉา และชื่นชม (ญาติเค้าทั้งหมดเรียนจบแค่ม.6ค่ะ บางคนก็อ่านหนังสือไม่ออก) สามีเรียนจบป.โทค่ะ แต่เงินเดือนเพียงสี่หมื่นบาทไทยเท่านั้น ตอนนี้ทำงานอยู่ในไทยค่ะ ตัวเรานั้นก็ทำงานค่ะ เงินเดือนค่อนข้างดี และเราไม่เคยคิดจะขออะไรจากสามี เพราะรู้ว่าเค้าคงหามาให้ไม่ได้

แต่ทุกวันนี้เหนื่อยใจค่ะ ความยากจน ตัวเราไม่เคยรังเกียจ แต่ เหนื่อยใจจริงๆกับสามี อยากให้เค้าพยายามทำให้ชีวิตเราดีขึ้น เพื่อนสามีหลายๆคน เคยยากจนมากๆ แต่ตอนนี้ มีบ้าน มีรถ กันหมดแล้ว แต่สามี ไม่เอาอะไรทั้งนั้น เจ้านายสั่งไรมาก็จะทำด้วยความตั้งใจค่ะ แต่ถ้าให้ไปหางานใหม่ หรือ ลองหารายได้เสริม สามีไม่เอาเลยค่ะ เป็นคนไม่กล้า และไม่มีเพื่อนเลยค่ะ

ทุกวันนี้เราเช่าอพาร์ทเม้นอยู่กันค่ะ รถไม่มีค่ะ เพราะสามีบอก ชีวิตที่แท้จริงคือการได้ตื่นมา และใช้ชีวิต และไม่เจ็บป่วย นั้นก็พอแล้ว ฟังแล้วอยากจะเป็นลมค่ะ เค้าแค่อยากมีชีวิตอยู่ไปวันๆ ขอแค่ไม่เจ็บป่วยก็พอ

อยากขอคำแนะนำทุกๆคน ว่าเราควรจะทำอย่างไร ให้เราสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปกับสามีที่เป็นแบบนี้ เราคงเปลี่ยนเค้าไม่ได้ แต่จะอยู่กับคนที่เหมือนมีชีวิตต่อไปวันๆก็เหนื่อยใจเหลือเกินค่ะ ใครมีแนวทางที่จะโน้มน้าวสามีเราให้เป็นคนขยันขึ้น หรือ คำแนะนำอะไรก็ได้ที่จะสามารถทำให้เราทำใจที่จะอยู่แบบนี้ไปทั้งชีวิต สับสนมากๆค่ะ เหนื่อยใจ เครียด และ กดดันค่ะ

สุดท้ายนี้ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ


*** เพิ่มเติมค่ะ

ขอขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาตอบนะคะ ตัวเรานั้นไม่ได้อยากได้บ้านหรือรถ ถ้าอยากเรา เราสามารถซื้อเองได้ค่ะ แต่เราแค่อยากให้สามีพยายามพัฒนาตัวเอง ไม่ใช่มีชีวิตไปวันๆ แต่เราเข้าใจว่าคงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเค้าได้ และเราก็ไม่ได้มีความคิดที่จะหย่ากับสามี เราจะพยายามไม่ตั้งความหวัง และใช้ชีวิตคู่ให้มีความสุข ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาค่ะ