ขอถามเพื่อนๆหน่อยค่ะ รับราชการขายของตลาดนัด และส่งขนม มันน่าอายไหมค่ะ
เกริ่นก่อนค่ะ เรากับสามีแต่งงานกันมาเกือบจะสองปีแล้วค่ะ เพิ่งรู้ว่าเราป่วยเป็นมะเร็ง
พอรู้คุณสามีก้อให้ลาออกจากงานเพราะไม่อยากให้คนที่ทำงานทำร้ายจิตใจเรา เพราะคำว่าเสียใจด้วยนะที่ป่วยเป็นโรคนี้
ไม่ได้ทำงานมาปีนึ่งได้แล้วมั้ง แต่คุณสามีดูแลดีมาตลอดค่ะ
มีดีที่ทำอาหารอร่อยและขนมอร่อยค่ะ ช่วงนี้ร่างกายแข็งแรงขึ้นไปไหนมาไหนเองได้แล้ว จึงอยากช่วยเหลือคุณสามี
หารายได้พิเศษ ตอนที่คุยกันคุณสามีไม่เห็นด้วยเลยเพราะทางบ้านคุณสามีช่วยเหลือด้านการเงินทุกเดือนแต่อยู่คอนโดมันเบื่อ
นั่งๆนอนๆ
เลยลองทำขนมไปให้คุณสามีเอาไปให้น้องๆในกรมลองชิม บางคนบอกอร่อยอยากสั่งไปให้ที่บ้านทาน
จนคุณสามีเห็นลู่ทางเพราะคุณสามีต้องเข้าประชุมกับผู้บริหารบ่อยๆ อาหารว่างที่เค้าสั่งมาให้ก้องั้นๆ (อันนี้คุณสามีบอกค่ะ)
เลยให้เราทำขนม สอง สาม อย่างไปให้ห้องบริการชิม เค้าชอบเลยสั่งเรามาส่งทุกครั้งที่มีประชุม
เริ่มต้นจากจุดนี้ค่ะ ห้องประชุมให้งบเราในการประชุมแต่ละครั้งชุดละ 50 บาทพร้อมน้ำ เราดีใจมาก
เวลามีประชุมเราจะให้คุณสามีเอาไปส่งตอนเช้าค่ะ ส่วนน้ำเราชงชาเย็นและกาแฟไปส่งก่อนประชุม เราชงชาเย็นแบบใต้นะค่ะ อิอิ
บางคนติดใจขอเพิ่ม
บางวันก้อทำแซนวิส หลายๆแบบให้คุณสามีไปลองวางที่สหกรณ์ของกรม เราขายชิ้นละ 15 บาทให้คนขาย 1 บาทต่อชิ้น ขายหมดทุกวันเลยค่ะ
เพราะเราเปลี่ยนไส้ไปเรื่อยๆ แต่ไม่กระทบกับงานคุณสามีเลยนะค่ะ จะเคลียร์ตังที่ขายก้ออีกวัน
แต่ก้อไม่รู้ว่ามีบางคนชอบไม่ชอบมั้งค่ะ ทักคุณสามีบางครั้งแรงมาก เช่น แฟนเธอป่วยทำของมาขายจะสะอาดเหรอ ลำบากไปไหม
บางครั้งทักต่อหน้าผู้ใหญ่ คุณสามีมาเล่าให้ฟัง แต่คุณสามีเห็นทุกครั้งว่าเราทำขนม อาหารสะอาด ทุกอย่างล้างอย่างดี
ที่สำคัญเราป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเไม่ได้เป็นโรคติดต่อ เราทำขนมใส่ถุงมือ ผ้าปิดปากตลอด และเราก้อไม่ได้มีแผลอะไรเลย
เหมือนคนปกติ ไม่อาเจียน ไม่ป้อนเสมหะค่ะ แต่เราดำ นิดหน่อยแค่นั้น
มีอยู่สัปดาห์หนึ่งค่ะเราเสนอคุณสามีไปทำโดนัทที่ตลาดหลังคอนโด เป็นโดนัทโปราณที่โรยน้ำตาลสมัยก่อนค่ะ ขายหมดเกรียงค่ะ
คุณสามีชอบมากบอกว่ามาขายอีกอาทิตย์หน้า จะเก็บของใส่ท้ายรถอยู่แล้วดันมีคนรู้จักเข้ามาทักคนทำงานที่เดียวกับสามีค่ะ เค้าเป็นพนักงานราชการ
ทักว่าเงินเดือนข้าราชการไม่พอกินเหรอ มาขายของเนี้ย เราได้ยินแบบนั้นโมโห มากเลยค่ะ เลยทำหน้าบ้าใส่ และพูดกับสามีว่า รีบเก็บของเร็ว อยากนั่งแอร์เย็นๆแล้ว
คุณสามีคงรู้ว่าเราโกรธค่ะ กลับมาคอนโดเราก้อถามคุณสามีว่า อายไหม ที่ต้องไปขายของตามตลาดนัด คุณสามีบอกไม่อาย
ของเราอร่อยขายหมดเห็นไหม
หลังจากนั้นไม่พอค่ะคุณสามีจะโดนแซวตลอดค่ะ จนเราไม่อยากจะทำขายแล้วละค่ะ ไม่ใช่ว่าขัดสน แต่เราเบื่อที่อยู่คอนโดเฉยๆไปวันๆ
ล่าสุดคุณสามีเพิ่งพาเราไปเที่ยวญี่ปุ่น โดนล้อโดนแซวมาจะร่วมเดือนแล้วค่ะ ว่าขายขนมอย่างสามีเราซิถึงจะได้เที่ยวเมืองนอก
แต่จิงๆเราเก็บเงินมาตลอดค่ะคุณสามีขยันทำงานนอกตลอด ไม่เคยปล่อยให้เวลาเสียไป
ทุกวันนี้เราจะถามคุณสามีทุกวันว่าอายไหมไม่อยากโดนล้อหรือป่าว ไม่ส่งขนมแล้วก้อได้นะ แต่คุณสามียืนยันว่าจะส่งต่อ
เพราะเรามีอะไรทำจะไม่เบื่อ ได้ออกกำลังด้วย คุณสามีบอกดีใจเสียอีกเวลาใครชมว่า เมียทำขนมอร่อย ดีใจหน้าบานแฉ่ง
ยาวไปหน่อยค่ะ แค่อยากระบาย คนป่วยนี้ค่ะ ไม่อยากนั่งๆนอนๆค่ะ แต่ยืนยันได้ค่ะว่าเราทำอาหาร ขนมสะอาด ค่ะ
รับราชการ ขายขนม ส่งขนม น่าอายไหมค่ะ
เกริ่นก่อนค่ะ เรากับสามีแต่งงานกันมาเกือบจะสองปีแล้วค่ะ เพิ่งรู้ว่าเราป่วยเป็นมะเร็ง
พอรู้คุณสามีก้อให้ลาออกจากงานเพราะไม่อยากให้คนที่ทำงานทำร้ายจิตใจเรา เพราะคำว่าเสียใจด้วยนะที่ป่วยเป็นโรคนี้
ไม่ได้ทำงานมาปีนึ่งได้แล้วมั้ง แต่คุณสามีดูแลดีมาตลอดค่ะ
มีดีที่ทำอาหารอร่อยและขนมอร่อยค่ะ ช่วงนี้ร่างกายแข็งแรงขึ้นไปไหนมาไหนเองได้แล้ว จึงอยากช่วยเหลือคุณสามี
หารายได้พิเศษ ตอนที่คุยกันคุณสามีไม่เห็นด้วยเลยเพราะทางบ้านคุณสามีช่วยเหลือด้านการเงินทุกเดือนแต่อยู่คอนโดมันเบื่อ
นั่งๆนอนๆ
เลยลองทำขนมไปให้คุณสามีเอาไปให้น้องๆในกรมลองชิม บางคนบอกอร่อยอยากสั่งไปให้ที่บ้านทาน
จนคุณสามีเห็นลู่ทางเพราะคุณสามีต้องเข้าประชุมกับผู้บริหารบ่อยๆ อาหารว่างที่เค้าสั่งมาให้ก้องั้นๆ (อันนี้คุณสามีบอกค่ะ)
เลยให้เราทำขนม สอง สาม อย่างไปให้ห้องบริการชิม เค้าชอบเลยสั่งเรามาส่งทุกครั้งที่มีประชุม
เริ่มต้นจากจุดนี้ค่ะ ห้องประชุมให้งบเราในการประชุมแต่ละครั้งชุดละ 50 บาทพร้อมน้ำ เราดีใจมาก
เวลามีประชุมเราจะให้คุณสามีเอาไปส่งตอนเช้าค่ะ ส่วนน้ำเราชงชาเย็นและกาแฟไปส่งก่อนประชุม เราชงชาเย็นแบบใต้นะค่ะ อิอิ
บางคนติดใจขอเพิ่ม
บางวันก้อทำแซนวิส หลายๆแบบให้คุณสามีไปลองวางที่สหกรณ์ของกรม เราขายชิ้นละ 15 บาทให้คนขาย 1 บาทต่อชิ้น ขายหมดทุกวันเลยค่ะ
เพราะเราเปลี่ยนไส้ไปเรื่อยๆ แต่ไม่กระทบกับงานคุณสามีเลยนะค่ะ จะเคลียร์ตังที่ขายก้ออีกวัน
แต่ก้อไม่รู้ว่ามีบางคนชอบไม่ชอบมั้งค่ะ ทักคุณสามีบางครั้งแรงมาก เช่น แฟนเธอป่วยทำของมาขายจะสะอาดเหรอ ลำบากไปไหม
บางครั้งทักต่อหน้าผู้ใหญ่ คุณสามีมาเล่าให้ฟัง แต่คุณสามีเห็นทุกครั้งว่าเราทำขนม อาหารสะอาด ทุกอย่างล้างอย่างดี
ที่สำคัญเราป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเไม่ได้เป็นโรคติดต่อ เราทำขนมใส่ถุงมือ ผ้าปิดปากตลอด และเราก้อไม่ได้มีแผลอะไรเลย
เหมือนคนปกติ ไม่อาเจียน ไม่ป้อนเสมหะค่ะ แต่เราดำ นิดหน่อยแค่นั้น
มีอยู่สัปดาห์หนึ่งค่ะเราเสนอคุณสามีไปทำโดนัทที่ตลาดหลังคอนโด เป็นโดนัทโปราณที่โรยน้ำตาลสมัยก่อนค่ะ ขายหมดเกรียงค่ะ
คุณสามีชอบมากบอกว่ามาขายอีกอาทิตย์หน้า จะเก็บของใส่ท้ายรถอยู่แล้วดันมีคนรู้จักเข้ามาทักคนทำงานที่เดียวกับสามีค่ะ เค้าเป็นพนักงานราชการ
ทักว่าเงินเดือนข้าราชการไม่พอกินเหรอ มาขายของเนี้ย เราได้ยินแบบนั้นโมโห มากเลยค่ะ เลยทำหน้าบ้าใส่ และพูดกับสามีว่า รีบเก็บของเร็ว อยากนั่งแอร์เย็นๆแล้ว
คุณสามีคงรู้ว่าเราโกรธค่ะ กลับมาคอนโดเราก้อถามคุณสามีว่า อายไหม ที่ต้องไปขายของตามตลาดนัด คุณสามีบอกไม่อาย
ของเราอร่อยขายหมดเห็นไหม
หลังจากนั้นไม่พอค่ะคุณสามีจะโดนแซวตลอดค่ะ จนเราไม่อยากจะทำขายแล้วละค่ะ ไม่ใช่ว่าขัดสน แต่เราเบื่อที่อยู่คอนโดเฉยๆไปวันๆ
ล่าสุดคุณสามีเพิ่งพาเราไปเที่ยวญี่ปุ่น โดนล้อโดนแซวมาจะร่วมเดือนแล้วค่ะ ว่าขายขนมอย่างสามีเราซิถึงจะได้เที่ยวเมืองนอก
แต่จิงๆเราเก็บเงินมาตลอดค่ะคุณสามีขยันทำงานนอกตลอด ไม่เคยปล่อยให้เวลาเสียไป
ทุกวันนี้เราจะถามคุณสามีทุกวันว่าอายไหมไม่อยากโดนล้อหรือป่าว ไม่ส่งขนมแล้วก้อได้นะ แต่คุณสามียืนยันว่าจะส่งต่อ
เพราะเรามีอะไรทำจะไม่เบื่อ ได้ออกกำลังด้วย คุณสามีบอกดีใจเสียอีกเวลาใครชมว่า เมียทำขนมอร่อย ดีใจหน้าบานแฉ่ง
ยาวไปหน่อยค่ะ แค่อยากระบาย คนป่วยนี้ค่ะ ไม่อยากนั่งๆนอนๆค่ะ แต่ยืนยันได้ค่ะว่าเราทำอาหาร ขนมสะอาด ค่ะ