แฟนเราเป็นคนญี่ปุ่นค่ะ ทำงานที่ญี่ปุ่นนู้นแหละ เข้าใจว่างานหนักมาก
ทำงานคนละเวลาค่ะ เราเข้าเช้าออกเย็น ถ้ามีโอทีก็เลยไปดึกมากบางทีเที่ยงคืน
ตัวเค้าเข้างานช่วงบ่ายค่ะ เลิกทีเราเข้านอนไปแล้ว เราเลยทำได้แค่แชทคุยกันค่ะ
แต่นานไป เค้าเริ่มคุยน้อยถึงน้อยมาก วันหนึ่งคุยรวมๆกันทั้งวัน ไม่ถึง 4 - 5 ประโยคหรอกค่ะ
บางครั้งแค่สติ๊กเกอร์อันเดียว เราเคยขอร้องเค้าค่ะ ว่าเราขอแค่คุยโทรศัพท์กัน "อาทิตย์เว้นอาทิตย์"
ครั้งละ 5 - 10 นาทีก็ได้ เราขอเค้ามากไปรึเปล่าคะ เค้าบอกได้ แต่ไม่เห็นจะทำ เราเหนื่อยใจมากค่ะ
อยากเลิกกับเค้าแล้ว มันเป็นเรื่องเล็กมากๆค่ะ แต่มันเหมือนรอยเล็กๆที่มันลึก ยิ่งนานวันยิ่งลึก
เวลาเรางอน น้อยใจ เค้าก็ปล่อยผ่านเลยไป วันใหม่เค้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
บางครั้งเค้าก็มีขอโทษเราบ้างนะคะ เหมือนเค้าจะแคร์ บางทีก็ไม่สนใจ ปล่อยผ่านเลยไป
ร้องไห้บ่อยมากช่วงนี้ พยายามทำๆงาน ให้มันลืม จนตอนนี้งานเสร็จไปหมดแล้วค่ะ ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี
จนเริ่มหางานที่สองทำเพราะอยากลืมๆเค้า อยากเลิกมากค่ะ ร้องไห้จนเหนื่อยใจแล้ว
อยากเลิกกับแฟนค่ะ เค้าเย็นชามาก
ทำงานคนละเวลาค่ะ เราเข้าเช้าออกเย็น ถ้ามีโอทีก็เลยไปดึกมากบางทีเที่ยงคืน
ตัวเค้าเข้างานช่วงบ่ายค่ะ เลิกทีเราเข้านอนไปแล้ว เราเลยทำได้แค่แชทคุยกันค่ะ
แต่นานไป เค้าเริ่มคุยน้อยถึงน้อยมาก วันหนึ่งคุยรวมๆกันทั้งวัน ไม่ถึง 4 - 5 ประโยคหรอกค่ะ
บางครั้งแค่สติ๊กเกอร์อันเดียว เราเคยขอร้องเค้าค่ะ ว่าเราขอแค่คุยโทรศัพท์กัน "อาทิตย์เว้นอาทิตย์"
ครั้งละ 5 - 10 นาทีก็ได้ เราขอเค้ามากไปรึเปล่าคะ เค้าบอกได้ แต่ไม่เห็นจะทำ เราเหนื่อยใจมากค่ะ
อยากเลิกกับเค้าแล้ว มันเป็นเรื่องเล็กมากๆค่ะ แต่มันเหมือนรอยเล็กๆที่มันลึก ยิ่งนานวันยิ่งลึก
เวลาเรางอน น้อยใจ เค้าก็ปล่อยผ่านเลยไป วันใหม่เค้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
บางครั้งเค้าก็มีขอโทษเราบ้างนะคะ เหมือนเค้าจะแคร์ บางทีก็ไม่สนใจ ปล่อยผ่านเลยไป
ร้องไห้บ่อยมากช่วงนี้ พยายามทำๆงาน ให้มันลืม จนตอนนี้งานเสร็จไปหมดแล้วค่ะ ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี
จนเริ่มหางานที่สองทำเพราะอยากลืมๆเค้า อยากเลิกมากค่ะ ร้องไห้จนเหนื่อยใจแล้ว