ชอบหนังของ วูดดี้ อัลเลน เรื่องไหนกันบ้างครับ?

ส่วนตัวเคยดูหนังของวูดดี้ อัลเลน มาไม่กี่เรื่องแต่ชอบทุกเรื่องที่ดู
หนังดีๆของเขามีอีกหลายเรื่องเลยที่ยังไม่เคยดู  
หนังส่วนมากที่เคยดูหนังที่วูดดี้ อัลเลน แสดงเองผมก็ชอบทุกเรื่องที่เคยดู  แต่มีไม่ชอบอยู่อย่างหนึ่งคือหนังของแกพูดมาก และพูดกันเร็วๆ
รู้สึกหนังช่วงหลังๆที่แกแสดงเองจะพูดน้อยลง(ถ้าจำไม่ผิดนะครับ)   ส่วนงานช่วงหลังๆ ที่แกไม่ได้แสดงผมก็เคยดูเรื่องเดียว และเป็นเรื่องที่ชอบที่สุดของแกด้วย  รู้สึกว่าพูดกันน้อยลงเหมือนกัน (ท่านที่มีข้อมูลถ้าผมข้อมูลผิดก็รบกวนแก้ไขให้ด้วยนะครับ)


เท่าที่เคยดูหนังของวูดดี้ อัลเลน ผมรู้สึกชอบตรงที่มันเสียดสี ตลกร้าย และก็ให้แง่คิด  รู้สึกว่าเป็นผู้กำกับอีกคนที่น่าติดตามหนังของเขา
คือมีสไตล์ชัดเจนเลย

เข้าเรื่องดีกว่า หนังของวูดดี้ อัลเลน ที่ผมชอบนะครับ
(อันที่จริงอย่างที่บอกตั้งแต่แรกผมดูหนังของแกน้อย  เรื่องดังๆหลายเรื่องเลยที่ยังไม่ได้ดูนะครับ  และเรื่องที่เคยดูก็จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว^^  
จึงเลือกมาแค่ 2 เรื่องเอง)


1.MIDNIGHT IN PARIS
ไม่เพียงแต่เป็นหนังของวูดดี้ อัลเลน ที่ผมชอบมากที่สุด  แต่เป็นหนึ่งในหนังในดวงใจเรื่องหนึ่งของผมเลย
ในหนังเรื่อง Dreams ของคุโรซาว่า มีอยู่ตอนหนึ่งที่เขาไปพบกับศิลปินในดวงใจคือแวนโก๊ะ  ผมก็อารมณ์นั้นเลย  อ่านงานเขียนของเฮ็มมิ่งเวย์  บางครั้งบางอารมณ์ก็อยากเข้าไปหาไปพูดคุยกับนักเขียนที่ชอบ  อ่านงานและชีวิตของเขาก็นึกภาพตามเวลาเขาไปนั่งสังสรรค์กับเหล่าเพื่อนๆในยามค่ำคืนของปารีส ในห้วงเวลาที่เมืองแห่งนั้นเหมือนเป็นศูนย์กลางของงานศิลปะ

รวมทั้งศิลปินในช่วงเวลานั้น  และย้อนไปในยุคอิมเพรสชั่นนิสม์ เป็นยุคโปรดยุคหนึ่งของผมเลย
สรุปคือผมอินกับเรื่องมาก  อารมณ์ก็เหมือนพระเอกในเรื่อง  ผมว่าหนังเรื่องนี้ถ้ารู้จักกับคนที่พระเอกไปพบจะอินและชอบหนังเรื่องนี้มากขึ้นไปอีก
ภาพของเฮ็มมิ่งเวย์กับเพื่อนๆ  ภาพของเอฟ. สกอตต์ ฟิตซ์เจอรัลด์กับแฟน ภาพของศิลปินคนอื่นๆ ที่เคยจินตนาการตอนอ่านประวัติรวมทั้งงานเขียน
เหมือนหนังเรื่องนี้เนรมิตออกมาให้

นอกจาก ปิกัสโซ่ ,ดาลี หนังยังย้อนไปในยุคอิมเพรสชั่นนิสม์  ยุคโปรดของผมเลย  ตอนผมดู ดูไปยิ้มไปตอนที่ไปเจอกับแอดการ์ เดอกา โอ... งานเขียนที่เคยเห็นกับประวัติที่เคยอ่าน  ดูแล้วอิ่มอกอิ่มใจ

เท่าที่จำได้รู้สึกว่าจะไม่ได้เห็นแวนโก๊ะในเรื่องนะครับ  แต่ภาพโปสเตอร์หนังดูปุ๊บรู้ปั๊บเลยว่าพื้นหลังเป็นงานแวนโก๊ะ

และที่สำคัญผมชอบแง่คิดในตอนจบมากเลย  คือเป็นอีกหนึ่งเอกลักษณ์ในหนังของวูดดี้ อัลเลน นะตามความคิดผม คือหนังเขามักจะมีแง่คิดหรือให้ข้อคิด
ผมชอบตอนจบมาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

สรุปหนังเรื่อง MIDNIGHT IN PARIS นอกจากเป็นหนังของวูดดี้ อัลเลนที่ผมชอบมากที่สุดแล้ว  ยังเป็นหนังในดวงใจเรื่องหนึ่งของผมเลย
ดูไปยิ้มไป  ดูไปอิ่มอกอิ่มใจไปด้วย


2.ANNIE HALL
เปิดเรื่อง  "อาหารที่นี่แย่มาก  อีกคนบอกว่า  ใช่ แถมยังให้น้อยด้วย"  "ผมไม่อยากเป็นสมาชิกของคลับ ที่รับคนอย่างผมเป็นสมาชิก"
ตอนผมดู เฮ้ย!!!!!  มันเยี่ยมมาก  ตลกร้าย เสียดสี  

และทั้งเรื่องก็เป็นแบบนั้นคือ มันแหลมคม  ตลกร้าย  เสียดสี  ดูไปหัวเราะแบบ ฮึๆ ไปตลอดเรื่อง
คือมันไม่ตลกแบบหัวเราะเลย  แต่มันเป็นตลกร้าย  มีเพียงฉากเดียวเท่าที่ผมจำได้ที่ผมหัวเราะดังมากคือฉาก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

อีกฉากที่ชอบฉากที่วิจารณ์หนัง แล้ว...    ผมมองไปรอบตัวไม่เห็นวูดดี้ อัลเลนนะครับ ^^
ส่วนอื่นๆที่ชอบก็จำไม่ค่อยได้แล้ว  แต่ชอบหนังเรื่องนี้ที่มันตลกร้าย  เสียดสี  และคมคาย
ผมอาจจะเข้าไม่ถึงมากเท่ากับ MIDNIGHT IN PARIS  เพราะหนังเรื่องนี้บางเรื่องผมก็อาจจะไม่เข้าใจ  เข้าไม่ถึงบริบทของสังคมของประเทศเขา
วัฒนธรรม ค่านิยม อะไรบางอย่าง  แต่ถึงอย่างไรผมก็ชอบหนังเรื่องนี้มากอยู่ดี



ไม่ทราบว่าท่านอื่นๆ ชอบหนังของวูดดี้ อัลเลนเรื่องไหนกันบ้างครับ


ขอบคุณมากครับ


Edit: แก้คำผิด
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่