(ภาพอาจไม่เกี่ยวกับเหตุการณ์แต่ขอนำมาประดับด้วยความสวยงามนะครับ ขอบคุณภาพจากเว็บ Tnews)

วันหนึ่งพระองค์ท่านเสด็จเยี่ยมพสกนิกรตามต่างจังหวัด ชาวบ้านต่างมารอรับเสด็จ
ในหลวงมากมายในขณะที่พระองค์ทรงพระดำเนินอยู่นั้น ที่แถวหน้าก็มีหญิงชราแก่คนหนึ่งได้ก้มลงกราบแทบพระบาทแล้วก็เอามือของแกมาจับพระหัตถ์ของในหลวง แล้วก็พูดว่ายายดีใจเหลือเกินที่ได้เจอในหลวงแล้วก็พูดว่ายายอย่างโน้น ยายอย่างนี้
แต่ในหลวงก็ทรงเฉย ๆ มิได้ตรัสรับสั่งตอบว่ากระไร แต่พวกข้าราชบริภารก็มองหน้ากันใหญ่ กลัวว่าพระองค์จะทรงพอพระราชหฤหัยหรือไม่ แต่พอพวกเราได้ยินพระองค์รับสั่งตอบว่ากับหญิงชราคนนั้น ก็ทำให้เราถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหวเพราะ พระองค์ทรงตรัสว่า
“เรียกว่ายายได้อย่างไร อายุอ่อนกว่าแม่ฉันตั้งเยอะ ต้องเรียกน้าซิ ถึงจะถูก”

-เห็นได้เลยว่าแม้ว่าพระองค์ท่านจะเป็นกษัตริย์ที่มีความยิ่งใหญ่
แต่พระองค์ทรงไม่เคยถือตัวเลยแม้แต่น้อย

--------------

เหตุการณ์ที่ ๕

(ภาพอาจไม่เกี่ยวกับเหตุการณ์แต่ขอนำมาประดับด้วยความสวยงามนะครับ ขอบคุณภาพจากเว็บ Pantip)

ตั้งแต่ พ.ศ.2498 เป็นต้นมา เวลาที่พระองค์เสด็จไปประทับ ณ พระราชวังไกลกังวลนั้น
มักจะทรงขับรถยนต์พระที่นั่งไปยังท้องที่ห่างไกลในถิ่นทุรกันดารย่านหัวหินด้วยพระองค์เองโดยไม่ให้ราษฎรรู้ตัวล่วงหน้า

วันหนึ่งทรงขับรถยนต์ไปเจอราษฎรที่กำลังช่วยกันตบแต่งประดับซุ้มรับเสด็จอย่างสนุกสนานครื้นเครง
และไม่คาดคิดว่าเป็นรถยนต์พระที่นั่งส่วนพระองค์ จึงไม่ยอมให้รถผ่าน …

“ต้องให้ในหลวงเสด็จฯ ก่อนแล้วพรุ่งนี้ถึงจะลอดผ่านซุ้มได้… วันนี้ห้ามลอดผ่านซุ้มนี้
เพราะขอให้ในหลวงผ่านก่อน” ราษฎรกล่าว พระองค์จึงทรงขับรถพระที่นั่งเบี่ยงออกข้างทางไม่ลอดซุ้มดังกล่าว….  

วันรุ่งขึ้นเมื่อทรงขับรถยนต์พระที่นั่งเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมราษฎรในหมู่บ้านนี้
อย่างเป็นทางการ

พร้อมคณะข้าราชบริพารผู้ติดตาม และทรงมีพระดำรัสทักทายกับชายผู้นั้นที่เฝ้าอยู่หน้าซุ้ม
เมื่อวันวานว่า
“วันนี้ฉันเป็นในหลวง..คงผ่านซุ้มนี้ได้แล้วนะ..”

เห็นได้เลยว่านอกจากอารมณ์ขันที่พระองค์มีแล้ว
พระองค์ยังทรงไม่เคยละเลยที่จะคิดถึงความสุขของปวงชนชาวไทย
เห็นได้จากการชอบแอบเสด็จไปไม่ให้ราษฎรรู้ตัวนี่แหละครับ ^_^

--------------