บางทีก็ไม่อยากไปยืมใคร เทคนิคก็คือ หาเศษเหรียญบาทในห้องมารวมกัน รวมกันได้เยอะอยู่ อาจจะได้เงินเพิ่มมาอีกหลายมื้อ
น้ำก็กินน้ำก๊อกเอา แต่กินแล้วมันแปลกๆไม่อร่อย เทคนิคก็คือไปกินข้าวตามร้านตามสั่งแล้วกินน้ำเยอะๆตุนไว้ กลับมาห้องได้ไม่หิวน้ำ
แล้วตอนไม่มีตังนี่หาซื้อน้ำเย็นกินไม่ได้ เวลาไปร้านอาหารตามสั่ง มันมีน้ำแข็ง กินน้ำใส่น้ำแข็งแล้วอร่อยมาก สดชื่นสุดๆ

อีกเทคนิคก็คือร้านประจำที่ไปกินบ่อยๆ จำหน้าได้ ไปกินหลายๆที อยู่ใกล้ๆที่พัก ใช้เทคนิควิธี อุ๊ย ลืมเอาตังมา เดี๋ยวเอามาให้
แบบนี้ใช้ได้ตลอด แล้วติดได้ ถ้ามีร้านประจำหลายร้านติดไป ก็อยู่ได้หลายวัน แล้วพอมีเงิน ขึ้นเดือนใหม่ก็เอาเงินไปให้เขา

บางทีหาเงินในกางเกงยีน บางทีลืมเงินไว้ ไปล้วงก็หาเจอ บางทีล้วงเงินเจอดีใจมาก จริงๆแล้วมันก็คือเงินเรานั่นแหละ

กินมาม่าก็ช่วยได้ แต่ไม่ค่อยมีแรงทำงาน ไม่มีตังแม้แต่ค่าไฟ เสียบกาต้มน้ำเปลืองไฟ ก็ใช้หลักการเอาน้ำก๊อกมาแทน แต่เวลาแช่เส้นมาม่าต้องใช้เวลานานขึ้นกว่าน้ำร้อน สองเท่า ประมาณ6-8 นาที เส้นถึงจะนิ่ม เอาน้ำออกใส่เครื่องปรุง ก็อร่อยดี ไม่เปลืองไฟด้วย

ไปสัมมนาวิชาการ ต่างๆ หลายครั้งตอนพักเที่ยงมีข้าวให้กินฟรี ได้ทั้งความรู้และข้าวกิน แต่ควรเข้าตอนบ่ายด้วย หลายครั้ง พอกินเสร็จก็มักไม่เข้าช่วงบ่าย หลังๆผมเกรงใจ มาฟังเขาพูด มากินข้าวแล้ว ตอนบ่ายก็ควรจะเข้าไปฟังด้วย ไม่งั้นจะดูไม่ค่อยดีนัก

เอาของในห้องไปจำนำ แต่อย่าคิดว่าได้เยอะ นาฬิกา citizen ซื้อมาเกือบห้าพัน คิดว่าจะเอาแค่ 500 ก็พอและ ปรากฎได้แค่ 200 บาท เซ็งมาก แต่ดอกเบี้ยก็ไม่สูง ตอนไปเอาของแทบไม่ต้องจ่ายเพิ่มเลย ถ้าของรัฐดอกจะน้อยแต่ได้ราคาไม่ดี ของเอกชนจะกลับกัน





เคยไม่มีตัง กินข้าวไหม จะไปยืมใครก็เกรงใจ ต้องมีกลวิธี เอาชีวิตรอด ผ่านกันมาได้อย่างไร?