เอาภาพนี้มาแปะแทนเพราะตอนนี้ไม่มีภาพเปิดครับ










- ต่อจากตอนที่แล้วที่พระเอกกับยัยบู่มาเจอกับน้องสาวกับเพื่อนสมัยเด็กยัยบู่ในเมือง

- เพื่อนสมัยเด็กยัยบู่เห็นยัยบู่มากับพระเอกก็นึกว่าพระเอกเป็นแฟนยัยบู่ พระเอเห็นอีกฝ่ายเข้าใจผิดก็ทำท่าจะตอบว่าไม่ใช่

- ปรากฏว่ายังไม่ทันตอบ ยัยบู่ดันปากไวกว่าชิงตอบซะก่อนว่าพระเอกเป็นแฟน ทำนองข่มเพื่อนสมัยเด็กว่าเป็นไง หน้าปลาบู่อย่างชั้นหาแฟนได้เหมือนกันย่ะ

- พระเอกถึงกับตาเหลือก แต่พอเห็นท่าทางยัยบู่กำมือแน่นเหมือนพยยามข่มความแค้นไว้ก็ใจอ่อนยอมโมเมรับสมอ้างตามน้ำยัยบู่ไป

- ทั้งน้องสาวทั้งเพื่อนสมัยเด็กออกอาการประหลาดใจเป็นการใหญ่ ยัยบู่อยู่คุยสองสามคำก็ตัดบทเดินหนี แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว เพื่อนสมัยเด็กก็ชวนไปเล่นเกมที่เกมเซ็นเตอร์ด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะต้องไปเรียนมหาลัยที่คิวชู ยัยบู่นิ่งคิดซักพักก็ตอบตกลง


- กลับถึงบ้านพระเอกก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้คนน้องฟัง คนน้องฟังจบก็แว้ดใส่ทันควันว่าทำงี้ได้ไง เล่นเอาพระเอกต้องลงไปนั่งคุกเข่ากราบขอโทษคนน้องแบบเบญจางคประดิษฐ์ แต่ลงเอยคนน้องก็ใจอ่อนยอมให้พระเอกไปแต่โดยดี เพราะเห็นว่ารับบทแค่วันเดียวไม่น่ามีปัญหา


- แต่ถึงแม้จะเข้าใจเหตุผลยังไง คนน้องก็อดหึงแกมหงุดหงิดไม่ได้ที่พระเอกไปเป็นแฟนกับผู้หญิงคนอื่นแม้จะแค่บังหน้าชั่วคราวก็ตาม เอาแต่ตีหน้าบอกบุญไม่รับตลอดแม้แต่เวลาอยู่ที่ทำงาน พวกพนักงานสาวๆ ที่สนิทกันต่างก็เป็นห่วงกันใหญ่

- จุดตัดมาถึงเมื่อพนักงานหญิงคนหนึ่งที่รู้เรื่องทั้งหมดตัดสินใจไปเตือนคนน้องด้วยความหวังดีว่าปล่อยไปแบบนี้อาจโดนแย่งพระเอกไปก็ได้

- เจอเพื่อนร่วมงานไซโคเข้าแบบนี้ คนน้องเลยทนอยู่เฉยไม่ไหว ตามไปทำลายแผนการของยัยบู่กับพระเอกถึงวงเดท ความเลยแตกว่าพระเอกกับยัยบู่ไม่ใช่แฟนกันจริงๆ




- เพื่อนสมัยเด็กยัยบู่พอรู้ว่าทั้งหมดแค่แหกตากันก็ระเบิดหัวเราะออกมาแบบหน้าตาเฉยว่าต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ

- พระเอกเห็นความไร้สมองของเพื่อนสมัยเด็กยัยบู่เข้าก็ทนไม่ไหว ต่อยผางเข้าให้จนลงไปกองกับพื้น แล้วด่าใส่เป็นชุดๆ พร้อมเล่าเรื่องสาเหตุที่ยัยบู่ต้องทำถึงขนาดนี้ ต้องกลายเป็นคนแบบนี้ให้เพื่อนสมัยเด็กฟัง

- เพื่อนสมัยเด็กก็อ้อมแอ้มแก้ตัวว่าตอนนั้นตัวเองโดนกลุ่มเพื่อนผู้ชายในห้องล้อ ก็เลยพูดส่งๆ ตัดรำคาญไปงั้นเอง ไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรเลย เลยเจอพระเอกด่าต่อเป็นชุดว่าคำพูดไร้หัวคิดของเอ็งทำร้ายผู้หญิงคนนึงให้เจ็บมาตลอดหลายปีรู้ตัวบ้างมั้ย จนเพื่อนสมัยเด็กยอมขอโทษในที่สุด


- กลับถึงบ้านวันนั้นคนน้องก็ขอโทษพระเอกที่ตัวเองไม่เชื่อใจพระเอก เลยพลาดเข้ามาสอดจนแผนพังหมด พระเอกต้องค่อยๆ บอกว่าไม่เป็นไร คนน้องถึงได้สบายใจขึ้น

- คืนนั้นพระเอกส่งเมลไปขอโทษยัยบู่ที่คนน้องกับตัวเองทำแผนพังหมด

- สักพักก็มีเมลจากยัยบู่ส่งมาบอกว่าตัวเองจะไปเจอหน้าเพื่อนสมัยเด็กวันพรุ่งนี้ก่อนไปเรียนกวดวิชา ให้พระเอกมาด้วยกันหน่อย


- แล้วพอวันรุ่งขึ้น พระเอกก็เลยไปเป็นเพื่อนยัยบู่ไปดักรอเพื่อนสมัยเด็กที่หน้าโรงเรียนที่เพื่อนสมัยเด็กเรียนอยู่











ดูจากจังหวะเดินเรื่องแล้ว คาดว่าตอนหน้าคงจบเนื้อเรื่องช่วงนี้แล้วแฮะ

เรื่องเพื่อนสมัยเด็กนี่คิดว่าไอ้ประสบการณ์โดนเพื่อนล้อว่าเป็นแฟนกับคนโน้นคนนี้นั่นน่าจะเป็นประสบการณ์ที่เด็กหลายคนเคยเจออยู่เหมือนกัน เพราะงั้นเลยไม่อยากว่ามันเรื่องนั้นเท่าไหร่แฮะ เข้าใจอยู่ว่าเด็กวัยนั้นเวลาโดนล้อว่าเป็นแฟนคนโน้นคนนี้มันก็คงแสดงอาการปกป้องตัวเองไม่ให้โดนล้อแบบนี้แหละ

ปัญหาคือมันดันไม่ทันคิดว่าไอ้เรื่องที่มันคิดว่าแค่ "พูดส่งๆ ตัดรำคาญ" นี่แหละที่ทำยัยบู่เสียใจขนาดไหน แล้วยังไม่พยายามพูดจาหรือขอโทษอะไรเลย ถึงจะไม่แน่ใจว่าที่ผ่านมามันไม่รู้ว่ายัยบู่ได้ยินเรื่องที่มันพูด หรือรู้แต่ไม่ทันคิดก็เถอะ

เอาเป็นว่ารอดูตอนหน้าละครับว่าจะเคลียร์เรื่องยัยบู่ยังไงต่อไป