********** กลางวัน **********

เป็นเวลานาทีที่ได้เลือก
คือทิวเทือกของกองงานมหาศาลยิ่ง
เป็นนาทีที่ต้องอยู่กับความจริง
เพราะคือสิ่งที่ต้องทำซ้ำทุกครา

เปลวไฟสู้อยู่เลยไม่เคยมอด
มันยังรอดหุบเหวและภูผา
จากวันนั้นถึงวันนี้มีที่มา
ได้สร้างงานและศรัทธาเหมือนทุกคน

คนเราต้องทำงานผสานสร้าง
ทำทุกอย่างที่ได้เลือกกระกระสน
เลือดนักสู้ไฟท่วมทุกตัวคน
ได้ฝึกฝนความคิดตามติดมา

เวลาผ่านงานพร้อมยินยอมสู้
ไม่อดสูทุกสิ่งสรรกันถ้วนหน้า
ได้ทำสิ่งที่ชอบตลอดมา
และได้คว้าสิ่งสำคัญทุกวันเลย.




********** กลางคืน **********

เมื่อตะวันลับฟ้านิทราฝัน
เมื่อคนเขาหลับกันแต่ฉันตื่น
เป็นเหมือนควันฝันใฝ่ให้หยัดยืน
ฉันจึงตื่นลืมตาฟ้าประดับดาว

ตื่นมาแต่งร้อยกรองครรลองฝัน
บรรเลงเพลงนับพันจากคืนหนาว
มันทำให้ชีวิตลิขิตพราว
ใจเคยร้าวก็ประดับประคับประคอง

หลังจากนั้นจึงแต่งนิยายต่อ
อาจไม่พอต้องขอแบ่งแยกเป็นสอง
เขียนตอนแรกของคืนนี้มีสมปอง
ส่วนตอนสองเว้นไว้เดี๋ยวได้ทำ

ควันกวีไหลล่องส่องเวหน
เป็นอีกคนในคืนตื่นซ้ำๆ
เป็นเหมือนควันส่องฟ้าคราระกำ
พอได้ทำแล้วจึงตื่นฟื้นชีวา



****** กลางคืนเป็นควัน กลางวันเป็นไฟ ******

พอได้เป็นควันน้อยลอยละลิบ
ไปแดนทิพย์เทวีศรีอักษร
ได้ประทับประดับใจในกาพย์กลอน
อีกนิยายเร่ร่อนเหมือนควันไฟ

พอตื่นมาอีกคราแล้วไม่แคล้วฝัน
ตื่นทุกวันเพื่องานคำขานไข
ทำทุกสิ่งไม่เหลวเหมือนเปลวไฟ
วนเวียนไปเป็นวัฏจักรมิพักเลย.