ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่หล่อ แล้ว ไม่เคยมีผู้หญิงเคยไหนเข้าใกล้เลย อายุผมก็จะเบญเพส
แล้วยังหาคู่ชีวิตไม่ได้เลย ไม่กล้าที่จะปรึกษาใคร บางครั้ง ก็นอนร้องไห้ น้อยใจ
โชคชะตา ครับ ทำไม คนไม่หล่อถึงไม่มีสิทธิ์ อยู่ในใจของใครเลยครับ คนที่ผมชอบผมรักก็มี แต่ถูกปฏิเศษไป แต่ผมก็รู้ตัวผมดีครับว่าไฝ่คว้าชีวิตดีๆแบบเขามาไม่ได้หรอก เกิดมาทั้งที เบ้าหน้าตาไม่ดีมันก็แย่ครับ ผมไม่กล้าที่จะรักใครอีกเลย ชอบใครเก็บไว้แค่เพียงในใจ โลกนี้โหดร้ายจังเลยเนอะครับ สิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ มันขาดไป
แต่ก็พยายามทนอยู่ครับ แม้จะไร้คู่ชีวิต เจอใคร ก็ไม่กล้าบอกชอบเขาครับ กลัวเขามองหน้ากันไม่ติด ความหวังซักเพียงเล็กน้อย ยังไม่มีครับ ไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไป