สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 7
พ่อถามลูก
ชายแก่เลยวัย 70 คนหนึ่งคุยกับลูกชายที่เพิ่งกลับมาเยี่ยม
หลังจากแต่งงานย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี
ชายแก่ : แจ๊ค (ชื่อลูกชาย) นั่นอะไรลูก ? พ่อเห็นลาง ๆ
แจ๊ค : อ๋อ วัวหน่ะพ่อ
เวลาผ่านไป 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก ?
แจ๊ค : วัวตัวเดิมนั่นแหละพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย
ผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรอีกล่ะลูก ?
แจ๊ค : (เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด) วัวพ่อวัว !! วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่นแหละ
เวลาผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก ?
แจ๊ค : (เริ่มทนไม่ไหว) เอ๊ะ !! พ่อนี่ยังไงนะ ถามซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่ได้
ผมจะบอกครั้งสุดท้าย
แล้วนะว่า วัว...!!
ผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรน่ะลูก ?
แจ๊ค : โอ๊ย !!! พ่อเลอะเลือนแล้ว คุยกันไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว
แล้วแจ๊คก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียเป็นที่สุด เวลาผ่านไป จวบจนตอนเย็น
ได้เวลาอาหารค่ำ
เมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่อลงมา แจ๊คจึงเดินขึ้นไปตามที่ห้อง ณ ที่นั่น
เขาได้พบชายแก่ นั่งเหม่อลอย
ข้าง ๆ มีไดอารี่เก่า ๆ เล่มหนึ่งที่เพิ่งเขียนบันทึกในวันนี้เสร็จ
แจ๊คถือวิสาสะเข้าไปอ่าน ความว่า...ครั้งหนึ่งเมื่อ 40 กว่าปีก่อนมาแล้ว
เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมากที่สุด
เราตั้งชื่อเค้าเองว่า...แจ๊ค ในวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง
เราพาแจ๊คออกไปเดินเล่น ตอนนั้นแจ๊คกำลังพูดได้เก่งทีเดียว
เราพาเค้าไปนั่งที่สวนหลังบ้าน พอดีมีวัวผ่านมา...
แจ๊คถามเราว่า พ่อ นั่นอะไร...วัวไงลูก เราตอบ เวลาผ่านไป อีกไม่ถึงนาที
แจ๊คก็ถามคำถามเดิมเราอีก
เราก็ตอบเช่นเดิมอีก เป็นอย่างนี้อยู่ถึง 25 ครั้ง
...เราไม่เคยเบื่อหน่ายเลยที่จะตอบคำถามเดิม ๆ เหล่านั้น
เรากลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจเราอย่างไม่เบื่อหน่าย...
แต่ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คน 2 คน ที่เคยถามคำถามเดียวกัน
หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม
แจ๊คเป็นฝ่ายตอบ... เพียง 5 ครั้งเท่านั้น ลูกก็ตวาดเสียงดังใส่เรา
หาว่าเราเลอะเลือน รังเกียจแม้แต่จะคุยกับเราต่อไป...
เมื่ออ่าบจบ.. แจ๊ค.. รู้สึกผิดขึ้นมาอย่างจับใจ พ่อเลี้ยงเขามาอย่างดี
แต่วันนี้สิ่งที่เขาทำให้ท่านคือ การตวาดเสียงดัง.. ไม่พูดด้วย.. แล้วก็เดินหนีไป...
เขาตระหนักว่า เขาได้ทำสิ่งที่ผิดพลาด ซึ่งเขาเองแทบไม่รู้ตัวเลย…
http://thai.sewsense.com/index.php?topic=1289.0
ชายแก่เลยวัย 70 คนหนึ่งคุยกับลูกชายที่เพิ่งกลับมาเยี่ยม
หลังจากแต่งงานย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี
ชายแก่ : แจ๊ค (ชื่อลูกชาย) นั่นอะไรลูก ? พ่อเห็นลาง ๆ
แจ๊ค : อ๋อ วัวหน่ะพ่อ
เวลาผ่านไป 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก ?
แจ๊ค : วัวตัวเดิมนั่นแหละพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย
ผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรอีกล่ะลูก ?
แจ๊ค : (เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด) วัวพ่อวัว !! วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่นแหละ
เวลาผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก ?
แจ๊ค : (เริ่มทนไม่ไหว) เอ๊ะ !! พ่อนี่ยังไงนะ ถามซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่ได้
ผมจะบอกครั้งสุดท้าย
แล้วนะว่า วัว...!!
ผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรน่ะลูก ?
แจ๊ค : โอ๊ย !!! พ่อเลอะเลือนแล้ว คุยกันไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว
แล้วแจ๊คก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียเป็นที่สุด เวลาผ่านไป จวบจนตอนเย็น
ได้เวลาอาหารค่ำ
เมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่อลงมา แจ๊คจึงเดินขึ้นไปตามที่ห้อง ณ ที่นั่น
เขาได้พบชายแก่ นั่งเหม่อลอย
ข้าง ๆ มีไดอารี่เก่า ๆ เล่มหนึ่งที่เพิ่งเขียนบันทึกในวันนี้เสร็จ
แจ๊คถือวิสาสะเข้าไปอ่าน ความว่า...ครั้งหนึ่งเมื่อ 40 กว่าปีก่อนมาแล้ว
เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมากที่สุด
เราตั้งชื่อเค้าเองว่า...แจ๊ค ในวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง
เราพาแจ๊คออกไปเดินเล่น ตอนนั้นแจ๊คกำลังพูดได้เก่งทีเดียว
เราพาเค้าไปนั่งที่สวนหลังบ้าน พอดีมีวัวผ่านมา...
แจ๊คถามเราว่า พ่อ นั่นอะไร...วัวไงลูก เราตอบ เวลาผ่านไป อีกไม่ถึงนาที
แจ๊คก็ถามคำถามเดิมเราอีก
เราก็ตอบเช่นเดิมอีก เป็นอย่างนี้อยู่ถึง 25 ครั้ง
...เราไม่เคยเบื่อหน่ายเลยที่จะตอบคำถามเดิม ๆ เหล่านั้น
เรากลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจเราอย่างไม่เบื่อหน่าย...
แต่ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คน 2 คน ที่เคยถามคำถามเดียวกัน
หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม
แจ๊คเป็นฝ่ายตอบ... เพียง 5 ครั้งเท่านั้น ลูกก็ตวาดเสียงดังใส่เรา
หาว่าเราเลอะเลือน รังเกียจแม้แต่จะคุยกับเราต่อไป...
เมื่ออ่าบจบ.. แจ๊ค.. รู้สึกผิดขึ้นมาอย่างจับใจ พ่อเลี้ยงเขามาอย่างดี
แต่วันนี้สิ่งที่เขาทำให้ท่านคือ การตวาดเสียงดัง.. ไม่พูดด้วย.. แล้วก็เดินหนีไป...
เขาตระหนักว่า เขาได้ทำสิ่งที่ผิดพลาด ซึ่งเขาเองแทบไม่รู้ตัวเลย…
http://thai.sewsense.com/index.php?topic=1289.0
สมาชิกหมายเลข 4565909 ถูกใจ, อยู่ที่ไหนก็เหงาได้ ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1303730 ถูกใจ, กุลมิตรา ซึ้ง, ภูเขาน้ำแข็งในทะเลทราย ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 719575 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2673297 ซึ้ง, ส่วนหนึ่งของเรา ซึ้ง, FanDan ซึ้ง, ชาเขียวปั่นเพิ่มหวาน ถูกใจรวมถึงอีก 33 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 1
เปลี่ยนความคิดไหมค่ะ คนเราสุขภาพร่างกายก็จะเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
นึกถึงตอนเราเด็กๆดูค่ะ เวลาที่เราถามอะไร สงสัยอะไร ด้วยความเป็นเด็ก ก็จะถามด้วยความสงสัย
ถามแล้ว ถามอีก คุณพ่อกับคุณแม่เขารู้สึกไม่รำคาญเราเลยสักครั้งค่ะ ตอบทุกอย่าง
แล้วทำไมเราจะต้องรำคาญท่านด้วยล่ะ
นึกถึงสิ่งดีๆ ที่คุณพ่อ คุณแม่ทำให้ค่ะ และเราก็ไม่คิดแบบนั้นค่ะ
อย่าคิดว่า เขาน่ารำคาญค่ะ
เราโชคดีนะค่ะ ที่ท่านยังอยู่กับเราค่ะ
ถ้าวันหนึ่งท่านไม่อยู่กับเราล่ะ อะไรที่สามารถทำให้คุณพ่อ คุณแม่ได้ทำไปเถอะค่ะ
เรายังมีเวลา มีโอกาสนะค่ะ เราจะไม่เสียดายเลยค่ะ
ที่เราได้ทำอะไรเพื่อท่าน ดูแลท่านค่ะ
นึกถึงตอนเราเด็กๆดูค่ะ เวลาที่เราถามอะไร สงสัยอะไร ด้วยความเป็นเด็ก ก็จะถามด้วยความสงสัย
ถามแล้ว ถามอีก คุณพ่อกับคุณแม่เขารู้สึกไม่รำคาญเราเลยสักครั้งค่ะ ตอบทุกอย่าง
แล้วทำไมเราจะต้องรำคาญท่านด้วยล่ะ
นึกถึงสิ่งดีๆ ที่คุณพ่อ คุณแม่ทำให้ค่ะ และเราก็ไม่คิดแบบนั้นค่ะ
อย่าคิดว่า เขาน่ารำคาญค่ะ
เราโชคดีนะค่ะ ที่ท่านยังอยู่กับเราค่ะ
ถ้าวันหนึ่งท่านไม่อยู่กับเราล่ะ อะไรที่สามารถทำให้คุณพ่อ คุณแม่ได้ทำไปเถอะค่ะ
เรายังมีเวลา มีโอกาสนะค่ะ เราจะไม่เสียดายเลยค่ะ
ที่เราได้ทำอะไรเพื่อท่าน ดูแลท่านค่ะ
กุลมิตรา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 834442 ถูกใจ, ส่วนหนึ่งของเรา ถูกใจ, FanDan ถูกใจ, เป็นเรื่องธรรมชาติ ถูกใจ, เด็กดอยเข้ากรุง ถูกใจ, อมยิ้มในกำมือ* ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1258583 ถูกใจ, ชีวิตดี๊ดี ถ้ามีเธอ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1517699 ถูกใจรวมถึงอีก 12 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ผิดมากไหมที่รู้สึกว่าพ่อแม่ยิ่งแก่ตัวยิ่งน่ารำคาญ
ทำไมพ่อแม่ถึงเปลี่ยนไปจากตอนวัย 30-40คะ เปลี่ยนไปมากตอนนี่พ่อแม่ 56-57แล้ว