สวัสดีค่ะ คือเรา(ขอแทนตัวเองอย่างนี้นะคะ)  อายุ13 ปีค่ะ (แต่อยู่ม.2 นะคะ)

คือเราเป็นคนที่มักคิดมากกับคำพูดของคนอื่น ตั้งแต่คนรอบข้าง เเม้คนที่เดินผ่านหรือพ่อแม่ คนในครอบครัว

แล้วเรากลัวเป็นคนเก็บกดหรือประสาทนะคะUU แบบว่าเรามักเอาเรื่องที่คนรอบข้างพูด แม้จะเล็กน้อยสำหรับคนพูดก็เอามาคิดให้เป็นปัญหาชีวิต

พ่อเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยค่ะ แม่ก็เป็นคนที่ชอบเหน็บแนม พยายามเข้าใจค่ะ เพราะเป็นวัยของเค้า และเราก็พยายามหักห้ามอารมณ์ตัวเอง

เพราะคิดว่าวัยรุ่นมักจะเห็นต่างจากผู้ใหญ่อยู่แล้ว  เวลาอยู่บ้านเรามักจะเก็บตัว(เก็บตัวตั้งแต่ ป.4)เพราะว่าแต่ก่อน(ประมาณประถม3)เรามักจะ

ออกไปข้างนอกบ้างแต่ไม่ค่อยมีคนคบเท่าไหร่ ความคิดเราเองก็มักจะแตกต่างจากคนอื่นบ่อยๆ ด้วย(เช่น ต่อแถวซื้อข้าวแล้วไปเจอคนรู้จักก็จะออกมา

จากแถวแล้วไม่กินข้าวเลยค่ะ ซึ่งพี่เขาอาจจะคิดว่าเราไม่อยากเห็นหน้าเขาไปแล้ว ฮ่า แต่จริงๆ เกรงใจเขาค่ะ ถ้าเรายังต่อแถวเขาอาจจะรอข้าวนาน)

ตอนเด็กๆ เวลาเราไปเที่ยวพ่อก็จะแซวว่า " ออกเจ๋อไปอีกแล้วนะ " เราก็จะคิดค่ะ วันนี้เราไปเสร่อเรื่องใครมารึเปล่า ทำไมพ่อพูดเเบบนี้

แล้วก็เวลาออกไปข้างนอกแม่มักจะบังคับให้เราใส่แต่ชุดแบบสวยๆ กระโปรงยาวบ้างสั้นบ้าง กางเกงรัดรูป เข้าใจนะคะว่าเขาอยากให้เราเเต่งตัวสวยๆ

เข้าใจค่ะ แต่ไม่ชอบอะ อยากแค่ใส่กางเกงวอมออกไปเฉยๆ ไม่ได้หรอTT แต่พอแสดงอาการแม่ก็จะโมโหค่ะ พูดประโยคเด็ดที่ว่า

" ทำตัวให้เหมือนเด็กปกติไม่ได้รึไง "  จุกมาก ตั้งแต่นั้นมาก็เลยไม่อยากออกนอกบ้านไปเจอใครเลยค่ะกลัวเค้าคิดว่าเราแปลก

พ่อแม่ชวนเที่ยวทะเลก็ไปเป็นบางครั้ง

เป็นคนเข้าใจยาก บางครั้งก็ไม่เข้าใจว่าพ่อแม่หรือเพื่อนพยายามอธิบายอะไรให้ฟัง ต้องให้พวกเขาอธิบายแบบละเอียดเป็นขั้นตอนชัดเจน

เพราะถ้าอธิบายไม่ละเอียดก็จะเกิดคำถามบ่อยๆ เวลาถามพวกครูหรือคนที่เราถามก็จะทำหน้าแบบ เอือมๆ อะคะ เหมือนกับว่าเราถามอะไรที่สิ้นคิด

เราไม่ชอบเลย เหมือนกับเราเราเป็นคนพูดไม่รู้เรื่อง(ซึ่งก็จริง) เลยไม่ค่อยอยากถาม

พอมาอยู่ ม.1 แม่ก็เริ่มเข้าใจเรา แล้วก็มีเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่คอยช่วยปรึกษา(มันบอกว่าเราดูเครียดมาก กลัวเราฆ่าตัวตายเลย555)

พอ ม.2เทอม1 พ่อก็ยังนิสัยเหมือนเดิม มีครั้งหนึ่งท่านบอกตอนที่เราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเขาว่า " นี่โง่ " อื้อหือ คำว่าโง่นี่ซึมซับเข้ามาในสมองทันที

เรียนอะไรก็รู้สึกว่ามันไม่ค่อยเข้าหัว เวลาทำอะไรไม่ได้มักจะพึมพำกับตัวเองว่า โง่ โง่ ควรตายๆ ไปซะ เวลาอยู่คนเดียว

แล้วก็เริ่มหนักขึ้นเริ่มทำร้ายร่างกายตัวเอง(ตอนนี้หยุดแล้วค่ะ รู้ว่ามันบาป) แต่ก็ยังชอบด่าตัวเองว่าโง่ ว่าควรตาย

เกรดเริ่มตก ตอนแรกที่รู้ว่าเกรดตกก็เครียดเหมือนกัน กลัวโดนแม่ว่า แต่พอบอกท่าน ท่านก็ไม่ได้สนใจอะไร ท่านบอกว่าแค่เรียนรู้เรื่องก็พอ

แม่ไม่สนเกรด  ใจชื้นขึ้นมาทันทีค่ะ แบบ แม่ใจดีจังTT  แล้วก็พอหลังๆ พ่อก็ชอบพูดถากถาง แล้วก็ไม่ชอบให้เราวาดรูป เวลาวาดรูปก็บอกว่า

เอาเวลาไปอ่านหนังสือดีกว่าทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ เวลาอธิบายท่านก็มักว่าเถียง เราถามว่าทำไมถึงคิดว่าหนูเถียง ท่านบอกว่าก็เพราะว่าเวลาท่าน

พูดไม่จบเรามักพูดเเทรก เลยปรับปรุงตัวเองค่ะ เวลาเถียงกันอีกครั้งก็รอให้เขาพูดจบเเล้วเราก็อธิบายสุดท้ายท่านก็บอกว่าอย่าเถียง

เอ้า! ใหนบอกว่าพูดเเทรกคือเถียงไงคะ! แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรค่ะ แค่ อืม แล้วก็เข้าห้อง คือเบื่ออะไรแบบนี้มาก

แล้วเราเป็นพี่คนโต พวกท่านมักจะพูดว่า เราต้องโตไปทำงานหาเงินเลี้ยงน้อง ทำตัวแบบนี้หากไปทำงานแล้วจะ... โตไปเดี๋ยวเวลาทำงานก็เข้าร่วมสังคมไม่ได้

ฮืออออ คือเข้าใจค่ะเวลาเข้าสังคมต้องทำตัว วางตัวอย่างไง เวลาท่านพูดบ่อยๆ ก็ไม่โอเคนะคะ มันดูกดดันให้เครียดมาก อีกอย่างที่เราทำนี่เพราะว่าอยู่ในบ้านค่ะ

แล้วก็ยังฝังใจเรื่องที่แม่บอกว่า "ทำตัวให้เหมือนเด็กปกติไม่ได้รึไง" เราเอาไปพูดกับแม่ว่าที่ไม่ค่อยกล้าออกไปนอกบ้านเพราะกลัวคนอื่นมองว่าเราเเปลก

แต่แม่ดันพูดกลับมาว่า "งั้นไม่ต้องออกไปใหนนะถ้ากลัวคนอื่นมองแปลก ไม่ต้องไปโรงเรียนลาออกไปเลย ไม่ต้องไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วสิ้นเดือน

เพื่อนเพิ่นไม่ต้องคบ ไม่ต้องไปทำงาน ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ"    นึกถึงประโยคนี้ทีไรเจ็บปวดใจร้องให้ทุกที คือเราไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

ฮือออออ

แล้วล่าสุดไปเที่ยวทะเล โดนคลื่นซัดใส่ค่ะ แล้วก็มีกลุ่มผู้ชายขำจังหวะเดียวกันเลย เราก็แบบ เขาหัวเราะเราหรือเปล่า ทั้งกังวลและอาย

จนขอกลับบ้านตอนนั้นเลย เราก็มาคิดได้ว่า เราก็กังวลเรื่องที่คนอื่นมองตลอดเลยนี่นา ทำไมหยุดคิดมากไม่ได้

ที่โรงเรียนเรามักจะทำตัวเอ๋อๆ จนมี คนถึงถามเพื่อนสนิทเราว่าเราเอ๋อจริงหรือเปล่า555 จริงๆ ที่ทำตัวแบบนี้เพาะไม่อยากเป็นคนน่าเบื่อ

กลัวไม่มีใครยอมรับนสัยจริงๆ ของตัวเอง  แล้วก็เราเป็นคนสะโพกใหญ่ค่ะ เรื่องนี้ทำเครียดเหมือนกัน

เราคิดว่าเราไม่ได้ตัวอ้วนขนาดน้ำหนักถึง80-90  แต่ทำไมเพื่อน ผู้ชายชอบถามว่า ทำไมอ้วนขนาดนี้วะ แล้วก็ชอบบอกว่า  ตูดใหญ่  บางครั้งมีแตะเเบบ

เอานิ้วปาดแกล้งอะคะ คือมันไม่คิด แต่เราคิด คิดว่ามันเป็นเรื่องเลวมากๆ มันพูดกับเพื่อนบอกว่า ดูโดนแตะตูดยังไม่รู้สึก จริงๆ รู้สึกโว้ยไอ้สั* (ขออภัยในคำหยาบนะคะ โมโหจริงๆ) แต่ทำเป็นไม่สนใจ พยายามออกห่างด้วยค่ะ คิดกี่ทีก็จะร้องให้เหมือนเรามองว่าเราเป็นผู้หญิงง่ายๆ


ขอจบแค่นี้ละกันค่ะ กลัวยาวเกิน ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะคะ (หากพิมพ์ผิดไปขออภัยด้วยนะคะ)