สวัสดีค่ะ อยากถามว่าควรทำยังไงดีคะ
เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ เกิดมาในสถานะระดับยากจน เรามีพ่อที่ติดบุหรี่กับเหล้าค่ะ เคยบอกให้เลิกแล้ว แต่ก็ไม่เคยทำได้เลยค่ะ มันเป็นผลเสียมาก พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากกับเรื่องนี้
แม่เล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่มีเรา เขาบอกกับเราว่าจะเลิกเหล้า แต่จนถึงตอนนี้ ก็ยังเลิกไม่ได้
มีบ่อยครั้งที่พ่อเมา ทะเลาะกับแม่ แล้วร้องไห้ แรกๆก็สงสาร เห็นใจคิดว่าเขาคงจะเหนื่อย เครียด แต่พักหลังๆ เริ่มบ่อยจนรู้สึกแปลกๆ แบบ นั่งพูดคนเดียวสักพักก็ร้องไห้ แล้วก็มีบางครั้งที่ร้องไห้ แล้วก็ด่าแม่เราว่าจะฟ้องแม่ของเขาว่าด่าเขา เป็นแบบนี้จนเรารู้สึกแย่ เราก็ไม่เข้าใจหรอกนะคะว่าทำไมถึงต้องชอบฟ้องแม่
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาเมา แล้วก็บ่นอะไรไม่รู้เราก็จำไม่ได้ ตอนนั้นเรายังเด็กมาก อยู่ประถม เขาพูดอะไรสักอย่างกับแม่ แล้วก็ถามกับเขาว่า พูดแบบนี้ไม่กลัวลูกโกรธเหรอ แล้วเขาก็ตอบกับแม่ว่า ถ้าโกรธมากก็ไปผูกคอตายไป ตอนนั้นที่เราได้ยินคือเราโกรธและน้อยใจมากนะ เราไม่คุยกับเขาหลายวันเลยถ้าจำไม่ผิด
เราพยายามที่จะเข้าใจเขา และคุยกับเขา อยากว่าเป็นอะไรทำไมทำแบบนี้ แต่สิ่งที่ได้คือ เราอยากให้ทุกคนเข้าใจในความต้องการของเขา เขามักจะพูดถึงเงินเป็นประจำ และรถของแม่ (รถที่ว่าเป็นรถไถที่พ่อของแม่มอบให้แต่แม่ไม่รับแต่ให้คุณลุงแทน) ซึ่งเราไม่เข้าใจในจุดนี้ว่าเพราะอะไรถึงพูดถึงแต่เรื่องรถ และหลายๆอย่างที่เขาอยากให้คนอื่นทำให้ และน้องสาวของเขา เป็นคุณอาของเรา ก็รู้และบอกกับเราว่าไม่ต้องไปสนใจมันมาก มันชอบเอาแต่ใจ อยากให้คนอื่นตามใจมัน
และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขากลับมามาจากที่ทำงาน และเหมือนเดิมก็คือ เมา ครั้งนี้เขาบ่นว่าเหนื่อยไม่อยากทำ เราเลยพูดออกไปว่า ถ้าเหนื่อยก็ไม่ต้องไป ไม่มีใครบังคับ แล้วเขาก็หันมามองหน้าเรา แล้วก็ถามกับเราว่าทำไมพูดแบบนี้ เป็นผู้หญิงไม่ควรพูดแบบนี้ แล้วก็ไปนั่งร้องไห้ เขาชอบพูดถึงเรื่องความตาย พูดว่าอยากตาย ถ้าตายแล้วจะสบาย แต่บางครั้งก็พูดว่าอยากบวช ไม่อยากเป็นสามัญชน เขาบอกเป็นพระแล้วสบาย ไม่ต้องทำงาน
เขาบอกกับคนอื่นให้เข้าใจเขา แต่เราก็อยากถามนะ แล้วเขาเข้าใจแล้วบ้างไหม ทำตัวแบบนี้คิดว่าจะทำให้ตัวเองดูดีรึไง แล้วก็ชอบพูดจาโอ้อวด ถ้าให้พูดตามความเป็นจริงเราก็รู้สึกอายค่ะ เราอายมาก เราเคยอยากหนีออกจากบ้านหลายครั้งมากเพราะเขา แต่ทำไม่ได้ค่ะ เพราะเราไม่มีที่ไป ส่วนหนึ่งก็คือสงสารแม่ด้วยค่ะ
เขามักจะพูดว่ามีแค่เขาคนเดียวที่หา มีแค่เขาที่เหนื่อย ทั้งที่ความจริงทุกคนก็หา ก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่เขาก็ชอบพูดว่ามีแค่เขาที่หา
แล้วครั้งนี้เขาก็เอาเราไปเปรียบเทียบใส่คนอื่นว่าเขาดีอย่างนั้นอย่างนี้ ว่าทำไมเราไม่ทำแบบเขา แล้วก็ด่าเรา โง่ ไม่รู้จักเอาอย่างเขา
เขามักพูดแล้วจำคำพูดตัวเองไม่ได้ ชอบพูดถากถางใส่แม่ แต่พอเราถามก็ทำเป็นจำไม่ได้ แล้วก็พูดว่าเราใส่ร้าย เขาชอบพูดอะไรไม่คิด เขาไม่ชอบเป็นฝ่ายที่ผิด พอแม่ไม่พูด ก็พูดว่าร้ายใส่แม่ก่อนทำให้หงุดหงิด พอแม่ด่าก็ไม่พอใจ ร้องไห้จะฟ้องแม่ ว่าแม่ด่า แล้วก็ชอบคิดมากค่ะ คนอื่นเขาพูดอะไรไม่รู้แต่ก็เก็บเอามาคิดมากว่าเขาด่าตัวเอง เครียด ไม่เข้าใจเลยค่ะ
แล้วสุดท้ายก็ไม่มีใครต้องการเรา แม้แต่แม่ก็ตาม
พ่อติดเหล้า อยากให้พ่อเลิกเหล้า
เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ เกิดมาในสถานะระดับยากจน เรามีพ่อที่ติดบุหรี่กับเหล้าค่ะ เคยบอกให้เลิกแล้ว แต่ก็ไม่เคยทำได้เลยค่ะ มันเป็นผลเสียมาก พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากกับเรื่องนี้
แม่เล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่มีเรา เขาบอกกับเราว่าจะเลิกเหล้า แต่จนถึงตอนนี้ ก็ยังเลิกไม่ได้
มีบ่อยครั้งที่พ่อเมา ทะเลาะกับแม่ แล้วร้องไห้ แรกๆก็สงสาร เห็นใจคิดว่าเขาคงจะเหนื่อย เครียด แต่พักหลังๆ เริ่มบ่อยจนรู้สึกแปลกๆ แบบ นั่งพูดคนเดียวสักพักก็ร้องไห้ แล้วก็มีบางครั้งที่ร้องไห้ แล้วก็ด่าแม่เราว่าจะฟ้องแม่ของเขาว่าด่าเขา เป็นแบบนี้จนเรารู้สึกแย่ เราก็ไม่เข้าใจหรอกนะคะว่าทำไมถึงต้องชอบฟ้องแม่
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาเมา แล้วก็บ่นอะไรไม่รู้เราก็จำไม่ได้ ตอนนั้นเรายังเด็กมาก อยู่ประถม เขาพูดอะไรสักอย่างกับแม่ แล้วก็ถามกับเขาว่า พูดแบบนี้ไม่กลัวลูกโกรธเหรอ แล้วเขาก็ตอบกับแม่ว่า ถ้าโกรธมากก็ไปผูกคอตายไป ตอนนั้นที่เราได้ยินคือเราโกรธและน้อยใจมากนะ เราไม่คุยกับเขาหลายวันเลยถ้าจำไม่ผิด
เราพยายามที่จะเข้าใจเขา และคุยกับเขา อยากว่าเป็นอะไรทำไมทำแบบนี้ แต่สิ่งที่ได้คือ เราอยากให้ทุกคนเข้าใจในความต้องการของเขา เขามักจะพูดถึงเงินเป็นประจำ และรถของแม่ (รถที่ว่าเป็นรถไถที่พ่อของแม่มอบให้แต่แม่ไม่รับแต่ให้คุณลุงแทน) ซึ่งเราไม่เข้าใจในจุดนี้ว่าเพราะอะไรถึงพูดถึงแต่เรื่องรถ และหลายๆอย่างที่เขาอยากให้คนอื่นทำให้ และน้องสาวของเขา เป็นคุณอาของเรา ก็รู้และบอกกับเราว่าไม่ต้องไปสนใจมันมาก มันชอบเอาแต่ใจ อยากให้คนอื่นตามใจมัน
และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขากลับมามาจากที่ทำงาน และเหมือนเดิมก็คือ เมา ครั้งนี้เขาบ่นว่าเหนื่อยไม่อยากทำ เราเลยพูดออกไปว่า ถ้าเหนื่อยก็ไม่ต้องไป ไม่มีใครบังคับ แล้วเขาก็หันมามองหน้าเรา แล้วก็ถามกับเราว่าทำไมพูดแบบนี้ เป็นผู้หญิงไม่ควรพูดแบบนี้ แล้วก็ไปนั่งร้องไห้ เขาชอบพูดถึงเรื่องความตาย พูดว่าอยากตาย ถ้าตายแล้วจะสบาย แต่บางครั้งก็พูดว่าอยากบวช ไม่อยากเป็นสามัญชน เขาบอกเป็นพระแล้วสบาย ไม่ต้องทำงาน
เขาบอกกับคนอื่นให้เข้าใจเขา แต่เราก็อยากถามนะ แล้วเขาเข้าใจแล้วบ้างไหม ทำตัวแบบนี้คิดว่าจะทำให้ตัวเองดูดีรึไง แล้วก็ชอบพูดจาโอ้อวด ถ้าให้พูดตามความเป็นจริงเราก็รู้สึกอายค่ะ เราอายมาก เราเคยอยากหนีออกจากบ้านหลายครั้งมากเพราะเขา แต่ทำไม่ได้ค่ะ เพราะเราไม่มีที่ไป ส่วนหนึ่งก็คือสงสารแม่ด้วยค่ะ
เขามักจะพูดว่ามีแค่เขาคนเดียวที่หา มีแค่เขาที่เหนื่อย ทั้งที่ความจริงทุกคนก็หา ก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่เขาก็ชอบพูดว่ามีแค่เขาที่หา
แล้วครั้งนี้เขาก็เอาเราไปเปรียบเทียบใส่คนอื่นว่าเขาดีอย่างนั้นอย่างนี้ ว่าทำไมเราไม่ทำแบบเขา แล้วก็ด่าเรา โง่ ไม่รู้จักเอาอย่างเขา
เขามักพูดแล้วจำคำพูดตัวเองไม่ได้ ชอบพูดถากถางใส่แม่ แต่พอเราถามก็ทำเป็นจำไม่ได้ แล้วก็พูดว่าเราใส่ร้าย เขาชอบพูดอะไรไม่คิด เขาไม่ชอบเป็นฝ่ายที่ผิด พอแม่ไม่พูด ก็พูดว่าร้ายใส่แม่ก่อนทำให้หงุดหงิด พอแม่ด่าก็ไม่พอใจ ร้องไห้จะฟ้องแม่ ว่าแม่ด่า แล้วก็ชอบคิดมากค่ะ คนอื่นเขาพูดอะไรไม่รู้แต่ก็เก็บเอามาคิดมากว่าเขาด่าตัวเอง เครียด ไม่เข้าใจเลยค่ะ
แล้วสุดท้ายก็ไม่มีใครต้องการเรา แม้แต่แม่ก็ตาม