เรื่องมันมีอยู่ว่าผมเพิ่งเข้ามหาลัยหนะครับ
ผมได้รู้จักเพื่อนคนหนึ่ง เขาก็น่ารักครับ เรียนเก่ง ตัวเล็กๆ ก็จะอธิบายว่าก็ตรงตามสเป็คผมอยู่บ้าง

   เลยคุยกันมาเรื่อยๆ เพราะเขาก็เหมือนจะชอบผมเหมือนกัน

   เราก็คุยกันไปเรื่อย บ่อยมาก ๆ จนถึงจุดหนึ่งที่เราทั้งก็รู้ว่ามันมากเกินจากเพื่อนแล้ว ผมเลยพยายามบอกเขาว่าห่างๆกันเถอะ

   คือผมก็ชอบเขานะครับแต่ไม่ได้ชอบขนาดนั้นมันไม่เหมือนกับความรู้สึกที่เราเคยมีมากับคนที่เราชอบคนก่อนๆ เราอยู่กับเขาเราก็มีความสุข แต่เป็นความสุขที่เฉยๆ เรื่อยๆไม่ตื่นเต้น อยู่กับเขาแล้วเหมือนเราเป็นคนดีขึ้น ในเรื่องการเรียนอะครับเพราะเขาเรียนเก่งหัวไว ตรงนี้ก็ทำให้ทำชอบเขาอยู่

    แต่ทั้งหมดนี้มันเป็นความรู้สึกเหมือนคนหมดรักแล้ว หรือ ไม่เคยมีความรักให้เขาเลย ผมไม่รู้ตรงนี้เพราะไม่เคยมีแฟน

    ผมเลยพยายามห่างจากเขา เพราะกลัวนี้ไม่ใช่ความรักจริงๆ มันจะเป็นการไปหลอกเขา กลัวทำเขาเสียใจ

    ในครั้งแรกผมบอกเขาไปหาห่าง เขาก็โอเค แต่ผมก็รู้ว่าเขาไม่โอเค ปากเขาบอกโอเคแต่ผมรู้เขาพยายามทำให้ผมกลับไป แล้วผมก็ใจอ่อนก็กลับไปหาเขาอีก

    มันมีแบบนี้หลายครั้งมากกๆๆๆๆ ที่ผมบอกเขาให้ห่าง แต่เขาทำให้ผมใจอ่อนทุกครั้งโดยการร้องบ้าง พูดทั้งน้ำตาว่าโอเค ผมก็ใจอ่อนตลอด เราเรียนสาขาเดียวกันครับเลยเจอกันทุกวัน

    จนสุดท้ายผมตัดสินใจลองดู เผื่อความรักมันอาจมีหลายแบบก็ได้ ไม่ต้อง รู้สึกมากขนาดนั้น ไม่ต้องรู้สึกภูมิใจที่มีเขาก็ได้ ไม่ต้องคิดถึงตลอดก็ได้ อาจเป็นความรักที่เฉยๆ เหมือนคนที่หมดรักกันแล้วแต่เป็นคู่ชีวิตกันเลยอยู่ด้วยกันด้วยความผูกพันก็ได้ มันอาจจะเป็นงั้น

    สุดท้ายก็ตัดสินใจคบกันผมก็มีความสุขดี แต่มันเฉยมาก เราทัศนคติไม่ตรงกันเลย พูดอะไรก็ไปต่อกันไม่ได้ เห็นคนละทาง มันเลยพูดไม่เสริมกันอะครับเลยพูดตัดประโยคจบ แต่ผมก็รักเขานะ ผมก็คอลกันตอนกลางคืนตลอด บอก คิดถึง ผมไม่รู้สิ่งที่ผมทำมันเกิดจากความรู้สึกจริงๆ หรือบอกไปตามหน้าที่แฟนกันนะ

    จนล่าสุดมันมีกระทู้ที่บอกว่าความรู้สึกแบบผมบอกเขาไปตรงๆเถอะอย่าให้ความหวังเขา

    และต่อมาใกล้ๆกันคนก่อนของผม คือผมนกจากคนก่อนมาอะครับ เป็นพี่น้อง น้องโทรมาได้คุยกับน้องแล้วอารมณ์ดีมาก เราเข้ากัน (แต่ตรงนี้ก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ ) น้องทำให้ผมอารมณ์ดีเลย น้องเป็นคนที่ผมภูมิใจที่ได้อยู่ด้วย
น้องเป็นคนที่ผมพร้อมจะทำอะไรให้ เป็นคนที่ผมพร้อมจะข้ามจังหวัดจากมหาลัยไปบ้านไปหา กลับบ้านทุกเดือนเพื่อไปหา เป็นคนที่ผมฟังเพลงอาจจะเป็นเธอหรือป่าวแล้วนึกหน้าน้องแล้วอิน ผมไม่แน่ใจว่ามันคือความหลงหรือป่าวนะ

      แต่ตัดมาที่เขา วันเกิดเขาที่ผ่านมาผมก็อวยพรซื้อขนมให้เฉยๆ ทำให้แค่นี้เขาก็มีความสุขแล้ว เขาเป็นคนที่ผมนึกหน้าเขาตอนฟังเพลงรักไม่ได้ TT มันไม่อินเลย ฟีลตอบคบกันเพลย์ลิสต์ก็ไม่ใช่เพลงรัก แต่เป็นเพลย์ลิส ใครไม่เต้นเจ้เต้นเอง ใน joox

      ผมตัดสินใจทิ้งเขาไม่ได้ เพราะผมรู้ว่ามีเขาทำให้ผมเรียนดีขึ้นจริงๆอย่างมีนัยสำคัญ ทำให้ผมดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ถ้าเลิกกันผม คงเสียคนสำคัญไป ที่จะอยู่ด้วยกันตลอด ผมว่าผมดูเห็นแก่ตัวมาก หวังแต่ผลประโยชน์จากเขา

    แต่ว่าความรู้สึกกับเขามันดันเฉยๆนี้ซิครับผมอยากรู้ว่า นี้คือความรักหรือป่าว เคยเห็นในบทความว่ารักแท้ คือคนที่ทำให้เราดีขึ้น ไม่ได้มากมายเหมือนความหลง หรือ ว่านี่ไม่ไช่ความรักเลย กันแน่ ผมคบเขาเพื่อหวังผลประโยชน์เหรอ ??
    หรือรักแท้คือทัคู่รักและหลงกันมากๆ บวกกับ ทั้งทำให้แต่ละคนดีขึ้นด้วย

    ผมไม่เคยมีแฟนครับเคยแต่แอบชอบ ไม่มีประสบการ์ณ ..ขอคำแนะนำด้วยครับ