สวัสดีค่ะ วันนี้ จขกท.จะมาเล่าเรื่องทะเลาะกับเพื่อนสนิทเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ4ปีที่แล้ว ตอนเราอยู่ม.4เราสนิทกับเพื่อนคนนึงมากๆเป็นกันตั้งแต่ม.1แล้วย้ายรร.มารร.มอปลายล้วนด้วยกันแต่อยู่คนละห้องแล้วเราก็ห่างกันเรื่อยๆไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันแบบเมื่อก่อนตอนอยู่มอต้น เจอกันน้อยลงแต่ในแชทfbก็คุยกันทุกวันแต่คุยกันช่วงเย็นๆหลังจากเลิกเรียนนานๆไปเมื่อก่อนเวลาเขาเจอเราเขาจะทักเราตลอดว่าไปเรียนอะไร แต่หลังๆมาเขาทำเป็นเหมือนไม่เห็นเราทั้งที่เราเห็นเขามองมาทางเราแต่พอสวนกับเราเขาเมินใส่เรา เราเลยทักไปถามเขาในfbตรงเลยว่าทำไมทำกับเราแบบนี้เราเสียความรู้สึกเขาก็บอกว่าขอโทดแต่ที่เขาทำกับเรามันไม่ใช่ครั้งเดียวมันหลายครั้งมากๆเหมือนไม่เห็นเราในสายตาเขาไม่เคยบอกใครเลยว่าเราเป็นเพื่อนสนิทเขาทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันไม่เคยเป็นเพื่อนกันเราเลยทะเลาะกับเขายอมรับว่าเราเป็นคนใจร้อนและขี้น้อยใจมากๆเขาก็พยายามขอโทษเรา เราตัดสินใจบล็อคfbเขาไป ตอนนั้นยอมรับเป็นอารมณ์ชั่ววูบคิดว่าเขาคงจะมาง้อเราตัวจริงมากว่าพิมพ์ว่าขอโทษในfb แต่ปรากฏว่าเขาไม่ง้อเราเลยเขาเมินใส่เราเหมือนเดิมไม่เหลียวมองแม้แต่หางตา
เราร้องไห้มาหลายวันไม่รู้จะขอโทษดีไหมแต่ก็คิดดูดีๆเราก็ไม่ได้เป็นคนผิดทั้งหมดเขาก็มีส่วนผิดทำไมเขายังไม่ขอโทษเราเลย เลยตัดสินใจปล่อยไปเพราะเราเองก็มีเพื่อนใหม่เป็นกลุ่มใหญ่มี8คนพวกเขาก็เทคแคร์เราดีเราเลยปล่อยให้เรื่องแล้วไปเเล้ว เราไม่คุยกับเขาไม่มองไม่สนใจเหมือคนเกลียดกันจนกระทั่งเราอยู่ม.6 แล้วเป็นวันปัจฉิมเราก็เตรียมของไปให้เพื่อนในแก็งค์เราปกติเเล้วเอาไปให้เพื่อนร่วมห้องหรือต่างห้องที่สนิทกัน ในตอนนั้นยอมรับว่านึกถึงเขาว่าเราควรจะเอาไปให้เขาดีไหมไหนๆก็จะไม่เจอกันแล้วเพราะเราจะไปเรียนต่อที่ตปท.ในวันปัจฉิมเราก็ให้ของเพื่อนๆตามปกติถ่ายรูปเก็บความทรงจำให้มากที่สุดแต่ที่เป็นความทรงจำที่สุดคือตอนที่น้องๆม.5กำลังเล่นคอนเสิร์ตเขาเอาช่อดอกกุหลาบไม่ใหญ่มากเดินมาให้เราเหมาะจังหวะเพลงเราและนายกำลังเล่นนาทีนั้นเราอึ้งไปเลยความรู้สึกเหมือนแฟนมาเซอร์ไพรส์ เขาขอโทษเราพร้อมกับเขามากอดเราแล้วเขาร้องไห้เขาบอกกับเราว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีความสุขเลยที่เราไม่คุยกับเขา เขาถามเราว่าให้อภัยให้เขาได้มั้ย ตอนนั้นเราพูดไม่ออกพร้อมกับร้องไห้ ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกมันดีใจแล้วก็เสียใจที่เราทำเขากับเขาแบบนั้นที่เรามัวแต่มาโกรธกัน แต่เขายังไม่รู้ว่าเราต้องไปเรียนต่อตปท.ส่วนเขาก็ติดคณะที่เขาอยากเขาเรียนอยู่ที่เชียงใหม่ จนกินเลี้ยงงานเลี้ยงรุ่นที่รร.เราไม่สามารถไปได้เพราะเราติดเรียนอยู่ที่ตปท.ตั้งแต่เราจบจากม.6มาเรายังไม่ได้กลับไทยเลยปีกว่าแล้วตอนนี้เราก็ปิดfbไปแล้วตอนนี้เล่นแค่igกับtw
แต่นานทีเราจะลงรูปแล้วไอจีก๋เป็นไอจีใหม่ที่เราเพิ่งสมัครใหม่ตอนมาเรียนตปท.accoutเราลืมรหัสผ่านเราขาดการติดต่อกับเขาและเพื่อสนิทบางคนแต่บางคนที่เล่นtwก็ยังคุยกันอยู่ สุดท้ายนี้อยากฝากถึงคนที่กำลังทะเลาะกับเพื่อนหรือมีเพื่อนสนิทที่รักมากๆขอให้รักษาเขาไว้ให้ดีเพราะรำว่าเพื่อนต่อให้ตัดแค่ไหนก็ตัดไม่ขาดเกลียดกันแค่ไหนก็เกลียดไม่ลง เพื่อนยิ่งเขายิ่งมีค่าเสมอใช้เวลาให้กับเขามากๆเรื่องอะไรเล็กๆน้อยก็ให้อภัยกันอย่าให้เหมือนจขกท.😊