คือเราอยู่ม.6 อีกเดือนกว่าๆก็จะจบแล้ว คือเราไม่มีเพื่อนสนิทเลยสักคน เรามักจะไปไหนมาไหนคนเดียวจะชวนเพื่อนไปก็ไม่รู้จะชวนใคร เลยมักจะตัดสินใจไปไหนคนเดียวเพราะรู้สึกสบายใจสุด แต่ในใจลึกๆเราก็แอบเศร้า เราไม่มีความสุขเลยเวลาอยู่ที่โรงเรียน เราตื่นนอนมาด้วยใจที่อ่อนล้า ไม่มีแพชชั่นในการไปโรงเรียน พอกลับบ้านมาเราก็ร้องไห้ ได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมถึงไม่มีใครอยากเข้าหาเรา เราเกลียดการไปโรงเรียน เกลียดการที่ต้องเผชิญหาเจอเพื่อน เรารู้สึกว่าเราไม่เป็นตัวเองเวลาอยู่โรงเรียนเลย  เวลาเราอยู่ที่บ้านคือเรามีความสุขมากๆ เราพูดมากต่างกับอยู่โรงเรียนแบบเป็นคนละคนเลย อีกอย่างที่เรากังวลคือวันปัจฉิมค่ะ เรากลัวว่าไม่รู้จะอยู่ยังไง เพื่อนๆต่างก็มีแก๊งกันหมด  

ปล.ตอนนี้เรามีที่เรียนแล้ว ถ้าเราตัดสินใจที่จะไม่มาโรงเรียนแล้วได้ไหมคะ อีกหนึ่งเดือนจะจบ เราไม่อยากอะไรมากแล้วกับสังคมโรงเรียน 

พิมพ์สุภาพหน่อยนะคะ ช่วงนี้เราดาวน์มาก