ผมมีคนรู้จักใกล้ชิดคนนึงเป็นโรคซึมเศร้า เป็นผู้ชายอายุประมาณ 38 ปี จิตแพทย์วินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้ามาตั้งแต่เมื่อประมาณ 5-6 ปีก่อน และปัจจุบันก็ยังต้องไปพบแพทย์เรื่อย ๆ เป็นระยะ ๆ ซึ่งแพทย์ก็ให้ยามาทานเพื่อปรับสมดุลเคมีในสมอง ปรับเพิ่ม-ลดยาบ้างตามอาการ

ผู้ป่วยช่วยทำงานในธุรกิจส่วนตัวของที่บ้านผู้ป่วยเอง ซึ่งโดยปกติตัวผู้ป่วยก็แทบไม่ได้ทำอะไรหรอกครับ นั่งเล่นเกมส์ทั้งวันเป็นส่วนใหญ่ บางทีมีงานเยอะ คนงานทำกันไม่ทัน พ่อแม่ผู้ป่วยก็จะขอให้ผู้ป่วยช่วยทำงานบ้าง ซึ่งบางทีเค้าก็ทำ แต่บางทีก็ไม่ยอมช่วย เอาแต่นั่งเล่นเกมส์ต่อไป โอเคอันนี้ผมพอได้ยินมาบ้างว่าปกติผู้ป่วยโรคซึมเศร้าจะไม่อยากทำอะไร อาจจะเป็นอาการของโรค ก็พอรับได้อยู่ แต่มีหลายทีที่ผมเห็นว่างานยุ่งมาก ยุ่งถึงขั้นที่ว่าแม่ของผู้ป่วยต้องลงมือยกของหนักหลายสิบกิโลด้วยตัวเองเป็นชั่วโมง (ลองนึกภาพผู้หญิงตัวค่อนข้างเล็ก รูปร่างผอม อายุ 60+) โดยที่ตัวผู้ป่วยก็เห็นอยู่ หรือบางครั้งแม่ผู้ป่วยก็ขอให้ผู้ป่วยช่วยยกด้วยซ้ำ แต่ผู้ป่วยกลับไม่สนใจที่จะช่วยเลยแม้แต่น้อย มีบางครั้งที่แม่ของผู้ป่วยก็ถามตัวผู้ป่วยว่าไม่สงสารแม่บ้างเหรอ แต่ผู้ป่วยก็จะเงียบไม่ตอบอะไร (แต่ก็ไม่ลุกขึ้นมาช่วยอยู่ดี)

ผมเลยอยากถามผู้ที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าที่ผ่านมาอ่านกระทู้นี้นะครับ ว่าปกติเวลาที่คุณเห็นพ่อหรือแม่ของคุณทำงานหนักแล้วขอให้คุณช่วย คุณได้ช่วยท่านหรือเปล่าครับ หรือคุณนั่งเฉยไม่สนใจคำร้องขอเหล่านั้น

ปล. จุดประสงค์ที่ผมตั้งกระทู้นี้ไม่ได้ต้องการจะต่อว่าผู้ป่วยโรคซึมเศร้าแต่อย่างใดนะครับ แต่ผมสงสัยและอยากจะเรียนรู้จริง ๆ ว่าผู้ป่วยส่วนใหญ่มีพฤติกรรมยังไง เพื่อจะได้หาทางช่วยเหลือผู้ป่วยใกล้ตัวของผมได้อย่างถูกวิธีครับ