เราเป็นผู้หญิงโสดสนิท เรียนจบมาไม่กี่ปี
ที่ตอนนี้ทำงานไปด้วยและเรียนต่อไปด้วย และมีหมา 1 ตัว
ฐานะเราไม่ได้รวย แต่ก็ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเงิน
นอกจากงานประจำแล้ว เราก็ทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆนิดหน่อย
รายได้กลางๆ
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราทำทุกอย่าง และแก้ปัญหาด้วยตัวเองคนเดียว
ทุกคนมักจะคิดว่าเราเก่งทำอะไรด้วยตัวเองได้เสมอ
แต่จริงๆมันไม่ใช่แบบนั้น
พอเราไปหาเพื่อนอยากจะปรึกษา หรือ อยากระบาย
แค่เกริ่นก็กลายเป็นเขาที่ตัดบทเราไปเป็นเรื่องของตัวเขาเอง
เราก็รู้ว่าทุกคนก็มีปัญหาของตัวเองแต่ต่างกันตรงที่
อย่างน้อยเขาก็มีแฟน หรือมีคนที่ช่วยกันทำกิจการของเขา
แต่เราไม่มี เราก็มีแค่พวกเขา แต่ก็ดูไม่อยากจะรับฟังเท่าไหร่
หรือแค่ฟังผ่านๆ
พอเราระบายความรู้สึกออกไปตรงๆว่าเราเหนื่อยมากเลย เราเหงามากเลย
เราแทบร้องไห้ทุกวันเลย บางทีก็จะโดนพูดสวนกลับมาประมาณว่า
"อย่างแกเนี่ยนะ ไม่มีความสุข บลาๆๆๆ"
ซึ่งจริงๆเราไม่ได้มีความสุขเลย ทำงานเสร็จ กลับบ้าน อยู่กับหมา เหงามากๆ
พอโดนบ่อยๆมันก็กลายเป็นตอนนี้เราไม่กล้าระบายกับใครแล้ว
เวลาเจอหน้าเพื่อนก็ได้แต่ทำหน้ายิ้ม แต่ข้างในนี่เหนื่อยมากๆ
เพราะคนเรามักมองปัญหาของคนอื่นเล็กนิดเดียวเสมอ
เราเลยไม่กล้าเล่า กลัวโดนว่ากลับมาอีก
เราพยายามยามหาความสุขใส่ตัว ดูหนัง ฟังเพลง เที่ยว
แต่สุดท้ายก็คือทำคนเดียวอยู่ดี ก็สนุกนะแต่ลึกๆก็เหงา
ก็ยิ้มได้ หัวเราะได้บ้าง แต่ลึกๆตรงหน้าอกเหมือนมีรูโบ๋ๆ
คิดเสมอ 'ถ้ามีคนที่ยิ้มไปพร้อมกับเราด้วยก็คงจะดีสิ'
เราก็อยากมีแฟนหรือคู่ชีวิตมาให้คำปรึกษา ระบาย หรือคุยกันเหมือนกัน
แต่มันก็ไม่มี (หรือเพราะวันๆไม่ค่อยได้เจอหน้าใครเท่าไหร่ด้วยล่ะมั๊ง)
เวลาที่เห็นคนอื่นอัพรูปกันสนุกสนานก็รู้สึกอิจฉานะ
เราก็พยายามเข้าหาคนอื่น แต่ดูเหมือนจะเป็นเราคนเดียวที่ตีตัวเขาหา
เรานึกถึงคนอื่นก่อนเสมอ แต่เรารู้สึกเหมือนเป็นคนสุดท้ายที่นึกถึง
พอเราหยุดเข้าหา กลายเป็นทุกคนหายไปหมดเลยจริงๆ
แม้แต่ถามว่าเป็นไงบ้างก็ยังไม่มี
จนตอนนี้เรารู้สึกตัวเองไร้ค่ามากๆ ทำงานไปเพื่ออะไร
มีเงินไปเพื่ออะไร สุดท้ายก็เหมือนตัวคนเดียว(+1ตัว)อยู่ดี
มีคนเคยบอกว่า มีคนลำบากกว่าแกตั้งเยอะ
ก็ใช่นะ มันก็มีจริงๆ แต่ทำไมเราถึงไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาเลย T T
พิมพ์ไปพิมพ์มาก็ยาวเหมือนกันแฮะ เฮ่อออ
เราอยากระบายมากๆเลยค่ะ
ถ้าเห็นว่ามันเป็นความคิดที่โง่จะด่าก็เราได้
เราพร้อมรับฟังความคิดเห็นค่ะ
เรารู้สึกว่าถ้าลำบากแต่มีคนที่คอยให้ระบายหรือคนที่เข้าใจเราอยู่ข้างๆ
มันยังจะดีกว่าเราตอนนี้ที่แม้แต่คนที่จะระบายให้ฟังอย่างสบายใจยังไม่มี T T
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายค่ะ
เคยน้อยใจตัวเองที่ทำอะไรได้ด้วยตัวเอง..กันไหมคะ??
ที่ตอนนี้ทำงานไปด้วยและเรียนต่อไปด้วย และมีหมา 1 ตัว
ฐานะเราไม่ได้รวย แต่ก็ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเงิน
นอกจากงานประจำแล้ว เราก็ทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆนิดหน่อย
รายได้กลางๆ
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราทำทุกอย่าง และแก้ปัญหาด้วยตัวเองคนเดียว
ทุกคนมักจะคิดว่าเราเก่งทำอะไรด้วยตัวเองได้เสมอ
แต่จริงๆมันไม่ใช่แบบนั้น
พอเราไปหาเพื่อนอยากจะปรึกษา หรือ อยากระบาย
แค่เกริ่นก็กลายเป็นเขาที่ตัดบทเราไปเป็นเรื่องของตัวเขาเอง
เราก็รู้ว่าทุกคนก็มีปัญหาของตัวเองแต่ต่างกันตรงที่
อย่างน้อยเขาก็มีแฟน หรือมีคนที่ช่วยกันทำกิจการของเขา
แต่เราไม่มี เราก็มีแค่พวกเขา แต่ก็ดูไม่อยากจะรับฟังเท่าไหร่
หรือแค่ฟังผ่านๆ
พอเราระบายความรู้สึกออกไปตรงๆว่าเราเหนื่อยมากเลย เราเหงามากเลย
เราแทบร้องไห้ทุกวันเลย บางทีก็จะโดนพูดสวนกลับมาประมาณว่า
"อย่างแกเนี่ยนะ ไม่มีความสุข บลาๆๆๆ"
ซึ่งจริงๆเราไม่ได้มีความสุขเลย ทำงานเสร็จ กลับบ้าน อยู่กับหมา เหงามากๆ
พอโดนบ่อยๆมันก็กลายเป็นตอนนี้เราไม่กล้าระบายกับใครแล้ว
เวลาเจอหน้าเพื่อนก็ได้แต่ทำหน้ายิ้ม แต่ข้างในนี่เหนื่อยมากๆ
เพราะคนเรามักมองปัญหาของคนอื่นเล็กนิดเดียวเสมอ
เราเลยไม่กล้าเล่า กลัวโดนว่ากลับมาอีก
เราพยายามยามหาความสุขใส่ตัว ดูหนัง ฟังเพลง เที่ยว
แต่สุดท้ายก็คือทำคนเดียวอยู่ดี ก็สนุกนะแต่ลึกๆก็เหงา
ก็ยิ้มได้ หัวเราะได้บ้าง แต่ลึกๆตรงหน้าอกเหมือนมีรูโบ๋ๆ
คิดเสมอ 'ถ้ามีคนที่ยิ้มไปพร้อมกับเราด้วยก็คงจะดีสิ'
เราก็อยากมีแฟนหรือคู่ชีวิตมาให้คำปรึกษา ระบาย หรือคุยกันเหมือนกัน
แต่มันก็ไม่มี (หรือเพราะวันๆไม่ค่อยได้เจอหน้าใครเท่าไหร่ด้วยล่ะมั๊ง)
เวลาที่เห็นคนอื่นอัพรูปกันสนุกสนานก็รู้สึกอิจฉานะ
เราก็พยายามเข้าหาคนอื่น แต่ดูเหมือนจะเป็นเราคนเดียวที่ตีตัวเขาหา
เรานึกถึงคนอื่นก่อนเสมอ แต่เรารู้สึกเหมือนเป็นคนสุดท้ายที่นึกถึง
พอเราหยุดเข้าหา กลายเป็นทุกคนหายไปหมดเลยจริงๆ
แม้แต่ถามว่าเป็นไงบ้างก็ยังไม่มี
จนตอนนี้เรารู้สึกตัวเองไร้ค่ามากๆ ทำงานไปเพื่ออะไร
มีเงินไปเพื่ออะไร สุดท้ายก็เหมือนตัวคนเดียว(+1ตัว)อยู่ดี
มีคนเคยบอกว่า มีคนลำบากกว่าแกตั้งเยอะ
ก็ใช่นะ มันก็มีจริงๆ แต่ทำไมเราถึงไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาเลย T T
พิมพ์ไปพิมพ์มาก็ยาวเหมือนกันแฮะ เฮ่อออ
เราอยากระบายมากๆเลยค่ะ
ถ้าเห็นว่ามันเป็นความคิดที่โง่จะด่าก็เราได้
เราพร้อมรับฟังความคิดเห็นค่ะ
เรารู้สึกว่าถ้าลำบากแต่มีคนที่คอยให้ระบายหรือคนที่เข้าใจเราอยู่ข้างๆ
มันยังจะดีกว่าเราตอนนี้ที่แม้แต่คนที่จะระบายให้ฟังอย่างสบายใจยังไม่มี T T
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายค่ะ