ออกจะแนวระบายนะคะ (นิ้ดนึงง)
เรามียายอายุ ประมาณ 70 กว่าๆ จากที่เราสังเกต
ยายเราจะชอบย้อนนึกถึงอดีต แล้วก็ชอบเล่าให้ฟัง บางทีก็ดูเหม่อๆเหงาๆ รวมถึงหูตึงด้วย

เราชอบหงุดหงิดยายเรา เวลาทำอะไรชักช้า (ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นเรื่องปกติของคนสูงอายุ วันนึงเราก็จะยืดยาดเหมือนยายนี่แหละ)
หรือบางทียายนั่งจ้องหน้าเรา เราก็จะบอก “มองอะไรยาย” ยายเราก็จะบอก “ก็อยากมองหลาน” ประมาณนี้ (ดูเหมือนอคติกะยายเนอะ ไม่ดีเลย)
 
เเล้วเราก็ชอบเก็บมาคิดว่าทำไม่ดีกับยาย ยายรักเรามาก แค่เรานั่งคุยกับเขาเขาก็ยิ้มออกมาได้ง่ายๆแล้ว กลัววันนึงยายไม่อยู่จะเสียใจทีหลัง แล้วก็น้ำตาไหลพรากๆ เป็นแบบนี้บ่อยๆ แล้วก็ตั้งใจว่า พรุ่งนี้จะเล่นกับยาย จะนั่งคุยกับยายไม่ให้ยายเหงา แต่บางทีก็เผลอหงุดหงิดใส่ 

ไม่เว้นแม้แต่ยาย หมาเราก็หงุดหงิด มันชอบมาเลียแข้งเลียขา เราก็ไล่มันตะคอกมันให้ไปไกลๆ พอมานั่งคิด หมามันก็มีแค่เราคนเดียวในโลกของมัน มันก็อยากเล่นด้วย เอาอีก น้ำตาไหลอีก แล้วก็ตั้งใจจะไม่ไล่มันอีก แต่ก็อดรำคาญไม่ได้ เห้อชีวิต

เราแค่อยากให้ยายเรามีความสุข เราไม่อยากเห็นยายเหงา อยากให้หมาสนุกแบบที่เราไม่รำคาญ แต่บางทีก็ทำไม่ได้
เรามีอาการอะไรไหมเนี่ย หรือแค่เซนซิทีฟมากไป