สวัสดีค่ะ ขอบอกก่อนเลยว่าเป็นกระทู้ที่ค่อนข้างยาวนะค่ะและก็เป็นกระทู้แรกที่เขียนเลยค่ะ กระทู้นี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการแอบชอบคนๆนึงมา 3 ปีแล้วค่ะ อยากเล่าประสบการณ์ความรักให้ทุกคนฟังจึงมาตั้งกระทู้ค่ะ 😁 อีกข้อสำคัญของกระทู้นี้คือ เขียนความจริงทุกบรรทัดนะค่ะ เพราะฉะนั้นจะทุกข์จะสุขแลดูเวอร์ก็คือเรื่องจริงนะค่ะ ฮ่าๆ มีหยาบบ้างขออภัยด้วยค่ะ
เริ่มเลยค่ะ คือเราเข้าเรียนที่รร.แห่งหนึ่งชื่อดังย่านฝั่งธน ตั้งแต่ม.1 พอเราเข้าเรียนเราก็เรียนไปวันๆ แต่พอมาวันหนึ่งเพื่อนเรามันเริ่มส่องรุ่นพี่หรือคนอื่นไปทั่วและก็ตั้งโค้ดเนมให้ชาวบ้านไปทั่ว แต่มีโค้ดนึงที่เราสนใจคือ "ป๊ะป๋า" เราเลยถามว่าใครเพื่อนมันก็เลยชี้ให้ดู คือตอนนั้นก็คิดว่านางเฉยๆนะค่ะไม่ได้ชอบอะไรพิเศษแค่นางน่ารักดี เพื่อนเราก็ชอบนางเราเลยไม่สนใจไรมาก แต่พอผ่านมาสักเดือนสองเดือนที่เข้าเรียนที่นี้ เพื่อนห้องเรามันสนิทกับป๊ะป๋าค่ะ นางเลยมาที่ห้องเราบ่อยๆ เราเริ่มเห็นนางบ่อยขึ้นๆจนได้รู้ว่านางชื่อ"เอิร์ท" (นามสมมติ) เพื่อนเราตอนนี้ก็ไม่ได้ชอบนางล่ะค่ะ เพราะนางเข้าถึงยาก แล้วเราเคยมีโอกาสคุยกับนางครั้งนึงตอนนั้นเราเอาสรุปสอบไปให้เพื่อน ผช. ในห้องแล้วนางอยู่ด้วยเราก็แบบไม่อะไรมากแต่ปลื้มๆ นางถามว่า "ยูตอนนี้กี่โมงแล้ว" (นามสมมติเราเอง) เราก็แบบอึ้งเลยเสียงนางแบบหล่อสาสสส เราก็ตอบแบบตะกุกตะกักไปแล้วรีบหนีออกมาเลยตอนนั้นคือเขินที่นางเรียกชื่อ พอมานั่งคิด..เฮ้ย! รู้จักชื่อได้ไงว่ะ? เราเลยนึกได้ว่าก่อนหน้านี้เราก่อวีรกรรมไว้ คือรร.เราอ่ะ จะมีจัดงานประจำรร. แล้ววันจัดงานอ่ะเราเอาโน้ตบุ๊คมารร. แล้วก็ให้เพื่อนๆเล่นส่วนเราก็ไปช่วยเพื่อนอีกกลุ่มขายของที่ซุ้ม พอกลับมาที่ห้องก็เห็นเพื่อนมันเฮฮากันใหญ่ เลยเข้าไปดูพวกมันเปิดคลิปโป๊ในโน้ตบุ๊คดูกัน =_= พอพวกมันเห็นเราก็แซวกันใหญ่จากวันนั้นเราก็ได้ฉายาอีหื่น วันนั้นนางคงอยู่ด้วยเลยรู้จักชื่อเรา ความทรงจำตอนม.1อีกอย่างที่จำได้เกี่ยวกับนางก็คือ เพื่อนในห้องเรามันชวนเล่นซ้อนแอบค่ะ แล้วบริเวณห้องเรียนมันเป็นพวกต้นไม้อะไรเยอะแยะแอบสบาย เราก็เล่นด้วยและนางก็เล่นค่ะ เราปลื้มนางแล้วนะตอนนี้อ่ะเพราะเสียงของนางเลยฮ่าๆ นี่คือความทรงจำตอนม.1 เพราะว่าเราคุยกับเพื่อนคนนึงอยู่แล้วแค่ปลื้มนางเฉยๆเลยไม่ได้วุ่นวายกับชีวิตนางมาก พอมาม.2 เราไม่ได้คุยกับเพื่อนคนนั้นแล้วก็เปล่าเปลี่ยวหัวใจมากค่ะ เลยหาคนส่องยึดเหนี่ยวจิตใจ ตอนนั้นเราค่อนข้างอ้วนเลยตั้งใจกะเพื่อนว่าจะลดหุ่นและขอใช้หน้าหล่อๆของนางมาเป็นแรงบันดาลใจหน่อย เราก็เริ่มส่องนางค่ะคือเราเป็นพวกประเภทที่ไม่กล้าเข้าใกล้คนที่ชอบ ไม่กล้าสบตาเพราะเป็นคนที่เก็บอาการไม่เก่งมากๆค่ะ หน้าแดงง่ายมากด้วยเราเลยได้แต่ส่องนางอยู่ไกลๆ(นางมีแฟนแล้วอยู่รร.อื่น) เจอบ้างไม่เจอบ้างเป็นบางวันเราก็ไม่ซีเรียสเพราะคิดแค่ว่าเราชอบนางเพราะหล่อเพราะต้องการลดหุ่นเฉยๆเราไม่เคยคุยไม่เคยแสดงตัวเลย แต่ก็แบบอย่างน้อยเจอวันละครั้งก็ยังดีทีนี้รร. เรามีเข้าค่ายค่ะ เป็นค่ายที่จัดขึ้นโดยที่ให้ทุกรร. ในเครือมารวมตัวกัน มีทั้งหมด 11 รร. (รู้แล้วมั้งรร.อะไร555) แต่ละวันในค่ายก็จะมีเข้าฐานให้ทุกรร. เข้าฐานปนๆกันไป เราอยู่คนละกลุ่มกะนางค่ะ เลยส่องได้แค่เฉพาะตอนรวมตัว (ตอนนี้นางโสดแล้วนะค่ะ พึ่งเลิกกะแฟน) พอถึงตอนเย็นของวันนึงมันเป็นวันที่ทั้ง 11 รร. จะต้องรวมตัวกันในคืนนี้ค่ะ แล้วพี่เลี้ยงก็ให้เดินเป็นแถวชาย-หญิงคู่กันไปให้ถึงสถานที่จัดงาน ตอนเดินเป็นแถวเขาจะจัดรวมๆกันไป เราบังเอิญได้เดินคู่กะนางค่ะ >< ตอนนี้เราชอบนางมากนะเพราะนางหล่อ นางก็เดินเป็นแถวมีหันมามองเรานิดนึงคือคงคิดว่าอีนี่เป็นอะไรบิดทำไมฮ่าๆ แล้วนางก็พูดกับเพื่อนนางว่า "เห้ย! แล้วเด็ก...กูไปไหนว่ะ" (ชื่อรร.) เราได้ยินแล้วก็เบ๊ะปากมองบนเลยค่ะ หมั่นไส้มากอยากเห็นหน้า-- แต่เราก็คิดว่านางคงชอบเล่นๆถูกใจแป๊บๆ เพราะเพื่อนเราบอกว่าดูแล้วนางน่าจะเจ้าชู้ แต่ว่านางเป็นคนไม่ค่อยโพสต์เฟสค่ะแต่นี่ถึงขั้นลงรูปคู่ที่ทำกิจกรรมฐานร่วมกันเลยนะ แค่มีสติ๊กเกอร์โง่ๆปิดหน้าเท่านั้นแหละ อีเอิร์ทจะปิดทำไมค่ะเรื่องแค่นี้สืบได้อยู่แล้ว =_= แล้วเราก็ได้เฟสผู้หญิงคนนั้นมาค่ะสมมติว่าชื่อครีม เราก็แอดนางไปจะส่องไงส่วนเอิร์ทเราเป็นเฟรนกะนางในเฟสอยู่แล้ว(แอดไปสองรอบ) พอครีมรับแอดเราก็ไปส่อง จากนั้นเราก็ส่องเอิร์ทวนไปแบบว่านางฝึกเล่นกีต้าเพื่อครีมค่ะ ทั้งๆที่อยู่กันคนละรร. แต่เหมือนนางจะชอบครีมแบบจริงจังมาก นางโพสต์เฟสถึงครีมเพ้อเจ้อบ้าง ตัดพ้อบ้างทั้งๆที่นางไม่ค่อยได้โพสต์ส่วนแฟนเก่านางตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกันไป คือตัวเราก็รู้นะว่าจะน้อยใจอะไรนางได้ไม่เคยคุยกันไม่เคยอยู่ในสายตาสักหน่อย ถึงแม้เราจะเดินผ่านโรงอาหารตอนเย็นทุกวันไปดูนางเล่นไพ่กะเพื่อน แต่ก็แค่แป๊บๆเรามันอ้วนไม่สวยด้วย ส่วนแฟนเก่านางกับครีมที่นางชอบเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก เราเป็นผู้หญิงยังชอบนางเลยออกแนวหมวยขาวทั้งคู่ พอมาม.3 ช่วงที่อะไรๆเริ่มเปลี่ยนแปลง เราเปิดเรียนม.3 มา 1 อาทิตย์แล้วก็ดัดฟันค่ะ ขอเล่าเรื่องของตนเองนิดนึงนะค่ะ คือเราไม่ใช่คนดังของรร. อยู่แล้วค่ะ แถมคบกับเพื่อนที่เป็นเด็กเรียนด้วยแต่ในกลุ่มก็มีเรากับเพื่อนสนิทอีกคน(แซนนามสมมติ) ที่ค่อนข้างเกเรหน่อยๆ เราเคยมีเรื่องกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งด้วยเหตุผลบางอย่างค่ะทำให้กลุ่มเราไม่ค่อยมีเพื่อน จริงๆแล้วตัวเราเองค่ะที่เหมือนจะโดนแบรนหนักสุดเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ม.2 แล้วค่ะ พอขึ้นม.3 ก็ยังเป็นแบบนั้น 😂 พออยู่ม.3 อะไรๆเริ่มเปลี่ยนแปลงทั้งความรู้สึกทั้งคนรอบข้าง ช่วงเปิดเทอมม.3 เทอมแรกก่อนนะค่ะ เราก็ส่องคนที่ชอบตามปกติแต่แบบว่าส่องมากกว่าเก่านิดหน่อยค่ะ จากปกติเห็นบ้างไม่เห็นบ้างจนตอนนี้อย่างน้อยต้องวันละครั้งเลยค่ะเราชอบวิชาลูกเสื้อสุดเพราะแถวที่เรานั่งมันส่องนางชัดและสะดวกมากเรามองนางประจำมีบางครั้งที่เหมือนนางจะรู้ตัวและก็มองตอบ เพราะเริ่มชอบนางมากขึ้นไม่ได้ชอบเพราะนางหล่ออย่างเดียวมั้งค่ะ มันมีอะไรหลายๆอย่างมากกว่านั้นแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่า เพราะอะไร ทั้งๆที่ไม่เคยคุยกันจริงจัง ไม่เคยเข้าใกล้จังๆ ไม่เคยได้ยินแม้แต่เสียงในปัจจุบันของนาง หลายคนคงคิดว่าเราชอบไปงั้นเราเองก็คิดงั้นค่ะแต่ก็แค่ช่วงเทอม1 ความคิดมันเปลี่ยนไปตอนที่เราเข้าค่ายก่อนปิดเทอม1 ค่ะ คืองี้ค่ะวันนั้นเป็นวันศุกร์วันสอบวันสุดท้ายพอเรากับเพื่อนสอบเสร็จก็ไปเดินที่ห้างชื่อดังย่านพระราม2 ค่ะ เรากับเพื่อนไปกินขนมกันถ่ายรูปช็อปปิ้งทั่วๆไป แต่ความอังเบิญและจุดเปลี่ยนมันคือวันนี้นี่เอง! เราลงบันไดเลื่อนมาเพื่อนมันพูดว่า "ยูดูดิเห็นป๊ะป๋าด้วย" เราก็รีบหันไปมองด้านล่างที่เรากำลังลงไปมีการจัดซุ้มขายเสื้อผ้าแบรนด์ดังค่ะ เราเห็นนางกับเพื่อนนาง 2 คนยืนดูเสื้ออยู่นางกับเพื่อนคนหนึ่งหันหลังให้เราแต่อีกคนอยู่ฝั่งตรงข้ามของราวเสื้อผ้าเรารีบหันไปบอกเพื่อนว่า"ถ่ายรูปดิๆๆ" แต่มือก็ชี้ไปทางที่นางยืนอยู่ เพื่อนเราก็บอก"จริงอ่อ"คือมันพูดเล่นๆค่ะแต่นางยืนอยู่จริงๆ แต่ที่เด็ดกว่านั้นคือเหมือนเพื่อนนางที่หันหน้ามาทางนี้อยู่แล้วจะเห็นค่ะ เพราะเราสบตากับเพื่อนนางคนนั้น เราเลยทำเป็นยืนตัวตรง บันไดเลื่อนลงมาชั้นล่างแล้วเราก็รีบเดินหนีไปเลย พอวันต่อมาวันเสาร์ค่ะเราต้องไปเข้าค่ายเสาร์อาทิตย์ เราก็แบกกระเป๋าเตรียมขึ้นรถไปค่าย พอถึงค่ายเราก็ไปร่วมกิจกรรมปกติแต่ความไม่ปกติก็คือเหมือนจะรู้สึกไปเองว่าบางครั้งตกเป็นเป้าสายตาของกลุ่มเพื่อนนางคือเราก็ร่วมกิจกรรมไปเว้ยแต่ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็เห็นนาง ตอนกินข้าวก็ได้นั่งโต๊ะใกล้ๆนางทุกมื้อ เราเห็นนางตลอดอ่ะจากปกติเห็นบ้างไม่เห็นบ้างหรือเห็นวันละครั้งแต่มาค่ายนี้เห็นนางตลอดเวลาเราเลยรู้สึกว่าค่ายนี้เป็นค่ายที่ดีมุมดีมากด้วย >\\< พอช่วงคืนวันเสาร์นั้น ก็มีกิจกรรมเป็นกิจกรรมที่ต้องไปเป็นทีมเดินเข้าเดินออกหอประชุม ทุกคนก็วิ่งกันพัลวันเราสวนกะนางบ่อยมากเลย ลืมบอก! ชุดนอนนางหล่อลากกระชากไส้สุดๆ วันต่อมาวันสุดท้ายของค่ายค่ะ ตื่นเช้ามาเราก็มาทานข้าวเช้าที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้เราไม่เห็นนางเลยตั้งแต่เช้าจนถึงตอนจะเริ่มกิจกรรม เราคิดว่าเพราะว่าเมื่อวานเราได้อะไรเยอะแยะมากมายวันนี้เลยจะไม่ได้อะไรซะอีกคือสำหรับเรามันยิ่งใหญ่มากเว้ย การได้เห็นนางแบบนี้ แต่วันนี้คือวันที่สุดยอดมาก! ตอนเช้าไม่เห็นแต่ตอนเที่ยงค่ะเขาปล่อยให้ไปกินข้าวเป็นแถวๆแถวเราปล่อยเกือบๆสุดท้ายแต่แถวนางแถวสุดท้ายเลยค่ะ เราออกมาจากหอประชุมก่อนแต่ต้องไปยืนรอเพื่อนเข้าห้องน้ำเลยกลายเป็นว่าเป็นกลุ่มสุดท้ายเราเดินตามหลังกลุ่มนางค่ะ เราเดินนำเพื่อนริมฝั่งซ้ายมือสุดค่ะมีเพื่อนอีกสองคนเดินข้างๆที่เหลือตามหลัง ส่วนเพื่อนนางเดินนำหน้านางนางเดินอยู่หลังสุดฝั่งขวา เราเดินตามก็คุยกับเพื่อนไปด้วยที่นี่เราแอบเงยหน้าไปมองนาง นางหันกลับมามองหน้าเราเว้ยแบบมองกันพอดีนางยิ้มละลายโลกใส่เราแล้วนางหันหน้ากลับไปก่อนจะเดินย้ายจากฝั่งขวามาฝั่งซ้าย(ข้างหน้าเรา) >\\\< กรี๊ดดด คือเราก็คิดว่าเราคงมโนหันหน้าไปหาเพื่อนข้างหลังพวกมันก็พยักหน้า ประมาณว่าไม่ได้มโนเขามองจริงๆ พอจะขึ้นบันไดเข้าไปในข้างในโรงอาหารเราก็ยังเขินอยู่สดๆร้อนๆเลยได้แต่เดินก้มหน้าก้มตา ทีนี้ในโรงอาหารค่ะมันมี 3 จุดที่รับอาหารได้เราก็เดินมากับแซนเพื่อนสนิทต่อแถวอยู่มันเป็นแถวคู่ค่ะสองแถว 1 จุดแซนต่อหลังเรา ทีนี้นางค่ะเดินมาเข้าแถวข้างๆคู่กันเลย เราเห็นนางเราก็ตกใจอ่ะรีบดึงมือแซนออกจากแถวพาไปหาโต๊ะนั่งเลย คือข้าวก็ยังไม่ได้ค่ะฮ่าๆ มันเป็นอาหารแบบบุฟเฟ่ต์แล้วนางอยู่ข้างๆใครจะไปกล้าตักว่ะปกตินี่ตักซะล้นจานเลย พอเพื่อนคนอื่นๆเรามานั่ง(กินข้าวกันหมดยกเว้นเรา)เราก็ถามเพื่อความแน่ใจว่าตอนเดินมานางหันมายิ้มให้กูจริงๆใช่ป่ะ เพื่อนก็บอกว่าแน่นอนแล้วตอนขึ้นบันได้อ่ะมัวแต่ก้มหน้านางหันมามองด้วย เราได้ยินแล้วลอยเลย >< พอกินข้าวเสร็จเราก็เดินยิ้มเลยค่ะ ฟินจัด พาเพื่อนไปเข้าห้องน้ำ เราบอกเพื่อนว่าเดี๋ยวไปรอข้างนอกนะพอเราออกมาจากห้องน้ำ เราเห็นเพื่อนนางคนนึงเลี้ยวมาด้วยความเซ้นส์แรงเรารีบหันตัวกลับเข้าห้องน้ำหญิงเลย เราเดาถูกนางเดินตามมาจริงๆนางเลี้ยวไปทางห้องน้ำชายไม่เห็นเรา แต่อีเพื่อนนางอีกคนโรคจิตแน่ๆ =_= หันมาทางห้องน้ำหญิงแล้วก็เห็นเรามันตะโกนว่า"เห้ยไอเอิร์ท เข้าผิดป่าวเขารออยู่ห้องน้ำหญิงเว้ย" เรานี่แบบห้ะ? อะไรนะ? บอกนางว่าตรูรออยู่ในห้องน้ำหญิงแปลว่ารู้ว่าตรูชอบน่ะสิ!?! ตกใจมากมายค่ะเรารีบพาเพื่อนไปหาที่นั่งเงียบๆคุยเลยล่ะ เพราะเราเริ่มรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ถ้าเพื่อนนางพูดแบบนี้แปลว่านางก็ต้องรู้แน่นอน ส่วนเหตุผลที่นางรู้ก็ง่ายๆค่ะ เราส่องนางมานานหลายครั้งที่มีสบตากันบวกกับที่ชี้นางที่ห้างวันนั้นเพื่อนนางต้องบอกนางแน่ เราอยากให้นางรู้นะแต่อีกใจก็ไม่อยากให้รู้อ่ะ พอถึงเวลาเข้าร่วมกิจกรรมเราก็ค่อยเข้าไปตอนนั้นเพราะไม่กล้าเจอหน้านาง เราไปนั่งที่เดิมค่ะ เห็นนางยืนเล่นกับเพื่อนอยู่ตรงใกล้ๆเวที พอเรานั่งปุ๊บนางก็เดินมาค่ะคงจะมานั่งที่ตัวเองแต่พื้นที่เยอะแยะนางก็มาเดินผ่านแถวเราคือใกล้มาก เราก็ทำเป็นร้องเพลงแต่จริงๆเขินมากใจเต้นแรงสุดๆเราไม่ได้ยิ้มไม่ดี๊ด๊าอะไรเลยนะแต่หน้าเราร้อนมาก เพื่อนบอกว่าถึงไม่ดี๊ด๊ากูก็ดูออก เพราะหน้าเราแดงมากกก มากจริงๆคือไม่ใช่แก้มแดงเว้ยแดงตั้งแต่หน้ามาหูมาคอถึงแขนเลยคือแดงจริงๆเว้ย ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงแดงขนาดนี้ พอทำกิจกรรมเสร็จถึงเวลากลับบ้านเอากระเป๋าขึ้นรถบัสที่นั่งเราอยู่กลางๆรถ แต่เรามานั่งหน้าสุดเพื่อส่องนางพอนางเดินมาเอากระเป๋าเก็บ(รถนางอยู่ข้างหน้าพอดี)นางก็ทำหน้านิ่งๆหันมามองบนรถ เราเอามือสองข้างเท้าคางไว้อยู่แล้วนางหันมาเราก็เลยยิ้มมม แล้วเราก็รีบลุกไปนั่งที่เดิมเพื่อนเรามันเดินมาถามว่า"ยิ้มให้ใครว่ะ" เราก็งงยิ้มอะไรว่ะถ้ายิ้มก็มีแต่เมื้อกี้ที่ส่องอ่ะเลยถามว่า"ยิ้มตอนไหนว่ะ" เพื่อนก็ตอบว่า"กูเดินมาจะเก็บกระเป๋าเห็นนั่งข้างหน้ายิ้มซะหวานเลยนะ" ณ จุดๆนั้นไม่รู้จะดีใจหรืออายดี คือเราคิดว่าเป็นกระจกติดฟิล์มเว้ยไปส่องนางแล้วยิ้มให้นางคงไม่เห็น T^T แต่เห็นแน่ๆเพราะสบตากันนึกว่าคิดไปเองนะเนี่ยยย
#เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ