ถ้าการเข้าวัดเพื่อฝึกจิต แล้วทำให้สุขภาพทางใจดีขึ้น ผมจะเปรียบเทียบกับวิธีการทำให้สุขภาพกายดีแบบนี้
สายหลวงปู่มั่น : เน้นภาคปฏิบัติฝึกสมาธิ --> สุขภาพกายจะดีได้ต้องแข็งแรงด้วยการเข้าฟิตเนต ต้องฝึกฝน อดทน และมีวินัยสูง
ท่านพุทธทาส : เน้นเผยแผ่คำสอน หลักคิด ทำจิตให้ว่าง ไม่ยึดติด --> สุขภาพกายจะดี ต้องกินมังสวิรัติ ไม่ยึดติดกับรสชาติอร่อย แต่ดีกับสุขภาพ ไม่เบียดเบียนชีวิตสัตว์ แต่ต้องไปหากินเอง ทางวัดไม่มีขาย
ธรรมกาย : สั่งสมบุญ ขึ้นสวรรค์ --> สุขภาพกายจะดี ต้องกินอาหารเสริม มีสารโน่น นี่ นั่น มากมาย หน้าตาสีสัน สวยงาม รสชาติอร่อย แล้วบอกว่าดีต่อสุขภาพ แต่ต้องซื้อกับทางวัด มีการจัดสถานที่ตกแต่งสวยงาม
*** แบบไหนจะถูกจริตกับคนส่วนใหญ่มากกว่ากัน เห็น ๆ กันอยู่แล้ว
การฝึกจิต ทำสมาธิ เจริญภาวนา (สายหลวงปู่มั่น/ท่านพุทธทาส/ธรรมกาย) ขอเทียบเคียงในทางโลกแบบนี้พอจะใกล้เคียงไหมครับ
สายหลวงปู่มั่น : เน้นภาคปฏิบัติฝึกสมาธิ --> สุขภาพกายจะดีได้ต้องแข็งแรงด้วยการเข้าฟิตเนต ต้องฝึกฝน อดทน และมีวินัยสูง
ท่านพุทธทาส : เน้นเผยแผ่คำสอน หลักคิด ทำจิตให้ว่าง ไม่ยึดติด --> สุขภาพกายจะดี ต้องกินมังสวิรัติ ไม่ยึดติดกับรสชาติอร่อย แต่ดีกับสุขภาพ ไม่เบียดเบียนชีวิตสัตว์ แต่ต้องไปหากินเอง ทางวัดไม่มีขาย
ธรรมกาย : สั่งสมบุญ ขึ้นสวรรค์ --> สุขภาพกายจะดี ต้องกินอาหารเสริม มีสารโน่น นี่ นั่น มากมาย หน้าตาสีสัน สวยงาม รสชาติอร่อย แล้วบอกว่าดีต่อสุขภาพ แต่ต้องซื้อกับทางวัด มีการจัดสถานที่ตกแต่งสวยงาม
*** แบบไหนจะถูกจริตกับคนส่วนใหญ่มากกว่ากัน เห็น ๆ กันอยู่แล้ว