ฉันผิดเองที่หลงเธอและเพ้อหา
ทุกเวลาเฝ้าคิดถึงเธอไม่หาย
มีเพียงเธอทั้งหัวใจและร่างกาย
ยังไม่วายห่วงหาเวลาวัน

ฉันผิดเองที่รักเธอเสมอแม้
เธอไม่แลยังคงรักประจักษ์ฝัน
ทุกยามหลับยามตื่นฝืนทุกวัน
ยังรักมั่นไม่เสื่อมคลายไม่หน่ายเลย

ฉันผิดเองที่ไม่เคยบอกว่ารัก
เพียงตระหนักอยู่ในใจไม่เฉลย
ใครจะกล้าบอกไปใครกล้าเปรย
เพียงเพราะความคุ้นเคยเลยห่างกัน

ฉันผิดเองที่รักษาคำว่า "เพื่อน"
มันย้ำเตือนว่า "เพื่อนนะ" อย่าเหหัน
เดี๋ยวจะกลายเป็นคนไม่รู้จักกัน
ถ้าเธอนั้นคิดต่างคงห่างไกล

ฉันผิดเองที่ทำได้แค่แอบรัก
ไม่ตระหนักเลยสักคราจนพร่าไหว
ไม่เคยรู้ว่าเธอเองก็มีใจ
ไม่เคยให้ความสำคัญสังเกตเธอ

ฉันผิดเองปล่อยเวลาจนมันสาย
ฝนโปรยปรายแต่หัวใจเฝ้าใฝ่เพ้อ
ทั้งชีวิตเกิดมาเพื่อรักเธอ
แม้จะเก้อไขว่คว้าอยู่ข้างเดียว

ฉันผิดเองที่ปล่อยเธอไปไกลจากฉัน
เราห่างกันยากแท้จะแลเหลียว
สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยผิดสักนิดเดียว
ถึงเปล่าเปลี่ยวยังมีเธอในหัวใจ

ฉันผิดเองที่ไม่เคยจะบอกรัก
จึงทุกข์หนักเศร้าแท้เกินแก้ไข
แต่ไม่เคยผิดสักนิดตรงจิตใจ
จะอย่างไรวันนี้ยังมีเธอ

ฉันผิดเองที่ลืมเธอไม่ไ่ด้
ถึงห่างไปใจยังฝังใฝ่เพ้อ
แต่ไม่เคยผิดเลยตอนละเมอ
ที่ยังคงรักเธอทุกลมหายใจ

ฉันผิดเองที่ไม่กล้ากลับไปหา
อีกเวลาผ่านผันเป็นวันใหม่
แต่ไม่เคยผิดเลย ... ไม่ว่าอย่างไร
จะมีเธอในหัวใจไปตลอดกาล

ฉันผิดเองที่ไม่เคยเฉลยสักนิด
ว่าฉันคิดอย่างไรใจขับขาน
แต่ไม่เคยผิดเลยนะดวงมาลย์
ยังเบิกบานเพราะมีเธอในหัวใจ

ฉันผิดเองที่ทิ้งฝันทิ้งคนรัก
ไม่เอ่ยทักไม่ไต่ถามความถึงไหน
แต่ไม่ผิดเลยสักนิดตรงจิตใจ
ที่ยังใฝ่เฝ้าหวังยังรักเธอ

ฉันผิดเองที่เก็บรักนั้นเอาไว้
ไม่เคยเผยความในได้แต่เพ้อ
แต่ไม่เคยผิดเลยตอนละเมอ
ยังมีเธออยู่ท่ามความทรงจำ ...