เครียดค่ะ เราทะเลาะกับแม่อยู่บ่อยครั้งเรืองนี้  
เราเป็นคนชอบเก็บของให้เป็นระเบียบ

งานบ้าน แม่เราส่วนใหญ่จะทำครัว  กับล้างจาน หุงข้าว  ส่วนพวกกวาดบ้านถูบ้าน ขัดห้องน้ำ เราจะทำเอง  

เราพยายามจะช่วยถ้าเราว่าง บางที ใกล้ช่วงสอบ เครียด อ่านหนังสือหนัก  แทบไม่ได้จับงานบ้าน แต่พอช่วงหลังสอบ เราก็จะกลับมาทำเหมือนเดิม

เราไม่ค่อยอยากเข้าครัวเลย เเม่ชอบทำครัวรก ตรงไหนวางได้ก็วาง  อะไรก็้ไม่รู้หมกไว้เต็ม  วันนี้เราเลยเข้าไปจัดเกบกวาด  แต่เพราะมันรก แมลงสาปก็เยอะ  เราไม่ชอบแมลงสาบ เก็บกวาดทีก็ระแวง  แต่ก็พยายาม  ทำตั้งแต่ 9 โมง 10โมง ยันเที่ยงกว่าจะเสร็จแค่ในครัว
-เราอยากจะร้องไห้เก็บกวาดไปก็ระแวงแมลงสาบ
-บางทีรื้อของออกมากก็เจอผงะไปอีก

เคยบอกแม่ดีๆว่า แม่พยายามเก็บให้เป็นระเบียบหน่ออยได้ไหม อะไรไม่ใช้ ก็ทิ้งไปเลยไม่ต้องวางรก  กลับโดนตวาดกลับมาอีก
-ขอแค่เก็บของเป็นระเบียบกลับเข้าที่

เครียดค่ะ คิดเรื่องพวกนี้ทีไรอยากร้องไห้ทุกที  พูดก็ไม่ได้  มีมาให้ทำตลอด  ไม่ใช่ว่าไม่อยากช่วยงานบ้าน  เราทำแน่ แต่อย่างที่บอกบางทีช่วงใกล้สอบ ก็เครียดกับท่องหนังสือมันแทบทั้งวันไม่ได้จับอะไรเลย กว่าจะสอบเสร็จก็ผ่านไปหลายอาทิตย์ พอสอบเสร็จมีเวลาถึงได้มาทำ  

แม่เขาว่า  เขาเหนื่อยบางทีเลยหมกไว้ กว่าจะล้าง  บางทีก็บอกว่า ตอนจะกินจะใช้ค่อยล้าง

ควรจะทำยังไง ในเมื่อพูดอะไรมากไม่ได้พูดไปกลายเป็นทะเลาะกันทุกที  เราเครียดนะคะ รู้สึกเครียดสะสมด้วย เพราะเวลานึกถึงทีไร รู้สึกอยากร้องไห้  
-ควรจะใช้คำพูดยังไงให้เลี่ยงการทะเลาะที่สุด
-หรือว่าไม่ต้องทำอะไร  ทำๆไป
-เราอยากให้บ้านดูสะอาดสะอ้าน ไม่รก  
-ที่ตั้งกระทู้นี้ ไม่ต้องการให้ใครมามองแม่เราในแง่ลบนะคะ  แต่ด้วยนิสัยแม่เราเขาบอกอะไรไม่ค่อยได้ เราไม่รู้จะหาคำตอบหรือควรจะจัดการกับเรื่องนี้แบบไหนดี ที่ไม่ต้องทะเลาะกัน  ( ทะเลากันทีแม่ก็ชอบบอก จะปล่อยให้อยู่กันสองคนพ่อลูกนั้นแหละ )ฮือๆๆ
-หลายต่อหลายครั้งก็รู้สึกท้อใจค่ะ เก็บให้เป็นระเบียบยังไงก็กลับมาเหมือนเดิม