ลมหนาวพัดมาไกวไหวยอดข้าว
ทำผู้คนบ่นหนาวกันยกใหญ่
พอย่างเข้าธันวาครั้งคราใด
ผวยผ้าต้องหาไว้ให้ใกล้กาย

ผ่านสถานที่ใดก็ให้หนาว
หนทางยาวมีบ้างที่บางหาย
เหนือ-อีสาน กลาง-ใต้ก็แผ่วปลาย
มากที่หมายเชื้อเชิญผู้เดินทาง

ให้ไปสูดไอดิน ณ ถิ่นเถื่อน
สัมผัสหยอกหมอกเยือนคราวรุ่งสาง
หรือก่อไฟสุมฟืนช่วยหนาวจาง
เติมช่องว่างชีวาตม์ที่ขาดแคลน

ลมหนาวมาเยี่ยมเยือนเหมือนทุกปี
รำลึกพี่มีฉากเก่าเจ้าหนุนแขน
แต่ปีนี้ดุ่มเดี่ยวทุกแคว้นแดน
พี่เปลี่ยวแสนสุดเหงาเจ้าห่างไกล

เถอะหนาวไหนไม่ร้าวในเท่าใจพี่
ถึงสิ้นหน้าหนาวนี้เพลาไหน
หนาวอกพี่นี้ยังมีตลอดไป
เฝ้ารอเจ้าอุ่นให้ต่อหายหนาว.





ขอบคุณภาพสวย ๆ จากอินเตอร์เน็ต