ขอเป็นกระทู้ระบายความในใจละกันเน๊อะ
เมื่อ 4 ปีที่แล้ว เราจับได้ว่าสามีเมียน้อย เพราะเมียน้อยโทรมาร้องไห้คร่ำครวญให้เราช่วย เพราะว่าอยากเลิกกับสามีเรา แต่สามีเราไม่ยอมเลิก และยังมีการขู่อาฆาตจะฆ่ากันเลยทีเดียว เพราะมีซื้อบ้านซื้อรถให้กัน แล้วประมาณเมียน้อยจะตีจาก ซึ่งตอนนั้นเราได้ตั้งกระทู้ในนี้ และได้กำลังใจจากพี่ๆน้องๆในนี้มากมาย
สรุปเหตุการณ์ ตอนนั้น เราตั้งใจจะเลิกกับสามีแน่ๆ เพราะเสียใจมาก มันเหมือนโดนหักหลัง อยู่มา 19 ปี เชื่อใจมาตลอด แต่สามีไม่ยอมเลิก ร้องห่มร้องไห้สำนึกผึด เราก็เห็นแก่ลูกเลยใจอ่อน ซึ่งก็ได้เลิกกับทางโน้นเรียบร้อย ส่วนเราก็เลยกลายเป็นเพื่อนกับเมียน้อยไปเลยจ้า ทุกวันนี้ก็คุยกันในเฟส ตอนนี้นางสบายละได้สามีเป็นคนญี่ปุ่น
หลังจากนั้น ก็ไม่มีอะไร เนื่องด้วยเศรษฐกิจไม่ดี คงไม่มีเงินไปหาเมียน้อย จนเมื่อ 2 ปีที่แล้วเริ่มมีงาน มีเงิน ปัญหาเดิมก็วนกลับมา เราเริ่มจับได้ว่ามีคุยกับผู้หญิง เช็คจากในไลน์ เบอร์โทร โดยเราได้โทรไปหาผู้หญิงแต่ยังไม่ได้คุยอะไร พอทางโน้นได้ยินเสียงเราฮัลโหล ก็วางสายและบล๊อคเบอร์เราไปเลย
ส่วนเราก็ดำเนินการป่วนต่อไป มีส่งข้อความไปว่า ทำแบบนี้มันนี้มันเป็นบาป แต่เราไม่ได้ถามสามีนะเรื่องผู้หญิง เพราะถ้าถามอะไรไปมันก็โกหกอยู่ดี (เริ่มจับทางได้จากเหตุการณ์ครั้งแรก)
พอเราเริ่มมีข้อมูลมากพอ จึงได้ทำการซักถามถึงเรื่องผู้หญิง และคำตอบที่ได้ ก็เป็นไปตามที่คาดหมาย คือ ไม่ยอมรับ บอกว่า ไม่มีอะไร คุยเล่นไปงั้นแหละ พร้อมกับโวยวาย ทำเป็นโมโห ไม่ให้เรายุ่ง และใส่รหัสล๊อคมือถือไปเลย ซึ่งช่วงนั้นเราก็เสียใจนะ แบบทำไมมันไม่จบเรื่องแบบนี้ซะที เลยตั้งใจว่าคงไม่ไปยุ่งกับเรื่องนี้อีกละ
เราเริ่มเอาใจห่างออกมา อยู่ด้วยกันทุกวันแหละ แต่เราจะคุยหลักๆ เฉพาะเรื่องลูก มันถามอะไรมาก็ตอบไปตามนั้น ใช้ชีวิตตามปกติ ก็รู้สึกดีนะ ไม่ต้องไปสนใจว่ามันจะไปมีผู้หญิงที่ไหนหรือป่าว
เหตุการณ์ล่าสุด เมื่อวานนี้ ผู้หญิงโทรมาบอกว่า "ช่วยบอกสามีพี่ให้เลิกยุ่งกับหนูที หนูเลิกยุ่งกับสามีพี่มาตั้ง 5-6 เดือนแล้ว หนูบล๊อคเบอร์ เขาก็ส่งข้อความไปป่วนเฟสเพื่อนหนู จนหนูทำงานไม่ได้เลย นี่หนูหนีไปอยู่ต่างจังหวัดแล้ว พี่ช่วยหนูด้วยนะ เขาทั้งขู่ ทั้งสาบแช่งหนูสารพัดเลย"
โอ้ว มายก๊อด!!!! นี่มันเดจาวูใช่มั๊ยเนี่ยะ มันเกิดขึ้นอีกแล้วหรอเนี่ยะ ชีวิตช้านนน ทำไมมันหนีไม่พ้นเรื่องนี้ซะที แต่คราวนี้ เรากลับนิ่งมาก ไม่รู้สึกเสียใจ ไม่รู้สึกโมโห มีแต่ความรู้สึกว่า น่าเบื่อมาก จนไม่อยากจะพูดกับสามีเลย
คือ ตอนนี้เราไม่เข้าใจตัวเองว่า ที่เราไม่รู้สึกเสียใจ เป็นเพราะ เราไม่รักสามีแล้ว หรือเป็นเพราะเราชาชินกับเรื่องนี้ไปแล้ว และตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้ ก็ไม่มีน้ำตาซักหยด
สรุป เรื่องน้องนางคนล่าสุด คือ ตอนแรกก็คบกับสามีเรา ต่อมานางแต่งงานแต่มาหลอกเอาเงินสามีเราไปก้อนนึง สามีเรามารู้ทีหลังเลยแค้น เฮ้อ!!! ควรสมน้ำหน้าสามี หรือสมน้ำหน้าตัวเองดีเนี่ยะ
ระบายมาซะยาวเลย ขอบคุณที่รับฟังนะคะ เพราะเรื่องแบบนี้เราไม่เล่าให้ญาติพี่น้องฟัง มีแต่ที่นี่แหละที่เราได้เล่า ได้ระบายออกมา ก็ทำให้สบายใจขึ้น
เมื่อสามีมีเมียน้อย (อีกครั้ง)
เมื่อ 4 ปีที่แล้ว เราจับได้ว่าสามีเมียน้อย เพราะเมียน้อยโทรมาร้องไห้คร่ำครวญให้เราช่วย เพราะว่าอยากเลิกกับสามีเรา แต่สามีเราไม่ยอมเลิก และยังมีการขู่อาฆาตจะฆ่ากันเลยทีเดียว เพราะมีซื้อบ้านซื้อรถให้กัน แล้วประมาณเมียน้อยจะตีจาก ซึ่งตอนนั้นเราได้ตั้งกระทู้ในนี้ และได้กำลังใจจากพี่ๆน้องๆในนี้มากมาย
สรุปเหตุการณ์ ตอนนั้น เราตั้งใจจะเลิกกับสามีแน่ๆ เพราะเสียใจมาก มันเหมือนโดนหักหลัง อยู่มา 19 ปี เชื่อใจมาตลอด แต่สามีไม่ยอมเลิก ร้องห่มร้องไห้สำนึกผึด เราก็เห็นแก่ลูกเลยใจอ่อน ซึ่งก็ได้เลิกกับทางโน้นเรียบร้อย ส่วนเราก็เลยกลายเป็นเพื่อนกับเมียน้อยไปเลยจ้า ทุกวันนี้ก็คุยกันในเฟส ตอนนี้นางสบายละได้สามีเป็นคนญี่ปุ่น
หลังจากนั้น ก็ไม่มีอะไร เนื่องด้วยเศรษฐกิจไม่ดี คงไม่มีเงินไปหาเมียน้อย จนเมื่อ 2 ปีที่แล้วเริ่มมีงาน มีเงิน ปัญหาเดิมก็วนกลับมา เราเริ่มจับได้ว่ามีคุยกับผู้หญิง เช็คจากในไลน์ เบอร์โทร โดยเราได้โทรไปหาผู้หญิงแต่ยังไม่ได้คุยอะไร พอทางโน้นได้ยินเสียงเราฮัลโหล ก็วางสายและบล๊อคเบอร์เราไปเลย
ส่วนเราก็ดำเนินการป่วนต่อไป มีส่งข้อความไปว่า ทำแบบนี้มันนี้มันเป็นบาป แต่เราไม่ได้ถามสามีนะเรื่องผู้หญิง เพราะถ้าถามอะไรไปมันก็โกหกอยู่ดี (เริ่มจับทางได้จากเหตุการณ์ครั้งแรก)
พอเราเริ่มมีข้อมูลมากพอ จึงได้ทำการซักถามถึงเรื่องผู้หญิง และคำตอบที่ได้ ก็เป็นไปตามที่คาดหมาย คือ ไม่ยอมรับ บอกว่า ไม่มีอะไร คุยเล่นไปงั้นแหละ พร้อมกับโวยวาย ทำเป็นโมโห ไม่ให้เรายุ่ง และใส่รหัสล๊อคมือถือไปเลย ซึ่งช่วงนั้นเราก็เสียใจนะ แบบทำไมมันไม่จบเรื่องแบบนี้ซะที เลยตั้งใจว่าคงไม่ไปยุ่งกับเรื่องนี้อีกละ
เราเริ่มเอาใจห่างออกมา อยู่ด้วยกันทุกวันแหละ แต่เราจะคุยหลักๆ เฉพาะเรื่องลูก มันถามอะไรมาก็ตอบไปตามนั้น ใช้ชีวิตตามปกติ ก็รู้สึกดีนะ ไม่ต้องไปสนใจว่ามันจะไปมีผู้หญิงที่ไหนหรือป่าว
เหตุการณ์ล่าสุด เมื่อวานนี้ ผู้หญิงโทรมาบอกว่า "ช่วยบอกสามีพี่ให้เลิกยุ่งกับหนูที หนูเลิกยุ่งกับสามีพี่มาตั้ง 5-6 เดือนแล้ว หนูบล๊อคเบอร์ เขาก็ส่งข้อความไปป่วนเฟสเพื่อนหนู จนหนูทำงานไม่ได้เลย นี่หนูหนีไปอยู่ต่างจังหวัดแล้ว พี่ช่วยหนูด้วยนะ เขาทั้งขู่ ทั้งสาบแช่งหนูสารพัดเลย"
โอ้ว มายก๊อด!!!! นี่มันเดจาวูใช่มั๊ยเนี่ยะ มันเกิดขึ้นอีกแล้วหรอเนี่ยะ ชีวิตช้านนน ทำไมมันหนีไม่พ้นเรื่องนี้ซะที แต่คราวนี้ เรากลับนิ่งมาก ไม่รู้สึกเสียใจ ไม่รู้สึกโมโห มีแต่ความรู้สึกว่า น่าเบื่อมาก จนไม่อยากจะพูดกับสามีเลย
คือ ตอนนี้เราไม่เข้าใจตัวเองว่า ที่เราไม่รู้สึกเสียใจ เป็นเพราะ เราไม่รักสามีแล้ว หรือเป็นเพราะเราชาชินกับเรื่องนี้ไปแล้ว และตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้ ก็ไม่มีน้ำตาซักหยด
สรุป เรื่องน้องนางคนล่าสุด คือ ตอนแรกก็คบกับสามีเรา ต่อมานางแต่งงานแต่มาหลอกเอาเงินสามีเราไปก้อนนึง สามีเรามารู้ทีหลังเลยแค้น เฮ้อ!!! ควรสมน้ำหน้าสามี หรือสมน้ำหน้าตัวเองดีเนี่ยะ
ระบายมาซะยาวเลย ขอบคุณที่รับฟังนะคะ เพราะเรื่องแบบนี้เราไม่เล่าให้ญาติพี่น้องฟัง มีแต่ที่นี่แหละที่เราได้เล่า ได้ระบายออกมา ก็ทำให้สบายใจขึ้น