พวกเขาเคยคิดละอายใจตัวเองกันบ้างไหมคะ

กระทู้สนทนา
แค่สงสัยว่าผู้หญิงคนที่ทำให้ครอบครัวผู้อื่นแตกแยกนี่พวกเขาเคยละอายใจกันบ้างไหม อะไรเป็นเหตุที่ทำให้ผู้หญิงต้องหน้ามืดตามั่วอยากได้ของๆผู้อื่นโดยที่ไม่นึกถึงความถูกต้อง หรือไปแย่งของๆคนอื่นเขามาโดนที่รู้อยู่แก่ใจว่าเขามีครอบครัวแล้ว
          เราบอกก่อนเลยครอบครัวเราต้องแตกแยกเพราะเมียน้อยนั่นแหละ เขารู้อยู่แก่ใจนะว่าพ่อเราก็มีครอบครัวแต่เขาก็ยังอยากจะได้โดยใช้สาระพัดวิธีรวมหัวกับน้องสาวเขาและทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้พ่อเรามา ส่วนพ่อเราหลังจากเลิกรากับแม่เขาก็ปิดบังเราทุกอย่างทำตามทุกอย่างที่แม่เลี้ยงสั่ง หลายๆเหตุการณ์ที่เราโดนเมียน้อยทำไม่ดีกับเราสารพัด เช่น ลับหลังอากับย่าเราก็ใช้จิกเราอย่างกับขี้ข้า ,พอเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเขา แม่เลี้ยงเขาก็เอามือทุบตีและตบเรา ,มีอยู่ครั้งนึงลูกของแม่เลี้ยงเขาหกล้มเอง อีเมียน้อยมันก็ด่าเราแล้วก็ฟ้องพ่อเราจนพ่อตีเราด้วยสายเข็มขัดและด่าเราแรงมากๆ
ครั้งที่3นี้หนักสุด เราอดทนมาหลายครั้งแล้วเพราะไม่อยากอากับพ่อเราต้องทะเลาะกัน แต่วันนั้นอาเราเขาเห็นเราซึมๆร้องไห้บ่อยเพราะปกติเราอยู่กับอาตลอดไม่เคยห่าง อาจึงถามก็เลยต้องเล่าให้เขาฟังว่าเรื่องราวมันเป็นอย่างงี้ๆ อาก็เดือดใหญ่เลย และก็รอให้พ่อกับแม่เลี้ยงเขากลับมาบ้าน ก็รอจนเขาทั้งสองกลับมาอ่าคะ อาเราก็เอาเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมดโยนต่อหน้าพ่อเราเลย แล้วก็ด่าทั้งพ่อทั้งแม่เเลี้ยงเราว่าทำไมถึงมาทำกับเราแบบนี้ และก็ด่าพ่อว่าทำไมถึงไม่ปกป้องเราเลย หลังจากที่พ่อกับอาทะเลาะกันครั้งใหญ่มาก อาเราก็ไล่ทั้งพ่อและแม่เลี้ยงออกไปบอกว่าถ้าทำแบบนี้กับเราก็ออกไปเลย อย่ามาเหยียบบ้านหลังนี้และย้ายของออกไปให้หมดภายในวันนี้ไม่งั้นอาเราจะจุดไฟเผาของแม่เลี้ยงทิ้งทั้งหมด   นี่คือเหตุการณ์ที่ทำให้อาเราไม่ชอบแม่เลี้ยง  พอหลังจากนั้นไม่กี่เดือนพวกเขาก็ย้านกลับมาใหม่เพราะไม่มีที่ไป และแม่เลี้ยงเขาก็พยายามหาเรื่องเราตลอดเลยนะ เอาเราไปนินทาสารพัดว่าเราคงเรียนไม่จนเดี๋ยวก็มีผัวเหมือนคนอื่นๆ ด่าเราหน้าตาขี้เหร่ไม่สวยเท่าลูกสาวเขา  สารพัดเอาเรื่องเรากับอาเราไปนินทา คงสนุกปากมากแน่ๆ จนไม่กี่สัปดาห์มานี้แม่เลี้ยงเขาทะเลาะกับพ่อจนถึงขั้นเลิกราและอีเมียน้อยมันก็ย้ายไปเช่าหอพักหนีพ่อประมาณว่างอนนั่นแหละคะ กะจะให้พ่อไปง้อแต่พ่อเราไปแค่ครั้งเดียวแต่อีกนี่เขาเล่นตัวพ่อเราเลยอยากเลยนักใช่ไหม ก็เลิกกันเลยจริงๆจังๆ ส่วนลูกสาวแม่เลี้ยงอายุประมาณม.ต้นนิสัยเกเรเลยอ่าคะแต่พ่อไม่เอาลูกเมียน้อย และตอนนี้ก็ไม่รู้อยู่กับใครเพราะแม่เลี้ยงเขาสอนไม่ให้ลูกสาวเขามายุ่งกับเราว่าเราเป็นตัวอย่างไม่ดีให้แก่ลูกเขา ตอนนี้หนูรู้เลยนะคะว่าเมียน้อยเขาทุกข์ใจ นรกในใจเลยหล่ะ ผู้คนที่เมียน้อยเขาเคยไปร่วมวงจับกลุ่มนินทาหนูกับอา เขาก็เปลี่ยนมาคุยเรื่องแม่เลี้ยงแทน ลึกๆแล้วหนูรู้สึกซะใจมากๆเลยหนูยอมรับ ความรู้สึกที่เมียน้อยเขาได้รับหนูบอกเลยมันไม่ได้สักครึ่งนึงของที่แม่หนูรู้สึกด้วยซ้ำมันแค่เสี้ยวเล็กที่แม่หนูรู้สึกด้วยซ้ำ ส่วนลูกสาวเขาหรอกตามจริงหนูก็ไม่ได้รังเกียจอะไรน้องหรอกนะถึงจะคนละแม่แต่เขาก็เป็นน้องเหมือนกัน ย่ากับอามักจะสอนให้เป็นพี่น้องก็ต้องรักกัน แต่หนูพยายาหยิบยื่นให้น้องหลายครั้งแล้วแต่เขาไม่ต้องการก็ไม่เป็นไรค่ะ
         ตอนนี้หนูเรียนจนใหล้จบมหาลัยแล้วหากผ่านพ้นซัมเมอร์นี้ไปหนูก็เรียนจบแล้วเลยต้องขอขอบคุณคำพูดดูถูกของแม่เลี้ยงเขามากๆเลยนะ มันเหมือนเป็นแรงผลักดันให้หนูลุกขึ้นสู้ ย่ากับน้าหนูบอกให้คนอื่นเขาเห็นว่าเด็กที่พ่อแม่แตกแยก ก็มีวันได้ดีด้วยตัวเอง และหนูก็ไคว่คว้าได้ด้วยตนเอง
         หนูเลยอยากจะบอกคุณผู้หญิงที่เป็นภรรยาน้อยเขาที่ไปใช้วิธีแย่งเขามาทำให้ครอบครัวมันแตกแยก หนูบอกเลยนะว่าเวรกรรมมันมีจริง มันจะตอกกลับคุณไม่ช้าก็เร็วๆและแรงมากๆจนคุณอาจจะโชคร้ายและเสียใจเหมือนแม่เลี้ยงหนูเลยก็ได้  #ไปก่อนนะคะแค่อยากระบาย
ปลถ้าหากแท็กห้องผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่