เรารู้จักคนคนนึงมาก็ 1 ปี กว่าเเล้ว เจอกันครั้งเเรกแบบบังเอิญพอเราเห็นเขาครั้งเเรกก็รู้สึกชอบเรย พอเราได้รู้จักเขาประมาณ 1 อาทิตย์ก็ตัดสินใจบอกเขาไปตรงๆว่าชอบแต่ตอนนั้นเขาปฏิเสธเราบอกว่าไม่อยากคบเพราะเพื่อนเขาชอบเราอยู่ สุดท้ายเราก็ตัดใจเเต่มันไม่เป็นแบบนั้นเราเจอกันทุกวันคุยกันทุกวันโทรปลุกให้เขาไปโรงเรียนไปดูหนังทำทุกอย่างที่เหมือนเเฟนไปไหนมาไหนด้วยกันจับมือเอาง่ายๆถ้าคนภายนอกมองเราเราสองคนก็เหมือนคู่รักคนนึงเเต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเราไม่ใช่เเฟนกันมันกับเป็นว่าเราสนิทกันมากขึ้นมากขึ้นทุกวันทำทุกอย่างจนเป็นความเคยชินเเล้วมีอยู่วันนึงเขาก็พูดขึ้นมาว่าถ้าสมุติว่าถ้าจะขอคบจะคบกันไหม ตอนนั้นในใจนี้พองโตเหมือนกับอยากฟังมานานเเต่มันสายไป วันที่เขาปฏิเสธเรา เราก็เรยตัดสินใจไปคบกับอีกคนนึงเเล้ว ตอนนั้นพูดก็ไม่ได้พูดไร เเต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้ทุกอย่างแย่ลงเราสองคนก็ยังเหมือนเดิมเขามักชอบเขียนโน๊ตไว้ให้เราบ่อยๆ แต่เเล้ววันนั้นก็มาถึงวันที่เขาต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพสิ่งที่เขาพูดกับเราพูดเเค่ว่ารอนะเด๋วกับมาไปดูหนังกันวันที่เค้าพูดกับเราเป็นวันก่อนที่เขาจะไปวันนึงเเต่พอเช้าวันที่เขาจะไปเราสองคนทะเลาะกันไม่คุยกันคำพูดที่เตรียมจะบอกลาก็ไม่ได้พูด เราสองคนจนถึงทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยมันคือความรู้สึกอะไร มันเป็นความสัมพันธ์แบบไหนมันไม่ใช่เพื่อนเเล้วมันก็ไม่ใช่เเฟน ? เเต่ตอนนี้เราไม่ได้คุยกันเเล้วเพราะตอนที่เขากับมาที่บ้านเราสันยาว่าจะไปดูหนังกันเเต่เราไม่ได้ไปตั้งเเต่นั้นเราสองคนก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย