เพื่อนเราฝากเรื่องมา....
แฟนคนปัจจุบันคนปัจจุบัน เราอยู่ด้วยกันมา3ปีกว่าแล้วคับ ที่ผมรักเธอเพราะตอนนั้น(ก่อนคบกัน) เธอมาดูแลผมตอนที่ไม่สบาย ทั้งๆที่เราไม่สนิทกันเท่าไร ช่วงวัยผมอ่อนกว่านิดนึง เวลาผมมีเรื่องทุกข์ใจก็มักจะเล่าให้เธอฟัง เธอก็มีวิธีพูดให้ผมรู้สึกดี มีสติ มีหนทางแก้ไขปัญหาได้ เธอช่างใจดีมีเมตตาจริงๆ ที่สนใจคนอย่างผม ทั้งที่ชอบเที่ยวผับกะเพื่อน ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ เรียนก็โง่ แทบไม่มีไรดีสักอย่าง ผ่านมาระยะนึง ผมสังเกตได้ว่าเธอก็มีใจ ผมก็เลยขอเธอเป็นแฟน เธอก็ตอบตกลง
>>>>คิดอยู่เสมอว่าถ้าเธอรักเธอชอบใคร<<<<
<<<<เธอจะทำดี คุยดี แสดงความห่วงใยคนนั้น>>>>
และคิดว่า คนนั้นคงเป็นเรา..... จากนั้นเราก็รักกันเรื่อยมา
จนกระทั่งวันนึงผมมาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ
ได้ปีกว่าๆ ผมเข้าไปดูแชทเฟสบุ๊คเธอ เห็นมีคนๆนึงคุยมากมายเลย แสดงอาการเหมือนห่วงใยแฟนเรา แต่เราไม่คิดรัย คืนหนึ่งผมโทรหาเธอ แต่เหมือนระบบโทรฯมันแปลกๆ เลยเข้ามาถามพี่กู๋ ปรากฎว่าโดนบล็อกเบอร์คับ ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วล่ะ ก็เลยทักแชทเพื่อนๆเธอ .....
_____ แต่ไม่มีใครตอบสักคน____
.......เช้ามืดวันรุ่งขึ้น เธอบอกว่ามาบางแสนกะเพื่อนเธอ ...แต่หนึ่งในนั้นมีชายที่เธอเคยคุยในวันนั้น
เธอบอกว่าเป็นเพื่อนร่วมงานที่อยู่ กทม. อาสาขับรถไปให้
ผมนี่ใจแทบสลายเลยคับ 😂
สว่างแล้ว ผมนอนต่อไม่ลง ผมไปวิ่งออกกำลังกาย เพื่อระบายความเสียใจ ไม่พยายามกลั้นน้ำตาตลอดทางวิ่ง ก้มหน้าไม่สบตาใคร แล้วกลับห้องไปอาบน้ำ แล้วเริ่มมีอาการง่วง ปนความเสียใจ และดื่มกระทิงแดงไป2ขวด ดีที่ผมเก็บอาการไหว เวลาเจอหน้าเพื่อนคุย ยิ้มหัวเราะ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
......ค่ำแล้ว เราโทรคุยกันอีกครั้ง เธอบอกเหตุผลบางอย่าง ตามวิจารณญานของสมองความคิดผม บอกว่าเธอไม่ได้มีชู้ แต่ความรู้สึกในใจผมต่อต้านได้แต่ร้องบอกว่า เธอรักคนอื่นแล้วๆ เธอไม่รักผมแล้วๆ
ดูโง่เนอะ ผมอ่ะ จากนั้นมาเวลาคุยกับเธอทีไรผมมีแต่คำถามเกี่ยวเหตุการณ์นี้ เธอบอกว่า "เสียใจเหมือนกัน ถ้าทนไม่ไหวก็เลิกเถอะ ฉันเข้าใจเพราะมันเป็นความรับผิดชอบครั้งสุดท้ายที่จะให้ได้"
แต่ผมรักเธอแม้จะดูโง่ๆก็เถอะ ตัดสินใจตอบไปว่าไม่เลิก และเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ผมก็ไม่แน่ใจ และเริ่มวางแผนคุยกะผู้ชายคนนั้นให้รู้เรื่อง ว่าตรงกับที่เธอพูดหรือป่าว ..... To be continue
ความไว้ใจ ครั้งเดียวก็เกินพอ ใช่หรือไม่
ขี้หวงแบบนี้ ถือว่านิสัยไม่ดีหรือป่าวคับ
แฟนคนปัจจุบันคนปัจจุบัน เราอยู่ด้วยกันมา3ปีกว่าแล้วคับ ที่ผมรักเธอเพราะตอนนั้น(ก่อนคบกัน) เธอมาดูแลผมตอนที่ไม่สบาย ทั้งๆที่เราไม่สนิทกันเท่าไร ช่วงวัยผมอ่อนกว่านิดนึง เวลาผมมีเรื่องทุกข์ใจก็มักจะเล่าให้เธอฟัง เธอก็มีวิธีพูดให้ผมรู้สึกดี มีสติ มีหนทางแก้ไขปัญหาได้ เธอช่างใจดีมีเมตตาจริงๆ ที่สนใจคนอย่างผม ทั้งที่ชอบเที่ยวผับกะเพื่อน ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ เรียนก็โง่ แทบไม่มีไรดีสักอย่าง ผ่านมาระยะนึง ผมสังเกตได้ว่าเธอก็มีใจ ผมก็เลยขอเธอเป็นแฟน เธอก็ตอบตกลง
>>>>คิดอยู่เสมอว่าถ้าเธอรักเธอชอบใคร<<<<
<<<<เธอจะทำดี คุยดี แสดงความห่วงใยคนนั้น>>>>
และคิดว่า คนนั้นคงเป็นเรา..... จากนั้นเราก็รักกันเรื่อยมา
จนกระทั่งวันนึงผมมาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ
ได้ปีกว่าๆ ผมเข้าไปดูแชทเฟสบุ๊คเธอ เห็นมีคนๆนึงคุยมากมายเลย แสดงอาการเหมือนห่วงใยแฟนเรา แต่เราไม่คิดรัย คืนหนึ่งผมโทรหาเธอ แต่เหมือนระบบโทรฯมันแปลกๆ เลยเข้ามาถามพี่กู๋ ปรากฎว่าโดนบล็อกเบอร์คับ ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วล่ะ ก็เลยทักแชทเพื่อนๆเธอ .....
_____ แต่ไม่มีใครตอบสักคน____
.......เช้ามืดวันรุ่งขึ้น เธอบอกว่ามาบางแสนกะเพื่อนเธอ ...แต่หนึ่งในนั้นมีชายที่เธอเคยคุยในวันนั้น
เธอบอกว่าเป็นเพื่อนร่วมงานที่อยู่ กทม. อาสาขับรถไปให้
ผมนี่ใจแทบสลายเลยคับ 😂
สว่างแล้ว ผมนอนต่อไม่ลง ผมไปวิ่งออกกำลังกาย เพื่อระบายความเสียใจ ไม่พยายามกลั้นน้ำตาตลอดทางวิ่ง ก้มหน้าไม่สบตาใคร แล้วกลับห้องไปอาบน้ำ แล้วเริ่มมีอาการง่วง ปนความเสียใจ และดื่มกระทิงแดงไป2ขวด ดีที่ผมเก็บอาการไหว เวลาเจอหน้าเพื่อนคุย ยิ้มหัวเราะ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
......ค่ำแล้ว เราโทรคุยกันอีกครั้ง เธอบอกเหตุผลบางอย่าง ตามวิจารณญานของสมองความคิดผม บอกว่าเธอไม่ได้มีชู้ แต่ความรู้สึกในใจผมต่อต้านได้แต่ร้องบอกว่า เธอรักคนอื่นแล้วๆ เธอไม่รักผมแล้วๆ
ดูโง่เนอะ ผมอ่ะ จากนั้นมาเวลาคุยกับเธอทีไรผมมีแต่คำถามเกี่ยวเหตุการณ์นี้ เธอบอกว่า "เสียใจเหมือนกัน ถ้าทนไม่ไหวก็เลิกเถอะ ฉันเข้าใจเพราะมันเป็นความรับผิดชอบครั้งสุดท้ายที่จะให้ได้"
แต่ผมรักเธอแม้จะดูโง่ๆก็เถอะ ตัดสินใจตอบไปว่าไม่เลิก และเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ผมก็ไม่แน่ใจ และเริ่มวางแผนคุยกะผู้ชายคนนั้นให้รู้เรื่อง ว่าตรงกับที่เธอพูดหรือป่าว ..... To be continue
ความไว้ใจ ครั้งเดียวก็เกินพอ ใช่หรือไม่