เหนื่อยกับการที่ทำอะไรๆก็ผิด ทั้งๆที่เราก็ยอมรับผิดตรงๆ เราก็ไม่ได้ตั้งใจ ไม่มีไอ้บ้านคนไหนอยากจะให้มันเกิดเรื่องหลอก แค่ลำพังทำงานไปวันๆมันก็โดนจ้องจับผิดเล่นงานอยุ่ลอดเวลาแล้วอยู่แล้ว พอกลับมาบ้านก็เจอแต่เรื่องวุ่นวาย งานก็มีแต่ภาระที่เพิ่มขึ้น มีแต่ปัญหา ทำไมวะ แค่อยากทำงานให้มีความสุข ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆเหมือนคนอื่น มันผิดมากเหรอ เราจะก้าวหน้าหรือไม่ มันก็อยู่แค่ที่ตัวเราป่ะ คนอื่นเดือดร้อนด้วยเหรอ หรือมันมีผลประโยชน์เข้าตัวว่างั้น ทำไมต้องห่วงแต่หน้าตาตัวเอง ทำไมเราต้องเกิดมาเป็นลูกน้องคนอื่นเค้า ทำไมเราไม่เกิดมาเป็นหัวหน้าเค้าบ้างนะ ถ้าเราได้เป็นหัวหน้าคน เราจะปกป้องลูกน้องตัวเองให้ถึงที่สุด แต่ก็นั้นแหละ เราเลือกเกิดไม่ได้นิ ไม่มีทางอื่นที่จะให้ไป อิจฉาคนที่เค้ามีธุรกิจเป็นของตัวเอง ได้เป็นเจ้านายตัวเอง มันดีที่สุดในโลกแล้วล่ะ^^