หลวงตา : เฮ้อ! พวกนี้ มันยังไงกัน บวชแล้วแทนที่จะสนใจปฎิบัติธรรม
เณร        : หลวงตาพูดถึงใครครับ ?
หลวงตา : พูดถึงลูกๆ หลานๆ ที่มาอยู่ในวัดด้วยกันนี่แหละ
เณร        : หลวงตามีลูกหลานด้วยเหรอครับ คนใหนครับ ?
หลวงตา : ทุกคนที่มาบวชพระ บวชเณร ในวัดนี่แหละเป็นลูกเป็นหลานทั้งหมด (เคี้ยวหมาก)

มีลูกศิษย์เดินเข้ามา
ลูกศิษย์   : หลวงตาครับ ผมอยากสึกครับ (ก้มหน้า)
หลวงตา  : อยากไปวันใหนล่ะ ?
ลูกศิษย์   : ยังไม่รู้ครับ ให้หลวงตาดูวันหน่อย วันใหนดีครับ ?
หลวงตา  : อีกสามวัน ก็แล้วกัน
ลูกศิษย์   : ครับ (กราบ แล้วกลับออกไป)

หลวงตา  : ฉันเช้า ฉันเพล บ่ายเอน กลางคืนนอน
                  ฉันเช้า ไม่ฉันเพล บ่ายไม่เอน กลางคืนไม่นอน
                  คิดว่าทำแบบใหน ที่ราคะตัณหาจะเฟื่องฟู ?
เณร         : ไม่รู้ครับ
หลวงตา  : นั่นสินะ พวกเธอไม่มีทางรู้กันได้เลย ถ้าไม่ปฎิบัติ ภาวนา ให้จิตใจเจ้าของได้อัตธรรมจริงๆ
เณร         : ผมกำลังเรียนนักธรรม เรียนบาลี อยู่ เดี๋ยวผมรู้แล้ว ผมจะมาอธิบายให้หลวงตาฟังนะครับ
หลวงตา  : เออ เอาสิ (หัวเราะ) แล้วจะรอฟัง

สาธุในธรรมของหลวงตาครับ