เรื่องมีอยู่ว่าเราทะเลาะกันคะ จากตอนแรกคือเราพูดเล่นๆว่าที่ทำงานมีคนมา "พี่...คะ พี่...ขาไหม ถ้ามีเดี๋ยวเราจะไปตัดไอจ้อน" อะไรแบบนี้ แล้วก็หัวเราะ ไปๆมาๆเขาก็พูดแบบมีก็แต่แฟนน้อง จะถามอะไรนักหนา แล้วเราก็พูดว่าก็เค้าหึงเค้าหวงนะ ถ้าเกิดเค้าไปทำงานกะผู้ชายคนอื่นตัวเองจะไม่หึงไม่หวงเค้าเหรอ
(เราไม่เคยไปยุ่งกะงานของเขานะ คือเราแค่คอยหวงห่างๆแบบ ถ้ามีคนมายุ่งเขาหวงนะ แต่ไม่เคยไปอาละวาดหรือไปประกาศกร้าวว่าห้ามยุ่งกะแฟนฉันอะไรแบบนั้นหรอกนะคะ)
ไปๆมาๆก็ทะเลาะกันเขาบอกว่าเรางี่เง่าอย่างโน้นงี่เง่าอย่างนี้ ลามไปจนถึงเขาดึงเรื่องเก่าๆมาพูด แบบตอนที่เราจะขึ้นไปหาเขาไปกินข้าวด้วยหน้าร้านที่เขาทำงาน(ร้านพิซซ่า) เขาก็ไม่ให้เราไปแบบลงมารอเราข้างล่าง เขาบอกว่าก็เรามาช้า เขารอนาน (ประมาณ20นาทีได้) เราเลยบอกเขาว่า เรารอเขาเป็น3ชั่วโมงก็รอมาแล้ว(ไม่ใช่ครั้งเดียวที่รอ3ชม. บางครั้งรอ2 บางครั้งรอ3ชม.กว่าๆ) แค่นี้เค้าผิดมากขนาดนั้นเลยเหรอ เขาบอก งั้นก็ไม่ต้องรอ
แล้วเขาก็ดึงเรื่องที่ทะเลาะกันเมื่อตอนบ่าย เพราะมันถึงเวลาเลิกงานเขาแล้ว แต่เขาก็ยังไม่กลับบ้าน (เราเลยทักไปหาว่ายังไม่เลิกอีกเหรอ อารมณ์คนเป็นห่วงน่ะคะ) เขาก็หาว่าเราจ้ำจี้จ้ำไช ยุ่งมาก แล้วเราเคยงอลเค้าเรื่องที่เค้าไม่เคยสนใจแท็ก ไม่สนใจโพส อะไรของเราเลย(แต่สนใจเพื่อน) เขาก็ดึงขึ้นมาพูดว่ารหัสเฟสก็มี รหัสไลน์ก็มี เช็คตลอดเลยไหม จะดูหรือไม่ดูมันก็เรื่องของเขา จะตอบหรือไม่ตอบมันก็เรื่องของเขา เราเลยพูดไปว่า "แล้วความรู้สึกเราละ เคยนึกถึงความรู้สึกเราบ้างไหม พูดแต่ละคำคิดถึงรู้สึกเราบ้างไหมว่าเราจะเสียใจ "
เขาตอบเราว่า "เสียใจไปดิ ก็ไม่ง้อแล้วจะทำไม"
เราเข้าใจว่าเรางี่เง่านะ คือเราหงุดหงิดง่ายมากในตอนนี้เพราะความรู้สึกผู้หญิงเวลาเป็นปจด.อะ อะไรสกิดนิดหน่อยก็น้ำตาไหล อะไรนิดหน่อยก็คิดมาก(อันนี้เราเป็นจริง ไม่ได้แก้ตัวนะคะ แต่ก็ยอมรับคะว่ามันงี่เง่า)
แล้วเราก็ร้องไห้แบบโฮอะคะ เขาบอกเราทำตัวเป็นเด็ก น่ารำคาญจังวะ
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไง ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกแบบถ้าเรามันน่ารำคาญขนาดนั้น เราเลิกให้เขาดีไหม
** แก้ไขเพราะตกหล่นคะ
ถ้าแฟนบอกว่าเราน่ารำคาญจะเลิกออกมาหรือจะทนต่อไป
(เราไม่เคยไปยุ่งกะงานของเขานะ คือเราแค่คอยหวงห่างๆแบบ ถ้ามีคนมายุ่งเขาหวงนะ แต่ไม่เคยไปอาละวาดหรือไปประกาศกร้าวว่าห้ามยุ่งกะแฟนฉันอะไรแบบนั้นหรอกนะคะ)
ไปๆมาๆก็ทะเลาะกันเขาบอกว่าเรางี่เง่าอย่างโน้นงี่เง่าอย่างนี้ ลามไปจนถึงเขาดึงเรื่องเก่าๆมาพูด แบบตอนที่เราจะขึ้นไปหาเขาไปกินข้าวด้วยหน้าร้านที่เขาทำงาน(ร้านพิซซ่า) เขาก็ไม่ให้เราไปแบบลงมารอเราข้างล่าง เขาบอกว่าก็เรามาช้า เขารอนาน (ประมาณ20นาทีได้) เราเลยบอกเขาว่า เรารอเขาเป็น3ชั่วโมงก็รอมาแล้ว(ไม่ใช่ครั้งเดียวที่รอ3ชม. บางครั้งรอ2 บางครั้งรอ3ชม.กว่าๆ) แค่นี้เค้าผิดมากขนาดนั้นเลยเหรอ เขาบอก งั้นก็ไม่ต้องรอ
แล้วเขาก็ดึงเรื่องที่ทะเลาะกันเมื่อตอนบ่าย เพราะมันถึงเวลาเลิกงานเขาแล้ว แต่เขาก็ยังไม่กลับบ้าน (เราเลยทักไปหาว่ายังไม่เลิกอีกเหรอ อารมณ์คนเป็นห่วงน่ะคะ) เขาก็หาว่าเราจ้ำจี้จ้ำไช ยุ่งมาก แล้วเราเคยงอลเค้าเรื่องที่เค้าไม่เคยสนใจแท็ก ไม่สนใจโพส อะไรของเราเลย(แต่สนใจเพื่อน) เขาก็ดึงขึ้นมาพูดว่ารหัสเฟสก็มี รหัสไลน์ก็มี เช็คตลอดเลยไหม จะดูหรือไม่ดูมันก็เรื่องของเขา จะตอบหรือไม่ตอบมันก็เรื่องของเขา เราเลยพูดไปว่า "แล้วความรู้สึกเราละ เคยนึกถึงความรู้สึกเราบ้างไหม พูดแต่ละคำคิดถึงรู้สึกเราบ้างไหมว่าเราจะเสียใจ "
เขาตอบเราว่า "เสียใจไปดิ ก็ไม่ง้อแล้วจะทำไม"
เราเข้าใจว่าเรางี่เง่านะ คือเราหงุดหงิดง่ายมากในตอนนี้เพราะความรู้สึกผู้หญิงเวลาเป็นปจด.อะ อะไรสกิดนิดหน่อยก็น้ำตาไหล อะไรนิดหน่อยก็คิดมาก(อันนี้เราเป็นจริง ไม่ได้แก้ตัวนะคะ แต่ก็ยอมรับคะว่ามันงี่เง่า)
แล้วเราก็ร้องไห้แบบโฮอะคะ เขาบอกเราทำตัวเป็นเด็ก น่ารำคาญจังวะ
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไง ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกแบบถ้าเรามันน่ารำคาญขนาดนั้น เราเลิกให้เขาดีไหม
** แก้ไขเพราะตกหล่นคะ