ตามหัวข้อ... หลังจากที่เสพสื่อสมัยนี้ก็ได้รับข้อมูลมามากมาย ( ในมุมมองของคนที่ใช้ชีวิตเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจเรื่องผี หรือ นาฏศิลป์ไทย เป็นพิเศษ..
ก็จะได้เห็นคนหลายกลุ่ม..
กลุ่มที่ รักเเละเชิดชูนาฏศิลป์ไทย สืบสานเเละปกป้องไม่ให้ถูกบิดเบือน หรือจางหายไป
กลุ่มที่ นาฏศิลป์ไทยคือสิ่งที่มาประยุกต์ เล่นได้กับละคร เอ็มวีต่างๆ คนกลุ่มนี้คิดว่าไม่ต้องซีเรียสอะไรมากมาย
กลุ่มอื่นๆ อันนี้เเล้วเเต่รายละเอียด

เเต่ที่สงสัยคือ .. คนที่นำเอานาฏศิลป์ไทย ขุดนางรำ โขน หรืออะไรก็ตามมาเป็นตัวชูโรง หรือสื่อเพื่อการโปรโมท หรือเเสดงความเป็นผีไทยนั้น เค้ามองมุมมองชุดนาฏศิลป์ไทย เป็นยังไง...??

สำหรับผมเเล้ว... คิดส่วนตัวนะครับ มองว่าการใช้ชุดนาฏศิลป์ไทย มาเป็นผีหรืออะไรที่น่ากลัว ชวนหลอน เป็นเหมือนการปลูกฝังภาพของชุดจำพวกนี้ ให้ดูน่ากลัว จนเเทบจะกลายเป็นอัตลักษณ์ ของสิ่งนั้นไปเเล้ว ซึ่งในผู้ใหญ่ หรือคนทั่วไป อาจจะเเยกเเยะได้ เเต่ผมไม่เเน่ใจว่าในเด็กเล็กหรือเด็กยุคใหม่ เมื่อเสพสิ่งเหล่านี้เข้าไป จะมีทัศนคติอย่างไรกับสิ่งที่เค้าเห็น เพราะผมเคยเห็นเด็กกลัวนางรำ กลัวหุ่นกระบอกที่เเขวน หรือกลัว หุ่นเชิด ผมเห็นเเเล้วกลับรู้สึกว่า เกิดอะไรขึ้น.. ทำไมเด็กเหล่านั้นถึงกลัว เค้าได้รับอิทธิพลจากอะไร..??

เพราะใครๆก็บอกว่า นาฏศิลป์ไทย คือความงาม ความดี เป็นขนบธรรมเนียมหรือการถ่ายทอดวัฒนธรรม จากครู ถึงลูกศิษย์ นับเป็นสิ่งสวยงาม..