สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 12
เพราะบางทีก็มีคนที่เจอมาหลอนจริงๆ อยู่ก็มีนะคะ อันนี้เรื่องของรุ่นน้องเราค่ะ
.
"วิญญาณในห้องนาฏศิลป์"
เรื่องนี้ น้อง B เป็น Fc งานเขียนเราเล่าให้ฟังค่ะ เรารู้จักกับน้องมานานล่ะ น้องก็เล่าให้ฟังนานล่ะ สาเหตุเพราะว่าบ้านเราสอนรำไง ก็จะรู้จักชื่อชุดรำและท่ารำเป็นอย่างดี B เลยเล่าให้ฟังเพราะว่าไม่ต้องเท้าความอะไรมาก รู้เรื่องกันง่ายๆ เราฟังแล้วได้ฟิลว่าหลอนดีค่ะ ขอเอามากระจายต่อเลยก็แล้วกัน~
น้องเจ้าของเรื่องสมมุติชื่อว่า B นะคะ B เรียนอยู่โรงเรียนรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่งในกทม.และอยู่ชมรมนาฏศิลป์ของโรงเรียนนั้นค่ะ แล้วก็รำออกงานโรงเรียนบ่อยๆ ทีนี้ B เล่าให้ฟังว่า จะต้องซ้อมเพื่อรำออกงานแสดงโรงเรียนในวันรุ่งขึ้น ตอนนั้นชุดที่จะรำมีชื่อว่าระบำศรีวิชัย รำกัน 5 คน ตั้งแถวซ้ายขวา ด้านละสอง คือซ้าย 1 คู่ 2 คน ขวา 1 คู่ 2 คน และมีตัวกลางอีก 1 คน ซึ่งจะอยู่ไปทางด้านหลังตรงกลางระหว่างคู่ซ้ายและขวา
เนื่องจากงานจริงจังค่ะ คณะรำซ้อมกันอยู่ที่ห้องนาฏศิลป์จนดึกมาก แล้วก็อย่างที่ทราบกันดีนะคะ ห้องนาฏศิลป์ ห้องซ้อมการแสดงอะไรพวกนี้ โดยส่วนใหญ่เค้าจะทำกำแพงเป็นกระจกบานใหญ่ๆ เอาไว้รอบห้อง ทั้งนี้ก็เพื่อให้นร.ที่รำตามครูมองเห็นท่ารำต่างๆ ที่ครูนำในกระจกได้ชัดเจนทุกมุม ห้องนาฏศิลป์ของโรงเรียน B ก็เป็นตามนั้นแหล่ะค่ะ
B เล่าว่าถึงจะซ้อมดึกแต่ว่าที่โรงเรียนก็ยังมีคนอยู่ เพราะเริ่มงานโรงเรียนมีอะไรกันไปบ้างแล้วพวกกิจกรรมก็จะเลิกกันดึกมาก แค่ห้องนาฏศิลป์ที่ B ซ้อมรำอยู่นั้นไม่ได้อยู่ในโซนงานที่คนเยอะเท่านั้นเอง แต่เพราะว่ามันเป็นช่วงงานที่พอมีคน พวกเจ้า B ก็เลยซ้อมกันยาวจนถึงดึก 5 ทุ่มเที่ยงคืนได้
ชุดเวลาที่ซ้อมรำ โดยส่วนใหญ่ก็จะนุ่งผ้าแดงกัน เป็นโจงกระเบนสีแดงค่ะ ส่วนเสื้อก็แล้วแต่สะดวก เสื้ออะไรก็ได้ แต่จะต้องเอาชายเสื้อใส่ไว้ในโจงกระเบน เวลารำจะได้เห็นเอวเห็นได้ชัดเจน เอนผิดเอียงผิดตรงไหนก็จะดูออกได้ง่ายๆ แต่โดยส่วนใหญ่จะใส่เสื้อยืดเข้ารูปสีขาวกัน ก็แล้วแต่ยูนิฟอร์มของโรงเรียนแต่ละโรงเรียนด้วยค่ะ
ทีนี้... ถ้าใครเคยรำหรือเคยดูระบำศรีวิชัยนะคะ ตอนกลางของเพลงจะมีท่ารำที่เอาสองมือมาไว้ที่คาง ยักไหล่แล้วจะถัดขาเลื่อนไปมาด้านข้างๆ โดยที่ไม่ก้าวเท้า... อ่ะ! [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนนั้นแก๊งเจ้า B ก็ซ้อมกันมาหลายรอบจนห้าทุ่มล่ะ ตั้งใจว่าถึงเที่ยงคืนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน (อะไรจะอยู่ซ้อมดึกขนาดน๊านนน) แต่ตอนที่รำรอบสุดท้าย... จริงๆ คือยังไม่สุดท้าย แต่สถานการณ์มันพาไปให้กลายเป็นรอบสุดท้าย เพราะในขณะที่กำลังซ้อมรำกันอยู่ จนถึงท่าถัดเท้าตามคลิปที่โพสต์ไปนั้น นักแสดงคู่ซ้ายขวาก็จะเคลื่อนที่สลับกับคู่ของตัวเอง ส่วนตัวกลางจะเคลื่อนไปมาซ้ายขวาเฉยๆ แต่ตอนนั้น.... ในกระจก..... ทุกคนที่กำลังรำก็มองเห็น.....
ร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง นุ่งโจงกระเบนสีแดง เสื้อสีขาว ทาปากแดงแจ๋ ใบหน้าขาววอกฉีกยิ้มปากว้าง ลอยซ้อนออกมาจากร่างของนักแสดงที่รำตัวกลาง ด้วยท่ารำเดียวกับที่ทุกคนกำลังรำกันอยู่....
B บอกทุกคนเหล่ตามองหน้ากัน ยังรำถัดเท้าเลื่อนไปมา ผู้หญิงปากแดงคนนั้นก็รำท่าเดียวกันเลื่อนไปมาเหมือนกับที่นักแสดงตัวริมเลื่อนสลับคู่ของตน แต่สาวปากแดงเลื่อนสลับกับนักแสดงตัวกลาง จนกระทั่งผ่านท่านั้นไปเลยไปท่าอื่น แต่แม่ปากแดงคนนั้นก็ยังรำอยู่ท่าเดิม ยักไหล่ ฉีกยิ้ม แล้วลอยไปจากซ้ายไปขวา ขวาไปซ้ายอยู่อย่างนั้น...
พวกน้อง B เหล่ตามองกัน กัดฟันกระซิบกันบอกว่า “อย่าทักๆ” แล้วก็อดทนรำจนจบเพลง พอจบเพลงได้ต่างคนต่างคว้ากระเป๋าเผ่นออกจากห้องนาฏศิลป์ไปในทันใด
“ยังอุตส่าห์รำต่อจนจบเพลงได้อีกนะคะ!?” เราถามประชดตอนที่น้องเล่าเรื่องนี้ให้ฟังจบ
“พวกหนูคิดว่าน่าจะเป็นครูบาอาจารย์น่ะค่ะ ท่านคงมารำด้วย ไม่น่าจะใช่ผีหรอก ทุกคนก็เลยพยายามรำกันต่อไป”
อิฉันเงิบ.... ฟังแล้วคิดในใจ ‘B เอ้ยยยยย หลอนจัดเต็มมาขนาดนี้นี่ไม่ครูบาจารย์แล้วล่ะค่ะ มันหลอกกันโดยเจตนาชัดๆ!!’
แค่คิดในใจนะคะ ไม่ได้พูดออกไป ปล่อยให้ B เข้าใจว่าเป็นครูบาอาจารย์น่าจะปลอดภัยกับสุขภาพจิตของน้องมากกว่า ประมาณนั้น...
///////////////////////////////////
เรื่องจริง Copy มาจากเพจเราค่ะ ...ต้องใส่เครดิตไหมหว่า... ไม่ต้องละกัน 555+
โดนส่วนตัวเราเฉยๆ กับพวกนี้นะคะเพราะเราเรียนรำมาตั้งแต่เด็กๆ ที่บ้านก็สอนรำ ส่วนใหญ่วิญญาณนุ่งโจงห่มสไบมาก็จะเป็นครูบาอาจารย์มาคอยดูแลให้มากกว่า ก็ไม่คิดว่ามีอะไรน่ากลัว เรื่องหลอนขนาดที่ B เจอนี่เราก็ไม่เคยนะ (ไม่อยากเจอด้วยเหอะ
) แต่ในเรื่องของครูบาอาจารย์นาฏศิลป์พวกนี้ท่านจะมีความแรงความเฮี้ยนอยู่ในตัวค่ะ คนน่าจะกลัวกันในจุดนั้นมากกว่า อย่างที่บ้านเรานี่.... บางทีทั้งโรงเรียนไม่มีคนอยู่เลย ปิดไฟมืดหมด แต่คนละแวกบ้านเห็นว่ามีคนอยู่คึกคักเปิดไฟซ้อมรำ เล่นโขนกันทั้งวันทั้งคืน (เลยไม่มีขโมยขึ้นบ้านเลย 555+) หรือบางทีเราอยู่ในบ้านตีสองตีสามก็จะมีเสียงเพลงรำละครลอยแว่วมาทั้งๆ ที่ไม่มีใครเปิดเพลงซ้อมรำ แต่ก่อนบ่อยมาก โดยเฉพาะคืนวันที่มีพิธีไหว้ครู นอนฟังเพลงไทยเดิมไปเลยค่ะ ทั้งคืน ไม่ใครเปิด เพลงลอยมาได้เอง Cool มาก 
เดี๋ยวนี้ความเฮี้ยนเริ่มน้อยลงไปหน่อยแล้ว แต่ก็คิดว่าเป็นอะไรประมาณนี้แหล่ะค่ะคนก็เลยกลัวกัน (ชวนเพื่อนมาบ้านแต่ละทีไม่มีใครกล้าจะมากันเลย )
อ่ะ... แถมอีกเรื่อง เหตุเกิดกับเราเองค่ะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ชุดรำโบราณคดีเหมือนกัน แต่อันนี้เป็นรำลพบุรี ครูจะเฮี้ยนกว่าศรีวิชัยเล็กน้อย (แต่เจ้า B รำศรีวิชัยเจอหลอนกว่า 555+)
.
"วิญญาณในห้องนาฏศิลป์"
เรื่องนี้ น้อง B เป็น Fc งานเขียนเราเล่าให้ฟังค่ะ เรารู้จักกับน้องมานานล่ะ น้องก็เล่าให้ฟังนานล่ะ สาเหตุเพราะว่าบ้านเราสอนรำไง ก็จะรู้จักชื่อชุดรำและท่ารำเป็นอย่างดี B เลยเล่าให้ฟังเพราะว่าไม่ต้องเท้าความอะไรมาก รู้เรื่องกันง่ายๆ เราฟังแล้วได้ฟิลว่าหลอนดีค่ะ ขอเอามากระจายต่อเลยก็แล้วกัน~
น้องเจ้าของเรื่องสมมุติชื่อว่า B นะคะ B เรียนอยู่โรงเรียนรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่งในกทม.และอยู่ชมรมนาฏศิลป์ของโรงเรียนนั้นค่ะ แล้วก็รำออกงานโรงเรียนบ่อยๆ ทีนี้ B เล่าให้ฟังว่า จะต้องซ้อมเพื่อรำออกงานแสดงโรงเรียนในวันรุ่งขึ้น ตอนนั้นชุดที่จะรำมีชื่อว่าระบำศรีวิชัย รำกัน 5 คน ตั้งแถวซ้ายขวา ด้านละสอง คือซ้าย 1 คู่ 2 คน ขวา 1 คู่ 2 คน และมีตัวกลางอีก 1 คน ซึ่งจะอยู่ไปทางด้านหลังตรงกลางระหว่างคู่ซ้ายและขวา
เนื่องจากงานจริงจังค่ะ คณะรำซ้อมกันอยู่ที่ห้องนาฏศิลป์จนดึกมาก แล้วก็อย่างที่ทราบกันดีนะคะ ห้องนาฏศิลป์ ห้องซ้อมการแสดงอะไรพวกนี้ โดยส่วนใหญ่เค้าจะทำกำแพงเป็นกระจกบานใหญ่ๆ เอาไว้รอบห้อง ทั้งนี้ก็เพื่อให้นร.ที่รำตามครูมองเห็นท่ารำต่างๆ ที่ครูนำในกระจกได้ชัดเจนทุกมุม ห้องนาฏศิลป์ของโรงเรียน B ก็เป็นตามนั้นแหล่ะค่ะ
B เล่าว่าถึงจะซ้อมดึกแต่ว่าที่โรงเรียนก็ยังมีคนอยู่ เพราะเริ่มงานโรงเรียนมีอะไรกันไปบ้างแล้วพวกกิจกรรมก็จะเลิกกันดึกมาก แค่ห้องนาฏศิลป์ที่ B ซ้อมรำอยู่นั้นไม่ได้อยู่ในโซนงานที่คนเยอะเท่านั้นเอง แต่เพราะว่ามันเป็นช่วงงานที่พอมีคน พวกเจ้า B ก็เลยซ้อมกันยาวจนถึงดึก 5 ทุ่มเที่ยงคืนได้
ชุดเวลาที่ซ้อมรำ โดยส่วนใหญ่ก็จะนุ่งผ้าแดงกัน เป็นโจงกระเบนสีแดงค่ะ ส่วนเสื้อก็แล้วแต่สะดวก เสื้ออะไรก็ได้ แต่จะต้องเอาชายเสื้อใส่ไว้ในโจงกระเบน เวลารำจะได้เห็นเอวเห็นได้ชัดเจน เอนผิดเอียงผิดตรงไหนก็จะดูออกได้ง่ายๆ แต่โดยส่วนใหญ่จะใส่เสื้อยืดเข้ารูปสีขาวกัน ก็แล้วแต่ยูนิฟอร์มของโรงเรียนแต่ละโรงเรียนด้วยค่ะ
ทีนี้... ถ้าใครเคยรำหรือเคยดูระบำศรีวิชัยนะคะ ตอนกลางของเพลงจะมีท่ารำที่เอาสองมือมาไว้ที่คาง ยักไหล่แล้วจะถัดขาเลื่อนไปมาด้านข้างๆ โดยที่ไม่ก้าวเท้า... อ่ะ! [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนนั้นแก๊งเจ้า B ก็ซ้อมกันมาหลายรอบจนห้าทุ่มล่ะ ตั้งใจว่าถึงเที่ยงคืนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน (อะไรจะอยู่ซ้อมดึกขนาดน๊านนน) แต่ตอนที่รำรอบสุดท้าย... จริงๆ คือยังไม่สุดท้าย แต่สถานการณ์มันพาไปให้กลายเป็นรอบสุดท้าย เพราะในขณะที่กำลังซ้อมรำกันอยู่ จนถึงท่าถัดเท้าตามคลิปที่โพสต์ไปนั้น นักแสดงคู่ซ้ายขวาก็จะเคลื่อนที่สลับกับคู่ของตัวเอง ส่วนตัวกลางจะเคลื่อนไปมาซ้ายขวาเฉยๆ แต่ตอนนั้น.... ในกระจก..... ทุกคนที่กำลังรำก็มองเห็น.....
ร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง นุ่งโจงกระเบนสีแดง เสื้อสีขาว ทาปากแดงแจ๋ ใบหน้าขาววอกฉีกยิ้มปากว้าง ลอยซ้อนออกมาจากร่างของนักแสดงที่รำตัวกลาง ด้วยท่ารำเดียวกับที่ทุกคนกำลังรำกันอยู่....
B บอกทุกคนเหล่ตามองหน้ากัน ยังรำถัดเท้าเลื่อนไปมา ผู้หญิงปากแดงคนนั้นก็รำท่าเดียวกันเลื่อนไปมาเหมือนกับที่นักแสดงตัวริมเลื่อนสลับคู่ของตน แต่สาวปากแดงเลื่อนสลับกับนักแสดงตัวกลาง จนกระทั่งผ่านท่านั้นไปเลยไปท่าอื่น แต่แม่ปากแดงคนนั้นก็ยังรำอยู่ท่าเดิม ยักไหล่ ฉีกยิ้ม แล้วลอยไปจากซ้ายไปขวา ขวาไปซ้ายอยู่อย่างนั้น...
พวกน้อง B เหล่ตามองกัน กัดฟันกระซิบกันบอกว่า “อย่าทักๆ” แล้วก็อดทนรำจนจบเพลง พอจบเพลงได้ต่างคนต่างคว้ากระเป๋าเผ่นออกจากห้องนาฏศิลป์ไปในทันใด
“ยังอุตส่าห์รำต่อจนจบเพลงได้อีกนะคะ!?” เราถามประชดตอนที่น้องเล่าเรื่องนี้ให้ฟังจบ
“พวกหนูคิดว่าน่าจะเป็นครูบาอาจารย์น่ะค่ะ ท่านคงมารำด้วย ไม่น่าจะใช่ผีหรอก ทุกคนก็เลยพยายามรำกันต่อไป”
อิฉันเงิบ.... ฟังแล้วคิดในใจ ‘B เอ้ยยยยย หลอนจัดเต็มมาขนาดนี้นี่ไม่ครูบาจารย์แล้วล่ะค่ะ มันหลอกกันโดยเจตนาชัดๆ!!’
แค่คิดในใจนะคะ ไม่ได้พูดออกไป ปล่อยให้ B เข้าใจว่าเป็นครูบาอาจารย์น่าจะปลอดภัยกับสุขภาพจิตของน้องมากกว่า ประมาณนั้น...
///////////////////////////////////
เรื่องจริง Copy มาจากเพจเราค่ะ ...ต้องใส่เครดิตไหมหว่า... ไม่ต้องละกัน 555+
โดนส่วนตัวเราเฉยๆ กับพวกนี้นะคะเพราะเราเรียนรำมาตั้งแต่เด็กๆ ที่บ้านก็สอนรำ ส่วนใหญ่วิญญาณนุ่งโจงห่มสไบมาก็จะเป็นครูบาอาจารย์มาคอยดูแลให้มากกว่า ก็ไม่คิดว่ามีอะไรน่ากลัว เรื่องหลอนขนาดที่ B เจอนี่เราก็ไม่เคยนะ (ไม่อยากเจอด้วยเหอะ
) แต่ในเรื่องของครูบาอาจารย์นาฏศิลป์พวกนี้ท่านจะมีความแรงความเฮี้ยนอยู่ในตัวค่ะ คนน่าจะกลัวกันในจุดนั้นมากกว่า อย่างที่บ้านเรานี่.... บางทีทั้งโรงเรียนไม่มีคนอยู่เลย ปิดไฟมืดหมด แต่คนละแวกบ้านเห็นว่ามีคนอยู่คึกคักเปิดไฟซ้อมรำ เล่นโขนกันทั้งวันทั้งคืน (เลยไม่มีขโมยขึ้นบ้านเลย 555+) หรือบางทีเราอยู่ในบ้านตีสองตีสามก็จะมีเสียงเพลงรำละครลอยแว่วมาทั้งๆ ที่ไม่มีใครเปิดเพลงซ้อมรำ แต่ก่อนบ่อยมาก โดยเฉพาะคืนวันที่มีพิธีไหว้ครู นอนฟังเพลงไทยเดิมไปเลยค่ะ ทั้งคืน ไม่ใครเปิด เพลงลอยมาได้เอง Cool มาก เดี๋ยวนี้ความเฮี้ยนเริ่มน้อยลงไปหน่อยแล้ว แต่ก็คิดว่าเป็นอะไรประมาณนี้แหล่ะค่ะคนก็เลยกลัวกัน (ชวนเพื่อนมาบ้านแต่ละทีไม่มีใครกล้าจะมากันเลย )อ่ะ... แถมอีกเรื่อง เหตุเกิดกับเราเองค่ะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ชุดรำโบราณคดีเหมือนกัน แต่อันนี้เป็นรำลพบุรี ครูจะเฮี้ยนกว่าศรีวิชัยเล็กน้อย (แต่เจ้า B รำศรีวิชัยเจอหลอนกว่า 555+)
สมาชิกหมายเลข 6565676 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4903338 สยอง, The introvert girl สยอง, สมาชิกหมายเลข 713968 ถูกใจ, Flaneurphilic ถูกใจ, คุณหมี จิโร่ หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 1111128 สยอง, กินจนกลม ทึ่ง, ckman สยอง, พันพินิตจันทรา สยองรวมถึงอีก 13 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ทำไมถึงกลัว"ผีนางรำ"ครับ ติดภาพน่ากลัวๆของนางรำมาจากไหน?
คนที่กลัว ติด,ฟัง,เห็น มาจากไหนกันครับ ทำไมถึงกลัว?