เสี้ยวหนึ่งของบันทึกการเดินทาง : Iran ; Don't tell my mom !
การเดินทางสู่ดินแดนอารยธรรมเก่าแก่ เปอร์เซีย ซึ่งถูกปักหมุดไว้ใน the bucket list เส้นทางในฝันของเรามานาน รู้ว่าที่นี่ไม่ง่ายที่จะไป ข้อจำกัดหลายอย่างทั้งวีซ่า ทั้งข้อมูลในการเดินทาง จะไปยังไง จะเริ่มที่ตรงไหน ? และที่สำคัญจะบอกคนทางบ้านอย่างไร ว่าตัวเองจะเดินทางคนเดียวร่วม 11 วัน ใน อิหร่าน ประเทศที่ถูกตราหน้าว่าเลวร้าย ประเทศที่โดนคว่ำบาตรจากประเทศมหาอำนาจ ทั้งยุโรปและอเมริกา แต่เมื่อโอกาสหลายๆอย่างวิ่งเข้าหาให้ไปทำความรู้จักกับที่นี่ ทั้งการเปิดเส้นทางใหม่ของสายการบินต้นทุนต่ำพร้อมตั๋วราคาถูกและการขอวีซ่าที่ผ่อนปรนมากขึ้น จึงทำให้ไม่ลังเลเลยที่จะจองตั๋วล่วงหน้าร่วมครึ่งปีก่อนเดินทาง
การเดินทางในอิหร่านเราใช้รถบัสประจำทางเชื่อมเมืองต่อเมือง ค่ารถถูกเหลือเชื่อกับการเดินทาง 5-7 ชม เมืองไหนรถประจำทางเข้าไม่ถึงเราก็ลงทุนเหมาแท็กซี่เที่ยว รวมกลุ่มซื้อทัวร์เดย์ทริปแชร์ค่ารถกับนักท่องเที่ยวอื่นๆบ้าง ในตัวเมืองเราใช้วิธีดั้งเดิมคือการเดิน แต่ละวันจึงเดินไม่ต่ำกว่า 10 กิโลเมตร ซอกซอนไปยังที่เที่ยวต่างๆ หากที่ไหนไกลเกินก็นั่งแท็กซี่ไป ที่เตหรานนั้นเที่ยวง่าย ค่าเมโทรแค่ 7 บาทตลอดสายเข้าถึงสถานที่ท่องเที่ยวได้ง่ายทุกที่...
แม้การเดินทางครั้งนี้เรียกได้ว่าค่อนข้างผิดหวังด้วยสถานที่ไม่ได้สวยงามดังคาดไว้ ตลอดจนเราได้พบเจออิหร่านในอีกมุมหนึ่ง มุมของผู้หญิงเดินทางคนเดียวที่ไม่ค่อยรู้สึกปลอดภัยเท่าไรนัก แต่อิหร่าน ในแง่ร้าย ... คนดีมีอยู่ ได้รับน้ำใจมาก็เยอะ เร่ิมตั้งแต่เครื่องกำลังร่อนลงสนามบินกรุงเตหราน ป้าคนอิหร่านที่นั่งข้างๆสอนพวกเราให้ทำความรู้จักกับการคลุม ฮิญาบ. เมื่อตอนเราเดินอยู่เมือง Kashan มีคุณลุงชาวอิหร่านเข้ามาช่วยเหลือบอกว่ามีสถานที่ไหนน่าเที่ยว อยู่ตรงไหนบ้างหลังจากเห็นเรางงกับแผนที่. และอีกครั้งในขณะที่กำลังตื่นเต้นกับน้ำผลไม้สีสวยหน้าเตหรานบาร์ซ่า จนอดใจยกกล้องขึ้นมาเก็บรูปไว้ไม่อยู่ ลูกค้าหญิงชาวอิหร่านถึงกับยิ้ม และบอกเราด้วยหน้าเปื้อนยิ้ม "Welcome to Iran" เหล่านี้ล้วนทำให้เราประทับใจได้ไม่ยาก
ไม่ใช่แต่ผู้คนพื้นถิ่น หากแต่นักท่องเที่ยวด้วยกันเองโดยเฉพาะพี่ๆน้องๆคนไทยนี่แหละ ทำให้เราสามารถพูดได้เลยว่าเพิ่มความประทับใจในทริปนี้ขึ้นเป็นกอง กลุ่มพี่คนไทยที่เดินทางไฟล์ทเดียวกัน นั่งข้างๆกัน แถมแผนการเดินทางไล่ตามกันไปเกือบตลอดทริป เราตามกันมาเรื่อยๆ ได้เจอะเจอกัน พูดคุย กินข้าว (เรียกว่าเลี้ยงข้าวเราถึงจะถูก) น้องคนไทยที่นอนห้องเดียวกันที่เมือง Yazd และออกเดย์ทริปที่ Saryazd ด้วยกัน ทำให้ทริปนั้นสนุกมากๆเลย สองหนุ่มไทยที่เราเจอที่เมือง Kashan พยายามช่วยให้โทรศัพท์เราใช้งานได้ ขอบคุณมากๆเลย นี่ยังไม่รวมนักท่องเที่ยวที่เราเจอรายทาง ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มนิวซีแลนด์ที่เส้นทางทับกันแทบทั้งทริปและยังมีโอกาสออกเดย์ทริปด้วยกันด้วย สาวเยอรมันที่มุ่งมั่นหาทางขึ้นเขาทั้งๆที่มันไม่มี สาวเวลส์ที่เป็นบัดดี้เที่ยวใน Persepolis ด้วยกัน และอีกหนึ่งหนุ่มฟิลิปปินส์ที่ช่วยเราเก็บภาพมุมสวย ยังไม่ลืมสาวมุสลิมมาเลเซียที่มาเป็นเพื่อนเที่ยวที่ว่าง่าย ไปไหนไปกัน เห็นไหม...มีเพื่อนเที่ยวทุกวันไม่ซ้ำเลย ทริปเราไม่เหงาเลย และขอบคุณอีกหลายต่อหลายคนที่ช่วยเก็บภาพเราเข้าเฟรมสวยๆอีกนะ
แม้การเดินทางในอิหร่านครั้งนี้จะไม่ได้สวยงามอย่างที่คาดหวัง หากแต่เป็นการเดินทางกลับทำให้เรียนรู้และรู้จักตัวเองมากยิ่งขึ้น ผู้คนผ่านทางหลากหลายที่ได้พบ ทั้งคนท้องถิ่นและเพื่อนร่วมทางในแต่ละวันทำให้การเดินทางในทริปนี้เต็มไปด้วยสีสันและความสนุก ทุกก้าวของการเดินทางล้วนทำให้เราได้เรียนรู้และเปิดประสบการณ์เล็กๆในโลกใบใหญ่เสมอๆ
Once in my lifetime >>> I R A N
Kashan Bazar : เราว่าตลาดเก่าอายุ 800 ปี ที่นี่ มีสีสันที่สุดแล้ว เรามาที่นี่เพราะรูปมุมเดียวกันนี้เลย
หนุ่มน้อยเปอร์เซีย เราชอบนะ
คุณยายที่ Abyaneh ชุดคุณยายสวยจริงๆ รูปนี้ได้โดยบังเอิญ ดูซิ ย้ิมให้ด้วยนะ เราชอบรูปนี้ที่สุดในทริปนี้เลย
อีกหนึ่งสถานที่ที่ใครๆก็เรียกกันว่า Pink Mosque เราชอบบรรยากาศวันนั้นมาก
ที่พัก เมือง Kashan นั่นไงห้องใหญ่ตรงกลาง มองสูงไปแล้วค่ะ ต่ำลงอีกนิด ห้องใต้บันไดนั่นไง
อาหารเช้า เมนูแบบพื้นถิ่นที่นี่ อารมณ์ประมาณนี้ทุกวัน
ไก่ที่นี่จะซื้อต้องซื้อทั้งตัวนะคะ ส่วนข้าวนั่นที่นี่เขากินคนละจาน .... อิ่มถึงเย็น มื้อนี้ไปกินกับน้องคนไทย ข้าวแบ่งกัน ไก่กินคนละครึ่งตัว ! เหลือห่อไปให้แมว
เหมือนมัสมั่นไก่ กินคนเดียวไม่แบ่งใคร ส่วน Pepsi นั่น pepsi อิหร่านแท้ๆ Pepsi ตัวจริงไม่มีส่วนแบ่งแต่อย่างไร ที่นี่เขาทำเองขายเอง ยืมชื่อมาใช้เฉยๆ เรียกกันว่า iran photo copy คุณลุงได้กล่าวไว้
สถาปัตยกรรมเปอร์เซีย โดมใหญ่ ลายกระเบื้องสวยๆ
สถาปัตยกรรมเปอร์เซียในอีกมุมที่ชอบ
Think of rose , think of Iran <3
เด็กๆที่นี่น่ารัก เจอที่ไหนทักตลอด โดนรุมตลอด ที่สำคัญชอบกล้องมว๊ากกกก
Persia Landscape สวย กว้าง อ้างว้าง CHAK chak
ภูเขาที่นี่ สีสวย ขึ้นกล้อง ภูเขากลางทะเลทราย
Kharanaq : เมืองร้าง วิวสวยที่ดั้นด้นมา วันนั้นลงขันกับหนุ่มนิวซีแลนด์และสาวเยอรมัน เหมาแท็กซี่มาเที่ยวกัน
อีกมุมที่ชอบที่ Saryazd วันนั้นลุยมาก ทั้งปีน ทั้งมุด สนุกดี
ที่นี่ Iran ............
[CR] ~ Iran ; Don't tell my mom ~ เที่ยวอิหร่าน ..... สักครั้ง (ครั้งเดียวพอ)
เสี้ยวหนึ่งของบันทึกการเดินทาง : Iran ; Don't tell my mom !
การเดินทางสู่ดินแดนอารยธรรมเก่าแก่ เปอร์เซีย ซึ่งถูกปักหมุดไว้ใน the bucket list เส้นทางในฝันของเรามานาน รู้ว่าที่นี่ไม่ง่ายที่จะไป ข้อจำกัดหลายอย่างทั้งวีซ่า ทั้งข้อมูลในการเดินทาง จะไปยังไง จะเริ่มที่ตรงไหน ? และที่สำคัญจะบอกคนทางบ้านอย่างไร ว่าตัวเองจะเดินทางคนเดียวร่วม 11 วัน ใน อิหร่าน ประเทศที่ถูกตราหน้าว่าเลวร้าย ประเทศที่โดนคว่ำบาตรจากประเทศมหาอำนาจ ทั้งยุโรปและอเมริกา แต่เมื่อโอกาสหลายๆอย่างวิ่งเข้าหาให้ไปทำความรู้จักกับที่นี่ ทั้งการเปิดเส้นทางใหม่ของสายการบินต้นทุนต่ำพร้อมตั๋วราคาถูกและการขอวีซ่าที่ผ่อนปรนมากขึ้น จึงทำให้ไม่ลังเลเลยที่จะจองตั๋วล่วงหน้าร่วมครึ่งปีก่อนเดินทาง
การเดินทางในอิหร่านเราใช้รถบัสประจำทางเชื่อมเมืองต่อเมือง ค่ารถถูกเหลือเชื่อกับการเดินทาง 5-7 ชม เมืองไหนรถประจำทางเข้าไม่ถึงเราก็ลงทุนเหมาแท็กซี่เที่ยว รวมกลุ่มซื้อทัวร์เดย์ทริปแชร์ค่ารถกับนักท่องเที่ยวอื่นๆบ้าง ในตัวเมืองเราใช้วิธีดั้งเดิมคือการเดิน แต่ละวันจึงเดินไม่ต่ำกว่า 10 กิโลเมตร ซอกซอนไปยังที่เที่ยวต่างๆ หากที่ไหนไกลเกินก็นั่งแท็กซี่ไป ที่เตหรานนั้นเที่ยวง่าย ค่าเมโทรแค่ 7 บาทตลอดสายเข้าถึงสถานที่ท่องเที่ยวได้ง่ายทุกที่...
แม้การเดินทางครั้งนี้เรียกได้ว่าค่อนข้างผิดหวังด้วยสถานที่ไม่ได้สวยงามดังคาดไว้ ตลอดจนเราได้พบเจออิหร่านในอีกมุมหนึ่ง มุมของผู้หญิงเดินทางคนเดียวที่ไม่ค่อยรู้สึกปลอดภัยเท่าไรนัก แต่อิหร่าน ในแง่ร้าย ... คนดีมีอยู่ ได้รับน้ำใจมาก็เยอะ เร่ิมตั้งแต่เครื่องกำลังร่อนลงสนามบินกรุงเตหราน ป้าคนอิหร่านที่นั่งข้างๆสอนพวกเราให้ทำความรู้จักกับการคลุม ฮิญาบ. เมื่อตอนเราเดินอยู่เมือง Kashan มีคุณลุงชาวอิหร่านเข้ามาช่วยเหลือบอกว่ามีสถานที่ไหนน่าเที่ยว อยู่ตรงไหนบ้างหลังจากเห็นเรางงกับแผนที่. และอีกครั้งในขณะที่กำลังตื่นเต้นกับน้ำผลไม้สีสวยหน้าเตหรานบาร์ซ่า จนอดใจยกกล้องขึ้นมาเก็บรูปไว้ไม่อยู่ ลูกค้าหญิงชาวอิหร่านถึงกับยิ้ม และบอกเราด้วยหน้าเปื้อนยิ้ม "Welcome to Iran" เหล่านี้ล้วนทำให้เราประทับใจได้ไม่ยาก
ไม่ใช่แต่ผู้คนพื้นถิ่น หากแต่นักท่องเที่ยวด้วยกันเองโดยเฉพาะพี่ๆน้องๆคนไทยนี่แหละ ทำให้เราสามารถพูดได้เลยว่าเพิ่มความประทับใจในทริปนี้ขึ้นเป็นกอง กลุ่มพี่คนไทยที่เดินทางไฟล์ทเดียวกัน นั่งข้างๆกัน แถมแผนการเดินทางไล่ตามกันไปเกือบตลอดทริป เราตามกันมาเรื่อยๆ ได้เจอะเจอกัน พูดคุย กินข้าว (เรียกว่าเลี้ยงข้าวเราถึงจะถูก) น้องคนไทยที่นอนห้องเดียวกันที่เมือง Yazd และออกเดย์ทริปที่ Saryazd ด้วยกัน ทำให้ทริปนั้นสนุกมากๆเลย สองหนุ่มไทยที่เราเจอที่เมือง Kashan พยายามช่วยให้โทรศัพท์เราใช้งานได้ ขอบคุณมากๆเลย นี่ยังไม่รวมนักท่องเที่ยวที่เราเจอรายทาง ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มนิวซีแลนด์ที่เส้นทางทับกันแทบทั้งทริปและยังมีโอกาสออกเดย์ทริปด้วยกันด้วย สาวเยอรมันที่มุ่งมั่นหาทางขึ้นเขาทั้งๆที่มันไม่มี สาวเวลส์ที่เป็นบัดดี้เที่ยวใน Persepolis ด้วยกัน และอีกหนึ่งหนุ่มฟิลิปปินส์ที่ช่วยเราเก็บภาพมุมสวย ยังไม่ลืมสาวมุสลิมมาเลเซียที่มาเป็นเพื่อนเที่ยวที่ว่าง่าย ไปไหนไปกัน เห็นไหม...มีเพื่อนเที่ยวทุกวันไม่ซ้ำเลย ทริปเราไม่เหงาเลย และขอบคุณอีกหลายต่อหลายคนที่ช่วยเก็บภาพเราเข้าเฟรมสวยๆอีกนะ
แม้การเดินทางในอิหร่านครั้งนี้จะไม่ได้สวยงามอย่างที่คาดหวัง หากแต่เป็นการเดินทางกลับทำให้เรียนรู้และรู้จักตัวเองมากยิ่งขึ้น ผู้คนผ่านทางหลากหลายที่ได้พบ ทั้งคนท้องถิ่นและเพื่อนร่วมทางในแต่ละวันทำให้การเดินทางในทริปนี้เต็มไปด้วยสีสันและความสนุก ทุกก้าวของการเดินทางล้วนทำให้เราได้เรียนรู้และเปิดประสบการณ์เล็กๆในโลกใบใหญ่เสมอๆ
Once in my lifetime >>> I R A N
Kashan Bazar : เราว่าตลาดเก่าอายุ 800 ปี ที่นี่ มีสีสันที่สุดแล้ว เรามาที่นี่เพราะรูปมุมเดียวกันนี้เลย
หนุ่มน้อยเปอร์เซีย เราชอบนะ
คุณยายที่ Abyaneh ชุดคุณยายสวยจริงๆ รูปนี้ได้โดยบังเอิญ ดูซิ ย้ิมให้ด้วยนะ เราชอบรูปนี้ที่สุดในทริปนี้เลย
อีกหนึ่งสถานที่ที่ใครๆก็เรียกกันว่า Pink Mosque เราชอบบรรยากาศวันนั้นมาก
ที่พัก เมือง Kashan นั่นไงห้องใหญ่ตรงกลาง มองสูงไปแล้วค่ะ ต่ำลงอีกนิด ห้องใต้บันไดนั่นไง
อาหารเช้า เมนูแบบพื้นถิ่นที่นี่ อารมณ์ประมาณนี้ทุกวัน
ไก่ที่นี่จะซื้อต้องซื้อทั้งตัวนะคะ ส่วนข้าวนั่นที่นี่เขากินคนละจาน .... อิ่มถึงเย็น มื้อนี้ไปกินกับน้องคนไทย ข้าวแบ่งกัน ไก่กินคนละครึ่งตัว ! เหลือห่อไปให้แมว
เหมือนมัสมั่นไก่ กินคนเดียวไม่แบ่งใคร ส่วน Pepsi นั่น pepsi อิหร่านแท้ๆ Pepsi ตัวจริงไม่มีส่วนแบ่งแต่อย่างไร ที่นี่เขาทำเองขายเอง ยืมชื่อมาใช้เฉยๆ เรียกกันว่า iran photo copy คุณลุงได้กล่าวไว้
สถาปัตยกรรมเปอร์เซีย โดมใหญ่ ลายกระเบื้องสวยๆ
สถาปัตยกรรมเปอร์เซียในอีกมุมที่ชอบ
Think of rose , think of Iran <3
เด็กๆที่นี่น่ารัก เจอที่ไหนทักตลอด โดนรุมตลอด ที่สำคัญชอบกล้องมว๊ากกกก
Persia Landscape สวย กว้าง อ้างว้าง CHAK chak
ภูเขาที่นี่ สีสวย ขึ้นกล้อง ภูเขากลางทะเลทราย
Kharanaq : เมืองร้าง วิวสวยที่ดั้นด้นมา วันนั้นลงขันกับหนุ่มนิวซีแลนด์และสาวเยอรมัน เหมาแท็กซี่มาเที่ยวกัน
อีกมุมที่ชอบที่ Saryazd วันนั้นลุยมาก ทั้งปีน ทั้งมุด สนุกดี
ที่นี่ Iran ............