คือว่าเราเคยหูแว่วน่ะที่จริงตอนนั้นเราเองก็ไม่ได้เครียดนะแต่เราใช้ชีวิตผิดเราว่ามันอาจจะเกิดจากเพราะเราไม่ดูแลตัวเองมากกว่าน่ะ คือ ตอนนั้นเราออกไปอยู่ตัวคนเดียวแล้วก็ตื่นสายมาก เข้าเรียนทีตอนบ่ายอะค่ะแล้วก็ทานน้อย ทานทีก้อบ่ายเลย แถมทานอะไรรู้ไหมคะมันคือฮอทดอก ไส้กรอก ตามร้านสะดวกซื้อทานกับข้าวหอมมะลิกระป๋องแบบที่ขายในห้างน่ะค่ะสะดวกดี ส่วนใหญ่ก้อทานแบบนี้บ่อยมาก ไม่ทานอะไรบำรุงเลย ไม่มีสารอาหารอะไรนานเป็นหลายเดือนจากนั้นเราก็มีอาการเพี้ยนค่ะ คือหูแว่ว ด้วยความที่ไม่รู้จักโรคนี้เลยนึกว่าได้ยินจริงๆ พอดีเพื่อนมาบอกว่ามันเป็นโรคค่ะ ก็ไปตรวจแผนกจิตเวชค่ะ หมอบอกว่าเราเครียดเรานี่ยังงงอยู่จนบัดนี้ว่าเราเครียดตรงไหนเพราะเราเปนคนอารมณ์ดีค่ะ ก็อาจมีเรื่องคิดบ้างตามประสาแต่ไม่คิดเอามาเครียดค่ะ ที่จริงเราไม่เชื่อหมอว่าเราเครียดรอกนะแต่ยาที่หมอจัดให้มากินไม่นานเราก็หายหูแว่วค่ะ

เราทานยานี้มาเกือบสิบปีแล้วค่ะแล้วหมอบอกว่าเราหายแล้วอะนะแต่ก็ให้กินกันไว้เฉยๆอะค่ะ แต่เราว่ายามันมีผลข้างเคียงน้ะค่ะถ้าทานไปนานๆคือเราก้อไปอ่านผลข้างเคียงของบริษัทยานี้มาอะค่ะมีเยอะแยะมากมายแต่พอมาถามหมอหมอบอกใครๆก็ทานกัน เราก็ไม่แน่ใจน่ะค่ะเพราะเราว่าบริษัทยาบอกน่าจะน่าเชื่อถือกว่าค่ะเราเองก็พอจะรู้วิธีดูแลตัวเองไม่ให้กลับมาเป็นอีกอยู่บ้างน่ะค่ะแล้วยาก็แพงมากคือประมาณเม็ดละ100บาทไปทีก็ห้าพันกว่าบาทค่ะ เราเลยเลิกทานยาแล้วค่ะ ตอนนี้เลิกทานมาประมาณ เดือนกว่าๆแล้วค่ะ สิ่งที่เกิดกับเราตอนนี้คือมันดีมากค่ะ คือ

1.เราถ่ายทุกวันเป็นปกติแล้วค่ะตอนทานยานี่ไม่รู้เกี่ยวกันป่าวนะคะแต่บางที3-4วันยังไม่ถ่ายเลยค่ะต้องทานยาระบาย
2. มือไม่สั่นแล้วค่ะไม่รู้เกี่ยวกันป่าวแต่เวลาทานอาหารมือจะสั่นหน่อยๆค่ะตอนนี้ไม่สั่นแล้วค่ะ
3. ร้องเพลงได้ปกติแล้วค่ะ ก็ไม่รู้เกี่ยวกันป่าวนะคะแต่อยู่ดีๆก็ทำเสียงสูงต่ำร้องเพลงเสียงใสเป็นปกติแล้วค่ะ
4. อันนี้คือคำถามค่ะ คือว่า น้ำหนักลดไปจาก 47 เหลือ 45 kg น่ะค่ะ กินยังไงก็ไม่ขึ้นค่ะ45นี่คือพยายามกินแล้วนะคะถ้าไม่พยายามกินนี่คือหนักเท่าไรไม่รู้ค่ะอันนี้คือเราเป็นอะไรป่าวคะ ปกติไหมคะ จะออกกำลังกายก็ไม่ไหวค่ะ คือถ้าออกกำลังกายนี่คาดว่าอาจหมดแรงและนอนไม่ตื่นเลยน่ะค่ะ คือ เราเป็นโรคอะไรหรือเปล่าคะหรือว่าพอหยุดยาแล้วนี่คือน้ำหนักจริงๆของเราคะ