ถ้าใครเคยอ่านหระทู้ก่อนๆของเราก็จะพอรู้ว่าเรามีแฟนที่คบกันมานานมากกก

แต่เขาไม่เคยทำร้ายเรา ทั้งกาย และจิตใจ เช่นเรื่องผู้หญิงก็ไม่เคยมี เรื่องทำร้ายร่างกายก็น้อยมาก

อีกทั้งยังให้เกรียติเราสุดๆ

แต่เวลาที่เราคบกันมาตลอด 7 ปี เรามีปัญหากันมาตลอด เป็นเรื่องไร้สาระมากๆค่ะ อีกทั้งทัศนคติที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องศาสนา เรื่องความชอบ แต่เราก็พยายามประคับประคองมาตลอด7ปี

อาจเพราะว่าพอเรารักเค้า เราก็อยากจะปรับตัวเองให้เข้ากับเค้า ยอมทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ และสละสิ่งที่เราชอบทิ้งไป

แต่ถามว่าอึดอัดมั้ยกับการไม่เป็นตัวเอง อึดอัดมากค่ะ เราเปลี่ยนตัวเองได้แค่ภายนอกเท่านั้น แต่ข้างในใจเรายังคงเป็นตัวเราอยู่ดีค่ะ

............นี่ก็เป็นปัญหาคร่าวๆของความรักเราค่ะ.............

และเมื่อปะมาณ เกือบ2เดือนที่แล้ว เราทะเลาะกันเรื่องไร้สาระอีกตามเคย (อาจจะไม่ไร้สาระสำหรับเรา) แล้วเขาเผลอบีบคอเราแรงมากค่ะ

บีบแต่ปล่อยนะคะ แต่เรารู้สึกไม่โอเค เรารู้สึกแบบหึ้ยทำไมต้องมาทำเร พ่อแม่เรายังไม่เคยทำขนาดนี้กับเราเลย

เราก็ไม่อะไรค่ะคืนนั้นก็ปล่อยผ่านไป พอตกเช้ามา เราก็ทะเลาะกันอีกตามเคย เราเองก็เป็นฝ่ายตบตีเค้าก่อน

แต่เค้าตัวใหญ่กว่าเรามาก เขาแตะเข้าตรงกลางหลังเรา ไม่แรงมากค่ะ แต่ก็เจ็บอยู่555555

หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันเสียงดัง จนเราไม่โอเคและเขาก็ไม่โอเค เราเลยอยากกลับมากรุงเทพตอนนั้น

เขาก็ไล่เราเหมือนกันค่ะ โยนเสื้อผ้าเราใส่กระเป๋าด้วย ตอนนั้นต่างคนต่างโมโหมาก เราต่างก็เถียงกัน และด่าทอกันอย่างรุนแรง

วินาทีนั้นคิดแค่ว่า เราจะไปให้ไกลจากที่นี่ และไม่มีสันกลับมา และได้พบเจอผู้ชายคนนี้อีก

เขาเอาเราไปส่งไว้ที่ขนส่งจังหวัดๆหนึ่งค่ะ(เป็นจังหวัดที่เราอยู่กับเขา)

เราไม่มีตังติดตัวเลย มีแค่พอค่ารถ เขาใจ้ร้ายมากทำกับเราได้ลงคอ เราก็นั่งรถกลับมากรุงเทพค่ะ

ขอเล่ารวบๆหน่อยนะคะเรื่องจริงมันยาวมาก

เเละเขาไม่คิดจะง้อเราด้วยซ้ำค่ะ เรามาได้ซักพักหนึ่งเราเป็นฝ่ายโทรไปหาเขาเอง เขายังคงพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทั้งที่มันเป็นเรื่องใหญ่มาก พ่อแม่ที่บ้านเราทราบหมด รวมถึงแม่ของเขาด้วย(ตอนเราออกมาแม่เขาก็ไม่สนใจอะไรคงเห็นเราทะเลาะกันแบบเด็กๆ)

เราเจ็บจนแบบจุก แบบพูดอะไรไม่ออก ไม่มีแม้แต่น้ำตา มันตายด้านไปหมด มันสับสน มันมืดมน มันเป็นวันที่แย่ที่สุดในชิวิตเราเลยค่ะ

..ผ่านมาได้ซัก2-3วัน เขาก็เริ่มง้อค่ะ แต่เราบล็อคเขาทุกทาง แต่ความพยยามของเขาก็ยังไม่มากพอค่ะ

เราไม่ได้บล็อคเบอร์แม่เขา เพื่อนเขา ถ้าเขาอยากจะง้อเราจริงๆ เขาคงต้องโทรมาหาเราบ้างเเล้วค่ะ

แต่เมื่อ4-5วันที่แล้ว เขาใช้เบอร์แม่เขาโทรมาค่ะ บอกว่าอยู่ไม่ได้ ใจจะขาด อยากขอโอกาส เพราะเขาไม่เคยทำผิดกับเราเลย

เขาเลยขอโอกาส เขายอมทำทุกอย่าง และทักคนใกล้ตัวเราไป เพื่อถามถึงที่อยู่ บอกจะมาหาเรา จะมาตามเรากลับไป

ตอนนี้เราเองก็สับสนมากเลยค่ะ ใจหนุ่งเราก็รักเขา เขาก็ดีกับเรามาตลอด แต่ตอนนี้ชีวิตเราดีขึ้น

ชีวิตเป้นของเรามากขึ้น ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ เจออะไรใหม่ๆ

เราโอเคขึ้นมามาก เรียกได้ว่าลืมเรื่องเขาไปเลย     แต่อีกใจก็รักเขาและเห็นแก่ความดีที่เขาทำมา

ตอนนี้เราสับสนค่ะ เราไม่รู้จะต้องทำยังไง และที่บอกว่าจะเปลี่ยนตัวเอง จะทำได้จริงมั้ย

แล้วถ้าเราปล่อยเค้าไป วันนึงเราจะทนเห็นเขารักกับคนอื่นได้มั้ย เราไม่รู้ใจตัวเองเลยค่ะ