29
ผู้ร้ายในเงามืด

โดย ฮาร์โมนิก้า

การจราจรบนถนนควีนส์ค่อนข้างจอแจในเช้าวันพฤหัส

นีล แม็กซ์เวลขับรถสปอร์ตเปิดประทุนฝ่าการจราจรติดขัดย่านธุรกิจเมลเบิร์นช่วงเช้ามาอย่างหงุดหงิด
กระทั่งเข้าจอดยังอาคารจอดรถได้จึงค่อยรู้สึกดีขึ้น อาคารเก่าแก่สร้างสไตล์วิคตอเรียซึ่งสำนักงาน
ทนายความของเอ็ดเวิร์ด เรย์โนลด์ตั้งอยู่นั้นต้องเดินเลยลงไปบนถนนเส้นนี้และไม่มีที่จอดรถ ทำให้เขา
ต้องมาจอดยังอาคารจอดรถซึ่งอยู่สูงขึ้นมาทางปลายถนนที่สร้างลาดลงไปตามเนินเขา

ชายหนุ่มส่องกระจกตรวจดูแว่นกันแดดที่ใช้บังดวงตาและใบหน้า หมวกที่ปิดศีรษะและเรือนผมส่วนบน
เสื้อผ้าในชุดกางเกงยีนส์กับเสื้อยืดแขนสั้นแบบเรียบสีขาวเหมาะสมกับวันในฤดูร้อนที่ร้อนจัดของเมลเบิร์น
เขาเดินทางมาสำนักงานทนายความของเอ็ดเวิร์ด เรย์โนลด์วันนี้เป็นการส่วนตัว ไม่ได้ให้ผู้คุ้มกันติดตามมา
เพื่อความปลอดภัยจึงต้องแต่งตัวเพื่อไม่ให้สะดุดตาใครหรือให้ใครจดจำได้ว่าเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร

หากแต่ร่างสูงสง่าอย่างอดีตนักกีฬารักบี้ ช่วงขายาว ไหล่กว้างแข็งแรง รูปหน้าคมสันแม้จะถูกซ่อนในแว่น
กันแดด และเรือนผมสีทองสว่างที่มักสะท้อนแสงล้อแสงตะวันอยู่เสมอจะถูกซ่อนไว้ใต้หมวกแก๊ป ก็ยังเรียก
ร้องความสนใจจากสาวๆ ทั้งเล็กและใหญ่ที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ในร้านริมทางเดิน หรือที่เดินอยู่บนบาทวิถีก็ตาม
บางคนจำเขาได้ไม่ว่าจะจากการเป็นอดีตดารารักบี้ชื่อดังที่เคยสร้างชื่อเสียงให้รัฐวิคตอเรียและประเทศ
ออสเตรเลีย หรือในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรที่ทั้งหนุ่ม รูปหล่อและชาติตระกูลดีก็ตาม บางคนเพียง
แต่ยิ้มให้ บางคนเดินเข้ามาทักทาย ชวนคุย และจบด้วยการขอถ่ายรูป เขาไม่อาจปฏิเสธ จึงได้แต่ยิ้มและ
ทำตามคำขอ สาวๆ บางคนถึงขั้นให้เบอร์โทรศัพท์พร้อมส่งสายตาหวานเยิ้ม นีลยิ้มรับอย่างสุภาพ รักษา
ท่าทีสุภาพบุรุษที่ได้รับการอบรมมาอย่างดีทุกกระเบียดนิ้ว เข้าถึงง่าย แต่ตีสนิทหรือลามปามยาก

เขาถ่ายรูปคู่กับสาวคนสุดท้ายก่อนจะพาตัวเองมาถึงหน้าอาคารที่หมาย ภายในใจคิดว่าน่าจะให้คนขับรถ
ขับมาส่งตรงหน้าตึกเลย จะได้ตรงเข้าไปขึ้นลิฟท์สู่ชั้นสี่ยังชั้นสำนักงานของเอ็ดเวิร์ดได้ ไม่ต้องให้คนนับ
สิบล่วงรู้และยังประกาศกันทางโซเชียลเน็ทเวิร์คต่อไปอีกว่าถ่ายรูปกับนีล แม็กซ์เวลบนถนนควีนส์

“สวัสดีค่ะคุณแม็กซ์เวลที่นัดคุณเรย์โนลด์ไว้ตอนเก้าโมงเช้านะคะ” เลขาณุการทักทันทีที่เขาเดินผ่าน
ประตูสำนักงานเข้าไป

“ครับ ฝากเรียนด้วยว่าผมมาแล้ว” นีลขอร้องด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“ได้ค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะคุณแม็กซ์เวล จะดื่มชาหรือกาแฟดีคะ” เลขาสาวใหญ่ที่อายุน่าจะวัยกลางคนยิ้มกว้าง
ให้อย่างชอบใจ ลุกขึ้นเชื้อเชิญให้นั่ง

“ขอกาแฟก็ดีครับ คุณ….”

“กิ๊บสันค่ะ พาเมล่า กิ๊บสัน รอสักครู่นะคะคุณแม็กซ์เวล ดิฉันจะไปเรียนคุณเรย์โนลด์ให้ว่าคุณมาแล้ว”

“ขอบคุณครับ” นีลรับคำพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น นั่งลงบนเก้าอี้รับแขกเบาะบุแข็งสไตล์วิคตอเรียแท้ การตกแต่ง
สถานที่ของสำนักงานนี้ขัดตาเขาเหลือเกิน แต่เขาก็แค่มาธุระชั่วคราวเท่านั้น อดทนหน่อยแล้วกัน

เลขาหายไปไม่นานก็เดินออกมาพร้อมเอ็ดเวิร์ด

“สวัสดีนีล สบายดีมั้ย ดีใจนะที่วันนี้เธอแวะมาที่ออฟฟิศฉันได้” เอ็ดเวิร์ดทักทายพร้อมจับมือและดึงนีลเข้า
ไปกอดหลวมๆ ด้วยอาการทักทายระหว่างผู้ชายที่จะใช้เพียงไหล่สัมผัสกันขณะจับมือไว้ ด้วยความที่เอ็ดเวิร์ด
เป็นเพื่อนสนิทกับรอเจอร์ วอลเด็นและยังเป็นทนายประจำตัวที่ดูแลทรัพย์สินและบัญชีมรดกให้กับรอเจอร์ด้วย
ทำให้เขาคุ้นเคยกับเด็กๆ ในบ้านวอลเด็นอย่างอบิเกลและนาตาชา รวมถึงเด็กข้างบ้านที่มาคลุกคลีที่บ้านบ่อยๆ
อย่างนีลและแอชตัน

ตระกูลแม็กซ์เวลเป็นเพื่อนบ้านที่ตัดแบ่งที่ดินมหาศาลขายให้กับรอเจอร์เมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว ซึ่งเที่ดินผืนนั้น
มีสิ่งปลูกสร้างเป็นคฤหาสน์เก่าแก่พร้อมอาณาบริเวณขนาดกว้าง รอเจอร์ไม่ได้ทุบคฤหาสน์ทิ้ง แต่บูรณะใหม่
และตกแต่งภายในอย่างทันสมัย นับแต่รอเจอร์ย้ายครอบครัวมาอยู่ ทั้งสองตระกูลก็ไปมาหาสู่ใกล้ชิดสนิทสนม
โดยเฉพาะนีลกับแอชตันที่เข้าออกบ้านวอลเด็นเป็นประจำ จะมีก็แต่โดโรธีที่เป็นคนแปลก มีโลกส่วนตัวและ
ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร

“สวัสดีครับมิสเตอร์เรย์โนลด์ ผมต้องขอโทษที่มารบกวนคุณแต่เช้า”

“ไม่รบกวนเลย เข้ามาสินีล มาคุยในห้องก่อน ว่าแต่เธอจะดื่มอะไรล่ะ”

“ดิฉันถามแล้วค่ะคุณเรย์โนลด์ กาแฟคุณแม็กซ์เวลจะเสร็จในไม่เกินห้านาทีค่ะ”

“อ้าว แพม คุณทราบหรือว่าคุณแม็กซ์เวลดื่มกาแฟแบบไหน” คำถามของเอ็ดเวิร์ดตรงกับความสงสัยของนีล

“ทราบสิคะ คาปูชิโน่ร้อน น้ำตาลสองช้อน ถูกมั้ยคะ”