37
อบิเกล วอลเด็น

โดย ฮาร์โมนิก้า

เมลเบิร์นในช่วงปลายคิมหันตฤดูอุณหภูมิค่อนข้างแปรปรวน
แสงแดดยามเช้าทอประกายจัดจ้า ขณะที่อุณหภูมิลดลงมาที่ยี่สิบองศา ทั้งที่เมื่อวานอากาศร้อนจัดถึง
สี่สิบองศาอยู่เกือบตลอดวัน เสียงนกดังลอดหน้าต่างห้องนอนซึ่งแม้จะปิดไว้เพราะภายในเปิดเครื่อง
ปรับอากาศเนื่องจากอากาศที่ร้อนจัดเมื่อวาน แต่หน้าต่างไม่ได้กั้นเสียงนกซึ่งขับขานเจื้อยแจ้วอยู่บน
กิ่งไม้เหนือหน้าต่างห้องนอนนั้นแม้แต่น้อย อาจด้วยระยะที่ใกล้มาก ทำให้อบิเกลลืมตาตื่นขึ้นมาจาก
เสียงนกที่ราวกับพูดคุยกันอยู่ใกล้ชิดใบหู

วูบหนึ่งเธอรำลึกถึงเสียงนกร้องที่เคยได้ยินชัดเจนกว่านี้ ไม่ได้ดังลอดผ่านหน้าต่างกระจกที่ปิด แต่เป็น
เสียงซึ่งดังผ่านหน้าต่างที่เปิด แม้จะไม่ได้มาจากระยะใกล้เพียงนี้ เนื่องจากบริเวณชิดติดหน้าต่างซึ่งเธอ
เคยเห็นในภาพนั้นไม่ได้มีต้นไม้ใหญ่ให้นกมาเกาะ แต่เธอก็ได้ยิน

หญิงสาวสลัดศีรษะเบาๆ ยืดเหยียดตัวอยู่บนเตียงนอนที่เคยคุ้นมาตลอดชีวิต กวาดตามองรอบห้อง ทุก
สิ่งยังเหมือนเดิม ที่ไม่เหมือนคือข่าวการเสียชีวิตของบิดา

น้ำตาไหลรินช้าๆ ลงมา เธอยังคงเศร้าโศกกับข่าวการจากไปของรอเจอร์ วอลเด็น และยิ่งรู้สึกผิดอย่าง
หนักที่เธอไม่มีโอกาสเป็นผู้จัดพิธีศพให้กับเขา