รักในรอยฝัน บทที่ 1 เหตุฆาตกรรมในบ้านวอลเด็น
http://ppantip.com/topic/35326566
2
ผู้ต้องสงสัย
โดย ฮาร์โมนิก้า
แสงแดดในฤดูใบไม้ร่วงช่วงเที่ยงวันนั้นแรงกล้าไม่แพ้ฤดูร้อน
ทว่าไม่ใช่แสงแดดที่ทำให้อาบิเกลต้องเอาผ้าคลุมไหล่ขึ้นมาคลุมศีรษะหากเป็นกล้องถ่ายภาพจำนวนมาก
ของบรรดาช่างภาพปาปารัสซี่ ช่างภาพหนังสือพิมพ์และสื่อออนไลน์ต่างๆ ที่พากันมาดักรออาบิเกลที่หน้า
แมนชั่นหลังใหม่ของบิดาเธอทันทีที่ลงจากรถลีมูซีน
“ถอยไปครับ ถอยไป” เสียงบอดี้การ์ดร่างใหญ่สองนายสั่งขณะคุ้มกันรอเจอร์ วอลเด็นมหาเศรษฐีหนุ่มใหญ่
บิดาของเธอและอาบิเกลให้ลงจากรถเพื่อตรงเข้าไปยังตัวแมนชั่นหลังใหญ่
“คุณวอลเด็นขอสัมภาษณ์หน่อยครับ คุณวอลเด็น คุณรู้สึกยังไงที่พ้นคดี”
“คุณเคยมีความคิดอยากฆ่าแม่และน้องสาวติดแม่เลี้ยงของคุณรึเปล่า”
“ถ้าคุณไม่ได้เมามากขนาดนั้นคุณคิดว่ามีโอกาสมั้ยที่คุณจะเป็นคนลงมือฆ่า”
“ปืนของคุณถูกใช้เป็นอาวุธสังหารได้ยังไงครับคุณวอลเด็น”
เสียงสื่อที่ตะโกนถามดังเซ็งแซ่แหวกม่านเสียงอื้ออึงของเสียงลั่นชัตเตอร์ อาบิเกลสะท้านเยือกปนโกรธกับ
คำถามพวกนั้น เธออุ่นใจขึ้นเมื่อรู้สึกถึงอ้อมแขนแข็งแรงของบิดาที่กอดกระชับไหล่ของเธอไว้แน่น กันให้
เธอเดินฝ่ากลุ่มนักข่าวที่บุกรุกตามเข้ามาถึงบริเวณสนามหน้าแมนชั่นหลังใหม่นี้ขณะที่รถวิ่งผ่านประตูรั้ว
อัตโนมัติเข้ามา
“ถอยไปครับ ถอยไป นี่เป็นพื้นที่ส่วนบุคคล หากไม่ถอยไปเราจะแจ้งตำรวจจับข้อหาบุกรุกนะครับ” บอดี้การ์ด
ทั้งสองนายของรอเจอร์ยังคงส่งเสียงเตือน และมันคงได้ผลเพราะพวกนักข่าวและช่างภาพยอมหยุดอยู่ด้านนอก
และเมื่อรอเจอร์นำอาบิเกลเข้ามาภายในตัวแมนชั่นแล้วนั่นล่ะ พวกนั้นจึงยอมถูกกวาดต้อนให้ถอยออกจากบริเวณ
รั้วขนาดใหญ่ของแมนชั่นออกไปยังถนนด้านนอก
“ขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะลูก พ่ออยู่ที่บ้านไม่ไปไหน ไว้เราค่อยเจอกันตอนมื้อค่ำ” รอเจอร์กล่าวกับลูกสาวคนเดียว
ขณะประคองร่างบางนั้นมาส่งถึงเชิงบันได
“แล้วยังไงต่อคะพ่อ”
“ไม่มีอะไรหรอกลูก ลูกไม่ได้ทำผิด ศาลก็ตัดสินแล้วว่าลูกไม่ได้มีความผิดตามข้อกล่าวหา หลักฐานไม่พอ อัยการ
ยังยื่นฟ้องลูกไม่ได้เลย อย่าไปสนใจพวกนักข่าวหรือเสียงวิพากย์วิจารณ์เลยนะลูก”
“ค่ะพ่อ”
“ตอนนี้คดีถูกยกฟ้องไปแล้ว โชคดีเหลือเกินที่นายตำรวจจราจรคนนั้นเป็นพยานให้ลูกได้ และโชคดีที่เขาจับลูก
ตรวจระดับแอลกอฮอลไว้ แต่ยังไงก็ตามนะแอ็บบี้ ลูกอย่าพูดถึงเรื่องคดีนี้กับใครอีกเด็ดขาด เรื่องมันจบแล้วก็
ขอให้จบไป หากมีใครมาซักถามหรืออยากรู้อะไรอีก หรือถ้ามีตำรวจกลับมารื้อฟื้นคดีอีกให้แจ้งพ่อหรือ
คุณอัลวินทันที”
รอเจอร์หมายถึงทนายหมายเลขหนึ่งที่ค่าตัวแพงที่สุดในเมลเบิร์นผู้ที่ช่วยเจรจาและสืบหลักฐานจนคดีของอาบิเกล
ถูกยกฟ้องไปตั้งแต่อัยการยังไม่ทันได้ยื่นฟ้อง แต่ฆาตกรก็ยังคงลอยนวลอยู่ ซึ่งทางตำรวจยังต้องสืบหาฆาตกรต่อไป
และระหว่างนี้อาบิเกลก็ไม่รู้สึกปลอดภัยสักนิดเลย แม้เวลานี้เธอจะรู้สึกดีขึ้นที่ฝันร้ายตลอดหลายเดือนที่ต้องตกเป็น
จำเลยของสังคมและยังเป็นผู้ต้องสงสัยหมายเลขหนึ่งของตำรวจจะจบลงแล้วก็ตาม
“เอาล่ะ ขึ้นไปพักก่อน พ่อมีงานต้องทำ หากลูกต้องการพ่อมาหาพ่อได้ทุกเมื่อนะ พ่ออยู่ที่ห้องทำงาน”
รักในรอยฝัน บทที่ 2 ผู้ต้องสงสัย
http://ppantip.com/topic/35326566
2
ผู้ต้องสงสัย
โดย ฮาร์โมนิก้า
แสงแดดในฤดูใบไม้ร่วงช่วงเที่ยงวันนั้นแรงกล้าไม่แพ้ฤดูร้อน
ทว่าไม่ใช่แสงแดดที่ทำให้อาบิเกลต้องเอาผ้าคลุมไหล่ขึ้นมาคลุมศีรษะหากเป็นกล้องถ่ายภาพจำนวนมาก
ของบรรดาช่างภาพปาปารัสซี่ ช่างภาพหนังสือพิมพ์และสื่อออนไลน์ต่างๆ ที่พากันมาดักรออาบิเกลที่หน้า
แมนชั่นหลังใหม่ของบิดาเธอทันทีที่ลงจากรถลีมูซีน
“ถอยไปครับ ถอยไป” เสียงบอดี้การ์ดร่างใหญ่สองนายสั่งขณะคุ้มกันรอเจอร์ วอลเด็นมหาเศรษฐีหนุ่มใหญ่
บิดาของเธอและอาบิเกลให้ลงจากรถเพื่อตรงเข้าไปยังตัวแมนชั่นหลังใหญ่
“คุณวอลเด็นขอสัมภาษณ์หน่อยครับ คุณวอลเด็น คุณรู้สึกยังไงที่พ้นคดี”
“คุณเคยมีความคิดอยากฆ่าแม่และน้องสาวติดแม่เลี้ยงของคุณรึเปล่า”
“ถ้าคุณไม่ได้เมามากขนาดนั้นคุณคิดว่ามีโอกาสมั้ยที่คุณจะเป็นคนลงมือฆ่า”
“ปืนของคุณถูกใช้เป็นอาวุธสังหารได้ยังไงครับคุณวอลเด็น”
เสียงสื่อที่ตะโกนถามดังเซ็งแซ่แหวกม่านเสียงอื้ออึงของเสียงลั่นชัตเตอร์ อาบิเกลสะท้านเยือกปนโกรธกับ
คำถามพวกนั้น เธออุ่นใจขึ้นเมื่อรู้สึกถึงอ้อมแขนแข็งแรงของบิดาที่กอดกระชับไหล่ของเธอไว้แน่น กันให้
เธอเดินฝ่ากลุ่มนักข่าวที่บุกรุกตามเข้ามาถึงบริเวณสนามหน้าแมนชั่นหลังใหม่นี้ขณะที่รถวิ่งผ่านประตูรั้ว
อัตโนมัติเข้ามา
“ถอยไปครับ ถอยไป นี่เป็นพื้นที่ส่วนบุคคล หากไม่ถอยไปเราจะแจ้งตำรวจจับข้อหาบุกรุกนะครับ” บอดี้การ์ด
ทั้งสองนายของรอเจอร์ยังคงส่งเสียงเตือน และมันคงได้ผลเพราะพวกนักข่าวและช่างภาพยอมหยุดอยู่ด้านนอก
และเมื่อรอเจอร์นำอาบิเกลเข้ามาภายในตัวแมนชั่นแล้วนั่นล่ะ พวกนั้นจึงยอมถูกกวาดต้อนให้ถอยออกจากบริเวณ
รั้วขนาดใหญ่ของแมนชั่นออกไปยังถนนด้านนอก
“ขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะลูก พ่ออยู่ที่บ้านไม่ไปไหน ไว้เราค่อยเจอกันตอนมื้อค่ำ” รอเจอร์กล่าวกับลูกสาวคนเดียว
ขณะประคองร่างบางนั้นมาส่งถึงเชิงบันได
“แล้วยังไงต่อคะพ่อ”
“ไม่มีอะไรหรอกลูก ลูกไม่ได้ทำผิด ศาลก็ตัดสินแล้วว่าลูกไม่ได้มีความผิดตามข้อกล่าวหา หลักฐานไม่พอ อัยการ
ยังยื่นฟ้องลูกไม่ได้เลย อย่าไปสนใจพวกนักข่าวหรือเสียงวิพากย์วิจารณ์เลยนะลูก”
“ค่ะพ่อ”
“ตอนนี้คดีถูกยกฟ้องไปแล้ว โชคดีเหลือเกินที่นายตำรวจจราจรคนนั้นเป็นพยานให้ลูกได้ และโชคดีที่เขาจับลูก
ตรวจระดับแอลกอฮอลไว้ แต่ยังไงก็ตามนะแอ็บบี้ ลูกอย่าพูดถึงเรื่องคดีนี้กับใครอีกเด็ดขาด เรื่องมันจบแล้วก็
ขอให้จบไป หากมีใครมาซักถามหรืออยากรู้อะไรอีก หรือถ้ามีตำรวจกลับมารื้อฟื้นคดีอีกให้แจ้งพ่อหรือ
คุณอัลวินทันที”
รอเจอร์หมายถึงทนายหมายเลขหนึ่งที่ค่าตัวแพงที่สุดในเมลเบิร์นผู้ที่ช่วยเจรจาและสืบหลักฐานจนคดีของอาบิเกล
ถูกยกฟ้องไปตั้งแต่อัยการยังไม่ทันได้ยื่นฟ้อง แต่ฆาตกรก็ยังคงลอยนวลอยู่ ซึ่งทางตำรวจยังต้องสืบหาฆาตกรต่อไป
และระหว่างนี้อาบิเกลก็ไม่รู้สึกปลอดภัยสักนิดเลย แม้เวลานี้เธอจะรู้สึกดีขึ้นที่ฝันร้ายตลอดหลายเดือนที่ต้องตกเป็น
จำเลยของสังคมและยังเป็นผู้ต้องสงสัยหมายเลขหนึ่งของตำรวจจะจบลงแล้วก็ตาม
“เอาล่ะ ขึ้นไปพักก่อน พ่อมีงานต้องทำ หากลูกต้องการพ่อมาหาพ่อได้ทุกเมื่อนะ พ่ออยู่ที่ห้องทำงาน”