ข่าว TPBS ช่วงเปิดปม
ชาวตะวันออกกลางลี้ภัยแอบเข้าไทยหลายกลุ่ม ทั้งปาเลสไตน์ และ ซีเรียหนี ISIS
ลักลอบเข้าเมือง แบบนักท่องเที่ยว มาทั้งเด็กและผู้ใหญ่หลายร้อยคน มาแบบผิดกฏหมาย
อาศัยอยู่ตามคอนโด แล้วมีอาสาสมัครไทยทยอยมาสอนศาสนาแก่เด็กๆ
1. ผมไม่มีอคติกับมุสลิมหรือผู้ลี้ภัยเป็นการเฉพาะ แต่เรื่องนี้เกี่ยวกับอธิปไตยของชาติ เป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้ หากจะเข้าเมืองมาเพื่อลี้ภัยก็ควรจะผ่านขั้นตอนถูกต้อง ให้เขาเข้ามาอยู่ในบ้านได้ แต่ต้องอยู่ในสายตา เพราะเราไม่มีทางรู้ว่า คนที่เข้ามาคนไหนเป็นคนดี คนไหนเป็นโจร
สำหรับเรื่องที่พวกประเทศใหญ่ๆ ที่ชอบอ้างสิทธิมนุษยชน ชอบอ้างมนุษยธรรมแต่ไม่มาช่วยเหลือเรื่องผู้ลี้ภัยอย่างจริงจัง ไม่รับผู้ลี้ภัยไปอยู่ประเทศตนเองหรือถ้ารับไปก็เลือกแต่พวกหัวกะทิจำนวนน้อย ไม่ให้เงินสนับสนุนอย่างเพียงพอกับประเทศที่ต้องแบกรับภาระนั้น เป็นสิ่งที่ผมเห็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว และคิดว่าจะยังเป็นแบบนี้ไปอีกนาน
2. สำหรับการเปรียบเทียบกับชาวจีนอพยพ ผมก็รับไม่ได้ เพราะทัศนคติของคนสองกลุ่มนี้ไม่เหมือนกัน
ตัวผมเป็นลูกหลานของชาวจีนอพยพ คุณปู่ผมได้เข้าเมืองโดยผ่านขั้นตอนถูกต้อง (ถึงแม้จะยุ่งยากและถูกเหยียดหยามจากข้าราชการในสมัยนั้น) ท่านมาถึงเมืองไทยต้องใช้แรงงาน เริ่มจากการทำงานที่ต่ำและหนัก โดนคนท้องถิ่นล้อเลียน ดูถูก เอาเปรียบสารพัด จนท่านตั้งตัวได้ ฝ่ายแม่ผมเอง ก็เป็นชาวจีนอพยพเช่นกัน ผมจึงคิดว่า ผมมีสิทธิที่จะพูดแทนกลุ่มชาวจีนอพยพในเมืองไทยได้ระดับหนึ่ง
คุณทราบหรือไม่ว่า สิ่งที่พวกท่านสอนลูกหลานคืออะไร? พวกท่านสอนว่า ให้ขอบคุณประเทศไทย เพราะนี่เป็นที่ให้โอกาสพวกท่านได้มีที่ซุกหัวนอน ได้อยู่อย่างสงบสุข สอนให้รักในหลวง เพราะในหลวงทรงเมตตาให้พวกท่านได้มาอยู่อาศัยในประเทศนี้ สอนให้ลูกหลานตั้งใจทำมาหากิน จะได้ไม่ต้องลำบาก สอนให้ลูกหลานเคารพคนและเห็นใจคนอื่น เพราะพวกท่านรู้ว่ายามโดนรังแก เอาเปรียบ ดูถูกมันเจ็บปวดแค่ไหน พวกท่านสอนให้เราพอใจกับสิ่งที่มีทุกวันนี้ และขอบคุณประเทศไทย
ชาวจีนอพยพขอบคุณประเทศไทย ขอบคุณในหลวง พอใจกับทุกสิ่งที่ได้รับ แม้หลายๆ อย่างจะไม่น่ารื่นรมในตอนต้น แต่พอกลับมาดูทัศนคติของผู้อพยพบางกลุ่มในช่วง 10 ปี ที่ผ่านมา คนพวกนี้จำนวนหนึ่งมองว่าเป็นหน้าที่ของประเทศไทยที่ต้องดูแลพวกเขา และประเทศไทยยังดูแลเขาไม่ดีพอ ไม่รู้สึกขอบคุณหรืออยากตอบแทนอะไรประเทศไทย ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว จะยังให้ผมเห็นด้วยกับการยอมรับผู้อพยพส่วนนั้นได้อย่างไรครับ? บอกตรงๆ ว่าผมเห็นพวกเขมรหรือพม่าอพยพในสมัยก่อนยังรู้สึกว่าน่าสงสารมากกว่ามาก เพราะเขายังรู้สึกขอบคุณประเทศไทยอยู่บ้าง
ไม่ได้จะบอกว่าให้แล้งน้ำใจ แต่ให้ทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และมองถึงความมั่นคงกับประโยชน์ของชาติเราบ้างเถอะครับ
ไทยนี้รักสงบ เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ตอนรับผู้ก่อสงคราม
ชาวตะวันออกกลางลี้ภัยแอบเข้าไทยหลายกลุ่ม ทั้งปาเลสไตน์ และ ซีเรียหนี ISIS
ลักลอบเข้าเมือง แบบนักท่องเที่ยว มาทั้งเด็กและผู้ใหญ่หลายร้อยคน มาแบบผิดกฏหมาย
อาศัยอยู่ตามคอนโด แล้วมีอาสาสมัครไทยทยอยมาสอนศาสนาแก่เด็กๆ
1. ผมไม่มีอคติกับมุสลิมหรือผู้ลี้ภัยเป็นการเฉพาะ แต่เรื่องนี้เกี่ยวกับอธิปไตยของชาติ เป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้ หากจะเข้าเมืองมาเพื่อลี้ภัยก็ควรจะผ่านขั้นตอนถูกต้อง ให้เขาเข้ามาอยู่ในบ้านได้ แต่ต้องอยู่ในสายตา เพราะเราไม่มีทางรู้ว่า คนที่เข้ามาคนไหนเป็นคนดี คนไหนเป็นโจร
สำหรับเรื่องที่พวกประเทศใหญ่ๆ ที่ชอบอ้างสิทธิมนุษยชน ชอบอ้างมนุษยธรรมแต่ไม่มาช่วยเหลือเรื่องผู้ลี้ภัยอย่างจริงจัง ไม่รับผู้ลี้ภัยไปอยู่ประเทศตนเองหรือถ้ารับไปก็เลือกแต่พวกหัวกะทิจำนวนน้อย ไม่ให้เงินสนับสนุนอย่างเพียงพอกับประเทศที่ต้องแบกรับภาระนั้น เป็นสิ่งที่ผมเห็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว และคิดว่าจะยังเป็นแบบนี้ไปอีกนาน
2. สำหรับการเปรียบเทียบกับชาวจีนอพยพ ผมก็รับไม่ได้ เพราะทัศนคติของคนสองกลุ่มนี้ไม่เหมือนกัน
ตัวผมเป็นลูกหลานของชาวจีนอพยพ คุณปู่ผมได้เข้าเมืองโดยผ่านขั้นตอนถูกต้อง (ถึงแม้จะยุ่งยากและถูกเหยียดหยามจากข้าราชการในสมัยนั้น) ท่านมาถึงเมืองไทยต้องใช้แรงงาน เริ่มจากการทำงานที่ต่ำและหนัก โดนคนท้องถิ่นล้อเลียน ดูถูก เอาเปรียบสารพัด จนท่านตั้งตัวได้ ฝ่ายแม่ผมเอง ก็เป็นชาวจีนอพยพเช่นกัน ผมจึงคิดว่า ผมมีสิทธิที่จะพูดแทนกลุ่มชาวจีนอพยพในเมืองไทยได้ระดับหนึ่ง
คุณทราบหรือไม่ว่า สิ่งที่พวกท่านสอนลูกหลานคืออะไร? พวกท่านสอนว่า ให้ขอบคุณประเทศไทย เพราะนี่เป็นที่ให้โอกาสพวกท่านได้มีที่ซุกหัวนอน ได้อยู่อย่างสงบสุข สอนให้รักในหลวง เพราะในหลวงทรงเมตตาให้พวกท่านได้มาอยู่อาศัยในประเทศนี้ สอนให้ลูกหลานตั้งใจทำมาหากิน จะได้ไม่ต้องลำบาก สอนให้ลูกหลานเคารพคนและเห็นใจคนอื่น เพราะพวกท่านรู้ว่ายามโดนรังแก เอาเปรียบ ดูถูกมันเจ็บปวดแค่ไหน พวกท่านสอนให้เราพอใจกับสิ่งที่มีทุกวันนี้ และขอบคุณประเทศไทย
ชาวจีนอพยพขอบคุณประเทศไทย ขอบคุณในหลวง พอใจกับทุกสิ่งที่ได้รับ แม้หลายๆ อย่างจะไม่น่ารื่นรมในตอนต้น แต่พอกลับมาดูทัศนคติของผู้อพยพบางกลุ่มในช่วง 10 ปี ที่ผ่านมา คนพวกนี้จำนวนหนึ่งมองว่าเป็นหน้าที่ของประเทศไทยที่ต้องดูแลพวกเขา และประเทศไทยยังดูแลเขาไม่ดีพอ ไม่รู้สึกขอบคุณหรืออยากตอบแทนอะไรประเทศไทย ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว จะยังให้ผมเห็นด้วยกับการยอมรับผู้อพยพส่วนนั้นได้อย่างไรครับ? บอกตรงๆ ว่าผมเห็นพวกเขมรหรือพม่าอพยพในสมัยก่อนยังรู้สึกว่าน่าสงสารมากกว่ามาก เพราะเขายังรู้สึกขอบคุณประเทศไทยอยู่บ้าง
ไม่ได้จะบอกว่าให้แล้งน้ำใจ แต่ให้ทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และมองถึงความมั่นคงกับประโยชน์ของชาติเราบ้างเถอะครับ