เมื่อก่อนผมคิดว่าตัวเองนั้นเก่ง ค้นพบตัวเองมีความใฝ่ฝัน จริงจังตลอดจนวันนึ่งเริ่มคิดขึ้นมาว่าถ้าสักวันนึงตัวเองก็ต้องพัฒนาไปในวันข้างหน้าเดินตามความฝันของตัวเองอาจจะไม่มีเวลามานั่งเล่นหรือทำตัวไร้สาระบางทีคิดว่าอาจจะจริงจังมากไป ผมก็เลยตัดสินใจหยุดที่จะเดินหน้าตามความฝันตัวเองแล้วขอทำตามใจตัวเองให้เต็มทีเล่นให้พอแล้วหลังจากนั้นค่อยกลับมาจริงจังกับตัวเองอีกครั้ง แต่กับเพลิดเพลินกบมันจนลืมความตั้งใจตัวเองถึงจะจำได้แต่ความรู้สึกมุ่งมั่นก็หายไปหมดแล้ว ผมเริ่มสับสนว่าตัวเรากำลังอะไรอยู๋แล้วเราจะเริ่มเดินหน้าไปยังไงดีละ ความคิดต่างๆโถ่งเข้าใส่ทั้งสาระและไร้สาระ จนเริ่มมึนงงและเดินหน้าไปไม่ถูกเลยทำไงดีครับ