ผมพยายามจะเล่าโดยย่อที่สุดนะครับเพื่อที่ทุกคนจะได้เข้าใจ คือผมเนี่ยตั้งแต่เด็กผมเป็นเด็กพัฒนาการช้าไร์ยุพักนึงม่สมประกอบ แม่ผมชอบ

เปรียบเทียบผมกับเด็กคนอื่น ลูกคนอื่นจนกระทั่งเอาหลานชาย  ลูกชายของน้องแม่มาเลี้ยงคู่กับผม เปรียบเทียบทุกอย่างว่าฉลาดกว่า ผมเก็บตังค์ได้ ผมเอาไปเรียนร้องเพลงแม่ก็ว่า หาว่าผมทำอะไรไม่สำเร็จซักอย่างแต่เมื่อไม่เคยสนับสนุนสิ่งที่ผมชอบเลย บางครอบคัวสนับสนุนการ

เล่นดนตรี เรียนร้องเพลงของลูกให้เขาได้ทำตามสิ่งที่ตัวเองฝันไม่เคยดูถูกและพวกเขาก็ประสบความสำเร็จ ผมจบราม คณะมนุษ เอกรั่งเศส วิชาโท ภาษาอังกฤษไม่เก่งหรอกครับ ภาษาฝรั่งเศสหางานยากมาก ผมเองก็ไม่ได้เก่งมากเป็นติวเตอร์ยุพักนึงแล้วผมก็ไปขายประกันได้เดือน

นึงละก็ลาออกมันไกลครับยุตั้งแจ้งวัฒนะ บ้านผมอยู่เอกมัย30 แม่ผมก็เห็นด้วยอยากให้ลาออก แต่ผมไม่มีงานทำก็บ่น หาว่าเป็นตัวถ่วง ว่าผมทำอะไรไม่เคยสำเร็จซักอย่างไม่เหมือนลูกคนนั้นคนนี้ ผมเกลียดแม่แบบนี้ที่สุดเลย แม่ผมทำงานศูนย์ทำเพื่อุมชนครับ ทุกคนมแม่ว่าดีหมด ทุก

คนเข้าข้างแม่ แม่ชอบแจกของในชุมชน แจกไม่หมดหรอก ชอบเก็บของไว้ไปขายต่างจังหวัดเอารายได้เข้ากระเป๋า ให้ผมสอนภาษาอังกฤษบังหน้าเวลาจะมีทีวีมาถ่ายทำจะได้สัมพาสเด็กได้ถูก ใจจริงผมอยากสอนภาษาอังกฤษเด็กมาก อยากสอนทุกวันเลย ผมอยากเป็นครู ผมชอบ

อยู่กับเด็กแต่แม่เขาก็บ่นว่าเหนื่อยไม่อยากให้เด็กเข้ามาบ้าน เพราะรำคาญทั้งที่สัมพาสกะทีวีหลายช่อง ตอนนี้ผมเรียนปริญญาโทไม่จบ สาขา

การสอนภาษาอังกฤษ ผมถูกเพื่อนเมิน มีปัญหากับเพื่อนกดดันมาก เรื่องมันยาวครับ ผมไม่ถูกกับญาติพี่น้องคนไหนเลย ขอพึ่งใครก็คงไม่ได้ไม่มีที่จะไปแล้ว งานการก็ไม่มีทำ ทรมานเหลือเกิน อยากหนีออกมาอยู่อพาร์ตเมนต์ตามลำพัง อยากไปว่ายน้ำ อยากเลี้ยงข้าวเด็กๆ ไปเลี้ยง

ข้าวกับเด็กที่ผมรัก ผมอยากมีเพื่อน ผมเป็นผ็ายตอนเด็กผมไม่เคยมีเพื่อนผู้ชายเลย ก็มีแหละแต่ไม่สนิท ตอนเรียน ป โท ยิ่งอึดอัดมาก ไม่

เหมือนคุยกับน้องๆเด็กๆ  ผมคุยธรรมาติหยาบคายสนุกสนานเป็นเพื่อนกัน ผมอยากมีวิตอ่างนั้น อยากออกมาอยู่ลำพังมีใครแนะนำผมได้บ้าง ตอนเป็นเด็ก ม ต้น ผมถูกเพื่อนแกล้ง มีเพื่อนคนนึงมันก็โดนแกล้งเหมือนกันกะผม ทีแรกเป็นผู้ชาย ไปๆมาๆ กระเทย ผมโดนไออ้วนคนนมัน

แกล้งผมตลอดเลยมันบังคับให้ผมเอาเกมบอยมาถ้าไม่เอามามันจะแกล้ง ผมทนมันแกล้งไม่ไหว ผมเลยแอบเอามา แม่ไม่ให้เอามา เลยโดนแม่

ดุให้ไอหมอนั่นผ่อนตังใช้คืน ผมอยากมีเพื่อนผู้ายที่สนิทๆจริงๆอยากลบปมตัวเองที่คนชอบว่าเป็นตุ๊ด ตอนเรียน ม ปลาย ผมมีแต่เพื่อนผู้หญิง เพราะผมเล่นบอลไม่เป็น จริงๆผมมีเพื่อนผู้ชายคนนึง ลาออกไปแล้ว ยุด้วยกันปีนึง รักกันมาก คอยน้ำตาปลอบใจผมเสมอ มีอยู่ครั้งนึงผมทำ

กล้องหายในรถแท๊กซีคนแน่นกันเต็มคันรถ ผมอยากให้เพื่อนช่วยรับผิดชอบบ้างเพราะเขาก็เล่นของผม สุดท้ายผมก็โดนแม่ดุคนเดียวผมไม่มีเพื่อนเลยตอนนั้น ม ห้า ผมก็ลงไปเล่นกับเด็ก น้อง  ป สี่ ป ห้า ยุกับเดกพวกนี้แล้วสบายใจ ต่อที่แม่ผมแม่ผมเคยมีเรื่องกะเพื่อนบ้านเลยต้องย้ายบ้านก็เหมือนผมอะ ผมมีเพื่อนที่มหาลัยเลยลาออก ผมโพสต์ข้อความบนเฟสบุ๊คเขาจับได้เขาว่าผมใหญ่เลยเพื่อนที่เรียน ป โท ผมไม่เคย

ว่าใครก่อนนะถ้าคนไม่ด่าผมก่อน ผมไม่รุจะระบายกะใคร ผมไม่ได้นินทาเพื่อน ผมแค่ระบายบนเฟสบุ๊ค ผมไม่ได้เอ่ยชื่อ ไม่เข้าใจทำไมต้องมายุ่ง และเรื่องที่ร้ายแรงที่สุด ผมลาออกจากมหาวิทยาลัยเลยครับ ผมเรียนปริญญาโทอาจารย์ให้ทำงานกลุ่ม 12หน้า เออ งั้นเราทำคนละหกหน้า

นะ สุดท้ายเขาก็ไม่เอาผลงานผมเลยครับ เขาบอกทำได้แค่เก้าหน้า เขาบอกผมเนื้อหามีแต่น้ำ เตรียมเนื้อหาสอนก็พูดประชด เทออยากทำไรก็ทำ ให้ผมออกไปเต้นท่าบ้าบอเพลง ไม่กล้าบอกครู แทนที่มันจะเต้นด้วย มันก็ไม่เต้น ให้ผมขายหน้าคนเดียว ตอนทำงานด้วยกันก็ดูถูกผมอีก

เคยเป็นครูมาก่อนไม่ใช่เหรอ คิดสิ คือเขาเป็นพนักงานทวงหนี้ไง เคยผมรุสึกเฟลมากๆ และยังว่าอีก ตอนออกไปแปลงานคู่ อมทำเท่าที่ผมได้ เขาก็ด่าผมปัดความรับผิดชอบ พอถึงวันสอบ เขาบอกใครมีไองานสิบสองหน้าอะ ตัดสินที่70เปอร์เซนต์คือคนไม่มีคะแนนเก็บ คนมีคะแนนเก็บ

ตัดสินที่หกสิบเปอร์เซนต์ สุดท้ายคือผมผ่านขนาดผมบอกให้จารตัดสินที่เจ็ดสิบเปอเซนไปเลย แต่เรื่องมันไม่จบครับ เขาหาว่าผมทำให้เขาสอบตก เขาเอาผมไปเมาท์แตก จนผมคุยกับเพื่อนแทบไม่ได้เลย เศร้ามากๆครับ เสียใจ เรียนปริญญาโทไม่จบ แม่ผมอะแหละเป็นคนยุผมเอง

ให้ผมโพสต์ข้อความหยาบคายใส่โดยไม่ต้องแคร์ใคร ผมเผลอทำไปเพราะผมขาดความเชื่อมัน แม่ก็มาด่าผมกูไม่เคยมีเรื่องกะใครแบบนี้ แม่บอกอีก แม่กูเคยสั่งให้กูไปตายก็ต้องไปด่าว่าอะไรก็ต้องทน กินข้าวกับน้ำปลากูยังกินมาแล้ว กูทำแท้ง และเขายังบอกอีก สงสัยวิณญานเจ้า

กรรมนายเวรแค้นมั้ง เพราะกูทำแท้ง ทำให้ได้เป็ลูก เขายังบอกผมอีกว่าหน้าาอัปลักษณ์ ผมไม่อยากอยู่บ้านนี้แล้ว ผมอยากได้งานทำไวๆ ปรึกษาครับถ้าผมเลือกอยู่คนเดียว ตายไปใครจะเผาผีครับ ผมไม่อยากให้ญษติคนไหนมาเจอศพผมจริงๆเราควรทำไงครับ ที่จะอยู่คนเดียวได้โดยไม่ต้องกังวล
ผมจะเป็นคนติ๊งต้องไหม ผมมีเพื่อนที่อายุห่างกัน หลายปี เป็นเพื่อนกับเด็ก ถ้าเป็นครูผมจะสนิทกับเด็กได้ไหม แต่ผมก็เคยไปสอนหนังสือที่ชัยภูมิ เด็ก ปสี่ ป ห้า เชื่อฟังผมดี แต่จะมี ป ห้า ป หก บางคนดื้อไม่ยอมเชื่อฟังต้องขู่บอกอาจารย์แม่ที่เรียนที่เดียวกับผมถ้าอ้างชื่ออาจารคนนี้เขาจะเชื่อฟังทำตามทันทีเดกชอบมากเพราะผมชอบมีเพลง มีกิจกรรมมาเล่น
จริงๆที่อยากจะบอกจริงๆผมเป็นคนมีอารมขันนะ คุยสนุก ยิ่งยุกะเด็ก ผมยิ่งฮาบ้าๆบอๆเลย เดกชอบมาก ผมไม่ชอบแบ่งปันความเศร้าให้ใครหรอกกลัวเขาไม่อยากคุยด้วย ผมยังเคยอยากพาน้องไปเที่ยวห้างเลยแต่ผมไม่รู้ทำไงทำให้พ่อแม่น้องเชื่อใจ
และถ้าผมไปอยู่อพารตเมนท์อยากเปิดสอนการบ้านภาษาอังกฤษเด็ก ผมควรทำไงดีครับ คิดราคาเท่าไหร่ อยากหาไว้ช่วยค่าเช่าห้อง

ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ ตัวแม่ผมเองก็อยากให้ผมหนีไปไกลๆอยู่แล้ว ถ้าตายแล้วเจอศพผมรู้มันน่าสมเพศ แต่ผมก็ไม่รู้จะทำไง ผมอยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง ใครๆก็บอกเราต้องทดแทนคนที่ทำให้เราเกิด ถามหน่อยว่าผมอยากเกิดไหม  แม่บอกเกิดมาแล้วได้ลูกแบบนี้ไม่ให้เกิดดีกว่า ตอนเดกๆเรียบร้อยว่านอนสอนง่าย จิงๆไม่ใช่งั้นหรอก ตอนประถมถึง ม ต้น แม่ผมไม่ให้ผมออกไปเล่นกะเพิ่อนเลย ผมอยากเป็นอิสระจริงๆซักที  ไม่อยากถูกผูกมัดด้วยคำว่าบุญคุณซึ่งแม่ผมก็ทวงตลอดเวลา