รูปซ้ายมือ เป็นปกหนังสือพิมพ์ ฉบับ วันที่1 พฤศจิกายน 2559
ได้รับแจกตอนเดินหาหางแถวเข้าพระราชวัง

รูปขวามือ เป็นร๊อคเกต ที่ซื้อแถวท่าพระจันทร์ ในเย็น วันที่31ตุลาคม2559

...........
เตรียมตัวออกไปสำรวจเส้นทาง ก่อนวันหนึ่ง เริ่มเดินจาก หน้ากองสลากฯ
ลัดเลาะไปเรื่อยๆ เพื่อสำรวจเส้นทางว่าเข้าออกทางไหนบ้าง
เดินรอบสนามหลวง1รอบ  เดินไปหน้า ม ศิลปกร ลัดเลาะไปจนถึงท่าพระจันทร์
หาซื้อเข็มกลัดที่คิดว่าจะเก็บไว้รำลึกว่า ได้เกิดมาอยู่ในช่วงที่ คนส่วนใหญ่เศร้าโศก

ก่อนกลับเลยได้เข็มกลัดนี้ติดกลับมา
มาแถวท่ารถเมล์59  นั่งรถเมล์ฟรี มาลงอนุเสาวรีย์ชัยฯ เดินซื้อเสื้ออีก2ตัว
เลือกผ้าบางเบา ใส่แล้วจะได้ไม่ร้อนมาก ออกจะหายากสำหรับหุ่นแบบเรา

ถึงบ้าน รีบนอน เพื่อการเข้ากราบฯ ในวันต่อมา

เดินสายๆ แต่งตัว นั่งแท๊กซี่ มาลงหน้ากองสลาก ไม่ลืมที่จะห้อยร๊อคเกตอันใหม่

เดินๆๆๆๆ...จนลืมไปเลยว่ายังไม่ได้กินข้าว คิดว่าตัวเองกินไปแล้ว
เดินผ่านเต้นท์อาหารที่เขาแจกมากมายก็ไม่สนใจ ไม่อยากหิ้วอะไรให้หนัก
ข้ามสะพานคลองหลอดที่ได้ข่าวมาว่า
ทหารเป็นคนสร้างให้ ปชช เดินทางได้สะดวก...

เดินตามคนเขาไปจนถึงทางเข้าตรวจบัตร ปชช
  แต่กลุ่มที่มาจาก ตจว เขาไปเดินฝั่ง ศาลหลักเมือง
เลยคิดว่า หรือต้องไปต่อแถวกับเขา  เดินไปถาม ตำรวจตรงทางข้ามกลางถนน
ตำรวจท่านนั้นบอกให้เข้าไปในสนามหลวง กลับเข้ามาตรวจบัตรอีกรอบแบบงงๆ

หางแถวอยู่ไหนนะ....
เจอคนติดป้ายจิตอาสา  ถามเขาอีก  ไม่ได้คำตอบชัดเจน
มีตำรวจท่านหนึ่ง อธิบายว่า ให้ไปเต้นท์ขาวที่มีคำว่า เข้ากราบพระบรมศพ

หน้าเต้นท์จะมีกรวยจราจรสีส้มๆ ทำเป็นช่องให้เดิน4แถว
เดินเข้าไปหาหางแถว  มีแต่แจกน้ำ ตัดผม นวด..... แล้วจะถามใครดี
แถวที่เห็นเขาไปต่อแถวกัน เป็นการรับแจกอาหารทั้งนั้นเลย
เดินๆๆๆ ตามเต้นท์ไปจนถึงหน้าเต้นท์กรมมหาดเล็กรักษาพระองค์
เข้าไปถาม เขาบอกว่า ช่วงนี้คนน้อย ให้เข้าไปต่อแถวได้เลย
ตอนนั้น ท้ายแถวอยู่หน้าพระราชวัง เข้าทางประตูมณีนพรัตน์
เราเดินหาทางออกไปเพื่อจะไปต่อแถวฝั่งตรงข้าม
แต่พอหาทางออกได้ ข้ามไปจะต่อ จนท บอกให้เดินไปเลี้ยวขวาไป
เดินเลี้ยวขวาไป เต้นท์ขาวที่มีเก้าอี้วางให้นั่งรอ ตอนนั่นก็ไม่ค่อยมีคน
เราจะเดินเข้าไป โดน จนท ให้เดินไปเต้นท์สีน้ำตาล เราเดินต่อไป

ในใจนึกไว้ว่า  อีกนิดเดียวนะ
เดินไปถึงจะต่อท้ายแถว เต้นท์ขาวฝั่งธรรมศาสตร์ จนท บอกต้องตรวจบัตร
เราก็บอกว่า ตรวจมาแล้วสองครั้ง.... เขาบอกว่า ไม่ได้ๆ ต้องเข้าไปตรวจบัตร

อีกนิดเดียวเอง
เราเดินเข้าไปถาม ตำรวจท่านหนึ่งที่นั่งอยู่ เขาบอกว่า ต้องตรวจบัตรก่อน
เราต้องเข้าไปตรวจบัตร ปชช อีกรอบ.... แล้วถามว่า ท้ายแถวอยู่ไหน
ไม่มีคำตอบ  เจอคนหนึ่งแขวนป้ายจิตอาสา  เราไปถามเขา เขาบอกให้ลองถาม
กองอำนวยการ......อยู่กลางสนามหลวงเลย
เข้าไปถาม จนท ว่า ใช่กองอำนวยการใช่ไหม  พอบอกได้ไหมว่าจะไปต่อหางแถวที่ไหน เพราะเดินหาจนรอบแล้ว จนท ไม่ให้เข้าแถวสักที

จนท บอกว่า เต้นท์สีขาว มีป้ายเขียนทางเข้ากราบพระบรมศพ
เราบอกว่าไปมาแล้ว ไม่มีหางแถว มีมหาดเล็กบอกให้เข้าต่อแถวได้เลย
ช่วงนั้นคนไม่เยอะมาก....จนท ยังคงยืนยันให้ไปต่อหางแถว ฝั่งตะวันออกของสนามหลวง.....จน มีน้องจิตอาสา อาสาพาไปต่อแถว ขอบใจน้ำใจงามๆ

น้องเขาพาวนมาจุดเดิม ....เดินเป็นวงกลม.... เริ่มร้อน เจ็บขาทั้งสอง
แต่ในใจ  อีกนิดเดียวเอง.....
เดินไปแวะกินน้ำ เอาผ้าเย็น...แบ่งให้น้องจิตอาสา...... น้องเขายังไม่ได้กินข้าว
แต่เขาพยายามหาหางแถวให้ ถาม ตำรวจ หรือ จนท มูลนิธิ ที่ยืนตามจุด
ส่วนใหญ่จะตอบว่า ไม่รู้ ให้ไปที่เต้นท์สีน้ำตาล.....
เดินจนครบรอบอีกครั้ง น้องเขาเข้าไปถาม
และ ให้เราเดินข้ามไปต่อแถวที่เต้นท์สีขาวฝั่งธรรมศาสตร์  ก่อนจะแยกทางกัน

ได้หางแถวแล้ว  ซึ่งก็ไม่ได้มีใครเลย ผู้คนไปนั่งรออยู่ หน้าประตูวิเศษไชยชาญ
เราเดินไปได้สิบเมตร เริ่มหมดแรง เจ็บเท้าทั้งสอง เลยนั่งเก้าที่วางไว้
มีผู้คนเดินผ่านไป  มีคนหนึ่งนั่งรอเพื่อน เข้าไม่ได้ เธอใส่กางเกงมา

เราบอกว่า  เราเดินหาหางแถวจนเจ็บเท้า เธอเลยบอกว่า ใช้บริการวีลแชร์ซิ
เรายังคิดว่า จะได้เหรอ เธอบอกว่า ลองดูซิ เผื่อได้  บอกว่าขาเจ็บ
เราเดินย้อนกลับมาถาม นร ในชุดลูกเสือ ถามว่า ป้าเจ็บขา ช่วยพาป้าไปหน่อย
เด็กๆเขารีบให้นั่งวีลแชร์มา  กางร่มให้ด้วย นร จะจับกันเป็นคู่ๆ
คนหนึ่งเข็น  อีกคนกางร่มให้   ......

แต่ เด็กเขาบอกว่า....ป้าๆๆ พวกผมไม่เคยเข้ามาในพระราชวังเลย
บอกเด็กๆว่าไม่เป็นไร  เด๊วเราไปตาม จนท เขาชี้ให้ไป ไม่หลงหรอก
เข็นไปรอ หน้าประตูวิเศษไชยชาญ.....เวลานั้นเป็นทางออกของ นทท
แต่ จนท เรียกให้วีลแชร์เข้าไป ตอนนั้นมึแค่คันเดียว.....

ได้ยินมีคนตะโกนว่า สวนทางเข้าไปทำไม ชะงักนิดหนึ่ง
แต่ จนม ที่เรียกให้เข็นไป บอกให้เข็นเข้าไปเลย  ..
มี วีลแชร์มาอีกคัน  เลยบอกเด็กว่าตามคันนั้นไปแล้วกัน
ถ้าเขาไม่ให้เข้า เราจะได้ไม่ต้องเข้า  พอตามไปจนถึง ด้านใน
คือ ตรงๆไปจากหน้าประตูวิเศษไชยชาญ  จนไปชนกับแถว ปชช ด้านใน

ในใจก็นึกว่า เขาจะให้เราไปต่อตรงไหนนะ  เด็กๆดูจะตื่นเต้นมาก

....(ขอต่อ... อีกท่อนหนึ่ง นะค่ะ)