คือเรื่องมีอยุ่ว่า ผมกับแฟนเคยรู้จักกันมาตั้งแต่วัยรุ่นและก็แยกย้ายหายไปจนมากันอีกทีตอนวัยทำงานแล้ว ผมพาเขามาอยุ่ที่บ้านและเดือนแรกเธอท้อง ผมจึงตัดสินใจ จดทะเบียนสมรสและทำงานคนเดียว ผมไม่ใช่คนรวยอะไรนะครับ ทำงานกินเงินเดือนธรรมดา จนลูกคลอดผมก็ให้แฟนเลี้ยงและอยุ่ที่บ้านของผม ซึ่งเราเป็นคนภูมิลำเนาคนละพื้นที่ ซึ่งบ้านแฟนอยุ่ไกลมาก พอลูกได้สักขวบกว่าผมจึงขอลาพักร้อนเพื่อพาเขาไปเยี่ยมแม่ แต่พอลุกอายุ่ได้สิงขวบกว่าแฟนขอให้พาไปเยี่ยมแม่อีก ผมก็หาวันพาไป เดินทางทีนั่งรถ15ชม. แต่ำปรอบนี้แฟนขอดูแม่ ก็อตามปรกติครับ ปรกติเขาจะกลับที่หลังผมอยู่แล้วเพราะผมต้องทำงาน  แต่รอบนี้คุยไปมาๆ ขอดูแม่คงไม่ได้กลับมาแล้ว ผมจึงถามว่าทำไม เพราะเขามีพี่ชายอีกคนซึ่งทำงานใกล้บ้าน ขับรถจากบ้านไปทำงานแค่ครึ่ง ชม. แต่ดันกลับมาดูแม่เฉพาะวันอาทิตย์ แฟนผมขอ ผมก็ไม่รุ้จะตอบยังไงเลยตกลงไป หลังจากนั้นมาก็เอาลูกเข้า รร. ที่โน้น แล้วช่วงผมอยุ่คนเดียว ตัวผมปรึกษากับแม่ว่าถ้ามีเงินสักก้อนจะขอย้ายไปอยุ่กับลุก แม่ผมก็ตกลง ส่วนตัวจริงๆเป้นคนใจร้อนนะครับ เลยหาวิธีหาเงินด้วยการลงทุน ใหม่ๆ ได้ๆเสียๆ  มีช่วงนึงได้มาเกือบแสน ดีใจว่าจะได้ไปอยุ่กับลูกแน่ๆ แล้วเคราห์ซ้ำกรรมซัดความใจร้อนและความโลภ ตัดสินใจผิดทำให้เกิดหนี้ และมีคดีเรื่องเงินๆทองๆ เพราะผมหาเงินเพื่อมาลงทุนเพื่อเะราะความที่ว้าอยากย้ายไผอยุ่กับลูกกับแฟน  สุดท้ายเสียหุ้น และนำมาซึ่งหนี้จึงมีคดีความติดตัว  แฟนเริ่มห่างๆ ไม่ค่อยคุย  ต่อมาผมมีโอกาสจึงขอเดินทางไปหาลูก ประกอบกับตอนนั้น ผมมีหนี้สินเยอะ และยังโดนมิจฉาชีพหลอก เสียรถไปอีก1คัน ผมไปเจอลูก ร้องไห้พูดไม่ออก ลูกจำผมแทบไม่ได้ แฟนผมกับผม ไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัวตลอด7วันที้ผมไปเยี่ยม ถามแต่ทำไมผมชอบก่อปัญหา แต่ในใจลึกๆของผมคือเจตนาทำทุกวิถีทางเพื่อ จะได้มาอยุ่กับลูก เคราะห์ซ้ำกลับมาจากเยี่ยมลูก ผมต้องเปลี่ยนงาน จาเดิมเป็นลูกจ้างกระทรวงในโรงพยาบาบแต่เพื่อนร่วมงานพากันเทผม จนผมทนไม่ไหวขอลาออก และหางานทำไม่ได้จนต้องมาเป็น รปภ เนื่องจากประวัติ งานผมมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน และจนทุกวันนี้แฟนขอหย่ากับผม ด้วยเหตุผลผมมีคดี เรื่องเงินๆทองๆเธอบอกว่าเธอไม่อยากรับผิดชอบและกลัวว่าคดีของผมจะลามไปโดนเธอด้วย ซึ่งตัวแฟนก็มีหนี้ กยศ. ที่มีหมายศาลมาอยุ่แล้ว  แล้วปัจจุบันก็ไม่คุยกับผมเลยนอกจากเวลาผมส่งเงินให้ลูกผมก็จะขอดูรูปลูก ทุกวันนี้ผมยังไม่ได้หย่า อ้างติดเรื่องงานไปเรื่อย ได้แต่นัางดูรูปลูกและแฟน น้ำตาไหลทุกครั้งอยากคุยอยากเห็นหน้า แต่ไม่กล้าคุยกับเขา เหมือนผมทำให้ครอบครัวลำบากไปด้วย ขอบคุณทุกท่านที่นั่งอ่านเรื่องของผมด้วยครับ ตอนนี้ผมตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนเพราะเลิกคบตั้งแต่มีลูก เพราะแฟนไม่ชอบมีแต่เพื่อนกิน  ผมกึ่งระบายและกึ่งขอคำชี้แนะ ในการใช้ชีวิตต่อครับ บางครั้งเคยคิดอยากตายความรู้สึกเหมือนไมเหลืออะไร แต่อยุ่ต่อได้เพราะคิดแต่ว่า ทำงานว่งเงินให้ลูก กลัวลูกอด  ผมเป็นแค่พ่อคนนึงที่อยากให้เมียและลูกสบายแต่คงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว ขอบคุณครับ